မက္​မြန္​ပြင္​့တို႔သက္​​ေသတည္​၍ (season 2/COMPLETE)

အခန္​း ၄။ ​​ေရွာင္​းက်န္​႔က မူႀကိဳက​ေလးလိုပဲ

အခန္​း ၄။ ​​ေရွာင္​းက်န္​႔က မူႀကိဳက​ေလးလိုပဲ

အခန္​းထဲသို႔ ​ေရွာင္​းက်န္​႔၀င္​လ​ာ​ခ်ိန္​မွာ ရိ​ေပၚက ကုတင္​​ေပၚ​တြင္​​ေျခဆင္​းကာ ​ေပါင္​​ေပၚတြင္​laptop ကိုတင္​ထားၿပီး စာရိုက္​​ေနသည္။
​
​သူ၀င္​လာသည္ကိုျမင္​​ေတာ့ၿပံဳးကာ ထိုင္​​ေစလိုဟန္​ျဖင္​့ သူ႔နံ​ေဘးသို႔ ပုတ္​ျပ​ေလသည္​။

"ကိတ္​ကၿပီးသြားၿပီလား"

"အင္​းအ​ေအးခံထားတယ္​ ဘာ​ေရး​ေနတာလဲ"​

​ေရွာင္​းက်န္​႔က laptop ကိုၾကည္​့ရင္​း ​ေဘးမွာ၀င္​ထိုင္​လိုက္​သည္မို႔ ရိ​ေပၚလည္​း လက္​တစ္​ဖက္​ကို ​ေရွာင္​းက်န္​႔၏​ေက်ာ​ေနာက္​ဖက္​သို႔ဆန္​႔တန္​း​ေစၿပီး ပခံုးကိုဖက္​ထားလိုက္​သည္​။

အ​ေနအထားအရ ​ေရွာင္​းက​်န္​႔ဟာ ရိ​ေပၚ၏ရင္​ခြင္​တစ္​၀က္​စာ​ေလာက္​မွ် ​ေနရာယူလို႔။

အာရံုအလံုးစံုကို laptop ကိုပို႔လိုက္​​ေတာ့ ျမင္​လိုက္​ရသည္​က ​ေရး​ေနလက္​စ ဇာတ္​ၫႊန္​းတစ္​ပုဒ္​။ တစ္​နည္​းအားျဖင္​့ သူတို႔နွစ္​ဦး၏ တစ္​ခ်ိန္​ကခ်စ္​ပံုျပင္​​ေပါ့။

"မင္​းမဂၤလာ​ေဆာင္​တဲ့အခန္​း​ေတာင္​​ေရာက္​​ေနၿပီပဲ"

"အဲဒီ့​ေန႔က မင္​းလာ​ေသးတယ္​မလား"

"ငါထားခဲ့တဲ့စာ ​ေတြ႕တယ္​မလား"

"အင္​း ​ေရးရင္​းနဲ႔ မင္​းငို​ေနခဲ့တာမလား"

အျပန္​အလွန္​​​​ေမးမိၾကၿပီး​ေနာက္​ ​ေရွာင္​းက်န္​႔​​ေခါင္​းညိတ္​ျပ​လိုက္​​ေတာ့ ရိ​ေပၚက ​သူ႔​ေပါင္​​ေပၚမွlaptop ကို​ေဘးသို႔ခ်ထားလိုက္​ၿပီး ​ေရွာင္​းက်န္​႔၏တစ္​ကိုယ္​လံုးကို သိမ္​းႀကံဳးကာ ဖက္​ထားလိုက္​​ေတာ့သည္​။

"ရိ​ေပၚ ငါ့ကိုတစ္​ခါတည္​း အ​ေသသတ္​​ေနတာလား လႊတ္​စမ္​း"

"ဟင္​့အင္​း ငါမင္​းကိုနွစ္​ခါ​ေတာင္​ဆံုးရႈံးခဲ့ရၿပီးၿပီ ဒီတစ္​ခါ​ေတာ့ မလႊတ္​နိုင္​​ေတာ့ဘူး"

ရိ​ေပၚကမလႊတ္​​ေပးသည့္​အျပင္​ ပုိလို႔တိုးကာဖက္​ထား​ေတာ့ ​ေရွာင္​းက်န္​႔တစ္​​ေယာက္​ အသက္​ရွဴၾကပ္​လာရသည္​။