Her Şeye Rağmen

#18

Herkese merhabalar...
Oy ve yorumlarınızı bekliyorum..
İyi okumalaar 🌼

💫💫💫💫

"Bana yalan söylemeni isterdim aslında... çünkü insan ancak kaybetmekten çok korktuğu bir şey için yalan söyler."

Orhan Pamuk

#18
Feriha:

Karşımda Özgür'ü görünce şaşırmadım desem yalan olur. Onu görmeyi beklemiyordum.Ama kafamı karıştıran asıl şey beni neden beklediğiydi. Benimle ne işi olabilirdi ki ?Bir yanım hemen uzaklaşmak istese de içimdeki merak galip geldi ve merakımı gidermeyi seçtim.

İçimden bir ses onu Emir'in bi oyunu olarak burada beklediğini söylüyordu. Bana her şeyin yanlış olacağını söyleyecek bla bla bla...

Emir neden böyle bir yolu tercih etmişti ki? Bizi bu hale onun bir şeyler saklaması getirmemiş miydi?

Özgür'ün bana her şeyin sandığım gibi olmadığını söylemesi onun bir şeyler saklamış olduğunu değiştirmeyecekti ki?

İşte ben bu noktada anlaşılmıyordum.

Tamam kabul ediyorum belki ben bu konuda haksızlık ediyorum.Ama benim de haklı olduğum bir şeyler elbette ki vardı.

Birazcık empatiyle bu anlaşılır aslında.Birini seviyorsunuz,güveniyorsunuz ama bir gün arkanızdan bir şeyler saklandığını fark ediyorsunuz,benim yerimde kim olursa olsun o güven biraz sarsılırdı.

"Senin ne işin olabilir benimle?Emir mi görevlendirdi seni?Bana ezberlettiği cümleleri mi söyleyeceksin?Hiç yorma kendini." dedim ve yürümeye başladım.Burada durup onunla konuşma fikri çok saçmaydı.Buna teşebbüs ettiğim için bile anında pişman olmuştum.

Ama Özgür ikinci adımımı atmadan beni kolumdan tutarak engelledi.

"Emir ile alakası yok."

Sesinde anlamsız bir ciddiyet vardı.Kolumu tutmasından hoşlanmamıştım.Bütün gücümle kolumu çektim.

''Aslında Emir ile alakalı evet ama beni buraya o göndermedi.Ve sana duymak istemeyeceğin şeyleri söyleyeceğim.Bu çok acımasızca gelebilir ama bunu yapmak zorundayım.Umarım sende beni anlarsın.''

Ne saçmalıyordu bu?

"Ne söyleyeceksen çabuk söyle," dedim.

"Burada,ayak üstü olmaz.Fazla vaktini almayacağım,"dedi.

Bir an için içimden hemen yanından uzaklaşmak geçsede ne söyleyeceğini merak etmiştim ve kazanan merakım olmuştu.

"Çok vaktim yok.Uzatma da söyle ne söyleyeceksen,"dedim.

Kafamda söyleyebileceği şeyleri sıralıyordum.Bu işte Emir'in parmağı vardı.Buna emindim.

"Gel benimle" dedi ve yürümeye başladı.İnsanlardan biraz daha uzakta, resepsiyonun arkasında kalan koltuklara geçtik.

"Burada oturup vaktimi seninle harcayamayacağım.O yüzden ne söyleyeceksen hemen söyle artık," dedim.Sinirlenmeye başladım.

"Çok fazla uzatmayacağım merak etme,"dedi ve karşıma oturdu.

"Dergide çıkan haber-" diye söze başladı.

"Emir söyletiyor dimi sana bunları,"diyerek sözünü kestim.

"O gece, o fotoğraf basılmasaydı belki sana şu an senle konuşamayacaktım bile.O gece aslında her şeyin ispatı oldu."dedi.

Afallamıştım.