Κάποια βράδια οι αναμνήσεις χτυπούν δυνατότερα.
Κάποια βράδια οι στιγμές χτυπούν ασταμάτητα την πόρτα και απαιτούν σημασία, συναισθήματα, κραυγές και σιωπή ταυτόχρονα.
Κάποια βράδια -εκείνα τα λίγο πιο ανυπόφορα- κάνω σβούρες στο δωμάτιο ψάχνοντας απεγνωσμένα μία διαφυγή.
Κάποια βράδια -εκείνα τα καταραμένα- κουράζομαι να εξηγώ και να μην ακούγομαι.
Δεν θα ήταν πολύ πιο όμορφο εάν τα πράγματα ήταν λίγο διαφορετικά;
Εάν οι άνθρωποι ήταν αλλοιώτικοι, λιγότερο κατεδαφισμένα όνειρα και περισσότερο άνθρωποι.
Εάν οι ψυχές ήταν ανοιχτά βιβλία και σε περίμεναν να τις εξερευνήσεις.
Εάν πλήγωνα λιγότερο,
εάν πληγωνόμουν λιγότερο
και εάν δεν κάναμε συζητήσεις βιαστικά και επιπόλαια,
αλλά με πάθος και ενθουσιασμό.
Εάν αγαπούσες περισσότερο και δεν το μετάνιωνες λεπτό.
Εάν τα εάν τελείωναν σε δύο σειρές και δεν εγκλώβιζαν τα όνειρα.
Ελπίδα.
YOU ARE READING
Λήθη.
Short StoryΞεκουράζομαι για λίγο. Ξεκουράζομαι για τα καλά. Ξεκουράζομαι για την ψυχή μου. Μην μιλάς, μην ζητάς, μην με πονάς. · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · · Πάλι εδώ, πάλι σκέψεις, πάλι άλλος ομιλεί. Ελπίδα, 17, ζητεί άσυλο ψυχής.