Yıldızlara Bak

2.BÖLÜM

Bölüm 2: "Ya ölü yıldızlara götüreceğiz hayatı, ya da ölüm inecek yeryüzüne"

Keyifli okumalar :')

Bir dağın yamacına uzanmış yıldızları izliyorum. O kadar çok yıldız var ki yıldızların ışıltısı gözlerimi kamaştırıyor.

Bir yıldız kayıyor hemen gözlerimi kapatıp bir dilek tutuyorum.

Ve bir yıldız daha kaydı

Bir tane daha

Onlarca yıldız kaymaya başladı

Yo hayır yıldızlar kaymıyor.

Yıldızlar yere düşüyordu.

Kendimi korumak için etrafa bakındım sığınacağım hiç bir yer yoktu.

Ben korkudan titrerken bir gümbürtü koptu. Olduğum yerde kalakaldım.

Ta ki ayaklarımın dibindeki hışırtıyı duyana kadar. Gözlerim önce yere sonraysa ellerime kaydı.

Heryer kandı. Ellerim, üzerimdeki kıyafetlerim kan içersindeydi. Yaralanmış mıydım?

Hayır. Acı hissetmiyordum ki.

"Bahar"

"Bahar. Beni duyuyor musun?"

Var gücümle bağırdım ama sesim çıkmadı. Etrafıma bakınmaya başladım ve yavaşca arkamı döndüğüm de kanın da sesinde nereden geldiğini anladım. Yerde yüz üstü uzanmış biri vardı. Hızla yanına yaklaşıp kim olduğuna baktım.

Umut.

"Bahar uyan kabus görüyorsun."

Uzandığım yerden hızla kalktım. Vücudum kan ter içersinde kalmış. Başımda Umut, Akın, Yiğit korkuyla beni izliyor.

"İyi misin?"

Elimle Akın'a iyiyim işareti yaptıktan sonra Yiğit'in uzattığı suyu içtim. Kötü bir kabus görmüştüm ve kendime gelmem birkaç dakikamı almıştı.

Uzandığım kanepeden yavaşca kalkıp pencereyi açtım. Derin derin nefes aldım.

Bak işte, gökyüzünde hala yıldızlar. Sadece kabustu ve geçti. Buradan kurtulacaksın ve yine doya doya izleyeceksin yıldızları.

Küçükken ne zaman kabus görsem annem yanıma gelip beni pencereye çıkarır sakinleştirirdi. Onun yaptığı gibi şimdi bende kendimi sakinleştirmeye çalıştım ve işe yaramıştı.

Acaba ne zamandır uyuyordum. Pencereyi kapatıp

"Kaç saattir uyuyorum ben?" diye sordum.

"Ohoo. Biraz daha uyusaydın öldün sanacaktık."

Yiğit ve komik olmayan espirileri. Ama ben gayet ciddiydim.

O da bakışlarımdan bu sonucu çıkarmış olacak ki

"Şaka şaka" dedi " Ama yaklaşık on beş saattir uyuyorsun"

Ben yıllardır beş altı saat anca uyuyabilmişimdir. Gerçekten on beş saat boyunca aralıksız uyumuş muydum? En son Umut'un babasının nasıl öldüğünü öğrenmiştim sonra da gözlerim kararmıştı. Peki ya babam?

"Babamdan haber var mı?"

Umut'un az önceki korku dolu bakışları yerini öfkeye bıraktı.

"Hayır. Anlaşılan baban seni pek de sevmiyormuş." dedi

Babamın benim için bir şeyler yaptığına emindim. Bu zamana kadar bulunmamamızın sebebi ormanda bulunuyor oluşumuzdandı.