Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 59

Is de brief echt zo lang? Het bestaat uit drie kantjes ofzo. Denise is druk met lezen en ik begin er nu echt zenuwachtig van te worden.

Als ze eindelijk klaar is met lezen kijkt ze me aan.

'Ik snap niet waarom hij je deze brief stuurt als ik eerlijk ben. Het is allemaal onzin en het slaat nergens op. Even een korte samenvatting: Hij heeft veel spijt van wat hij gedaan heeft. Reede is zogenaamd slecht voor je en Dylan kan je voor de rest van je leven gelukkig maken. Hij praat over dat hij je echt moet spreken over een serieus onderwerp...blablabla, hij houd van je en het zou Reede allemaal alleen maar om de seks gaan blablabla. Hij denkt dat jij hem ook wilt spreken als je wist waar het over ging maar het is een té gevoelig onderwerp om in een brief te zetten'

Ik zucht. Ik dacht al dat er misschien iets aan de hand was waardoor ik hem nog een keer moest zien.

'Was dat alles?' vraag ik aan Denise.

'Ja, zo'n beetje. Hij vraagt als je nee zegt en geen gevoelens hebt voor hem, of je dan wel nog een keer met hem wilt praten om het uit te leggen. Maar dat is bullshit. Dat verdient hij echt niet.'

'Wat moet ik doen? Moet ik hem laten weten dat ik het gelezen heb?'

'Kan je doen, misschien dat hij dan eindelijk op houd met dat stalkgedrag...'

'Hij is zo lang mijn beste vriend geweest. Ik vind het bizar hoe het allemaal gelopen is. Ik herken hem ook helemaal niet terug op deze manier'

'Ik snap het. Hij was ook behoorlijk in de war toen hij mij zag. Kijk, ik vind hem echt een eikel maar als jij het fijn vind om dit nog goed met hem af te sluiten dan snap ik dat ook wel.'

'Denk je dat ik dat aan Reede zou moeten laten weten? Als ik met Dylan zou willen praten?'

'Ja, misschien wel. De keuze is aan jou maar je kan het beter niet achterhouden ofzo'

'Ik wil Dylan niet alleen zien though' zeg ik tegen Denise.

'Dan bel je hem toch gewoon, dan vraag je of hij nu kan. Dan ben ik erbij en dan ben jij er vanavond vanaf.'

'Ik voel me ineens heel erg zenuwachtig' zeg ik tegen Denise als ik Dylan zijn nummer intoets op mijn telefoon.

'Dat is normaal, er is veel tussen jullie gebeurt en anderhalf jaar is ook niet niks. Hij was sowieso je eerste dus dat zal je altijd wel bijblijven.'

'Ik wil het gewoon kunnen afsluiten, zonder dat er dingen ongezegd zijn' zeg ik tegen haar.

'Bel hem maar. Doe het voor jezelf, niet alleen voor hem oké. En hou Reede in je achterhoofd. Ik sta niet toe dat je terug gaat naar Dylan just so you know'

'Dat snap ik, dat zou ik ook niet willen. Ik heb nooit gevoeld wat Reede me kan laten voelen bij Dylan. Dus daar hoef je je geen zorgen om te maken.'

'Goezo' zegt Denise.

Ik druk op het groene telefoontje en bel Dylan. Mijn hart zit ondertussen in mijn keel. Het klopt zo hard dat ik het idee heb dat mijn hart uit mijn borstkas gaat komen. Na drie keer overgaan neemt hij op.

'Hey, met Dylan' neemt hij op.

Hij zal druk bezig zijn als hij niet eens gezien heeft dat ik hem belde. Hij klinkt zo normaal nu. Net als vroeger. Niet de paniek of verwarring hoe hij de afgelopen keren had geklonken.

'Hallo?' vraagt hij als ik niet reageer.

Denise stoot me aan en dan word ik wakker uit mijn gedachten.

'Hey, met mij. Jess. Ik denk dat we even moeten praten. Heb je toevallig tijd?'

'Hey Jess, ja natuurlijk. Heel graag zelfs. Ik ben blij dat je eindelijk belt. Wanneer had je in gedachte?'