bilmediğini söylemiş olduğun için

/tilki uykusu

sallanıp durduğumda kim bilir neler dönüyordu kafamda

─

Yaşam son bulduğunda
Sen bir avuç yürek sancısıyla dolduğunda
Kapıma dayandığında
Bil ki, beni tanıyamayacaksın

Koşmaktan nefes nefese kaldığında
Gözlerinin feri kaçtığında
Benimle karşılaştığın o yolda
Bil ki, beni hatırlayacaksın

Yığılıp kaldığın o köşe başında
Gecenin boğazına çöktüğü zamansız boşluklarda
Patlattığın sokak lambalarının uğruna
Bil ki, ay bile olsam sakınacağım aydınlığımı köşe bucak

Çocukça oyun oynadığımızı sandığım her yakalambaçta
Sahici kaçışlarında
Okulun mermer basamaklarında
Çevirdiğin her yüz adına
Bil ki, üzülmeyi bırakıp hınçla dolacağım

İsmimi yasakladığında
Böylelikle yok olduğumu sandığında
Aslında, itirafçısı olduğun aşkından kaçtığın her bakışta
Bil ki, tosladığın en yıkılmaz duvar ben olacağım

Yüreğimi parçaladığında
Beni ittiğin çaresizlik deryasında
Elim yüzüm yalanlarına bulandığında
Bil ki, çekeceğim seni de çamur dolu çukura

Aklını kaçırdığında
Kendini yanıma zor attığında
Göz yaşları içinde kalsan da
Bil ki, ciğerini söküp alacağım

Beni sevdiğine inanıp kollarına sarıldığımda
Altımdan yeri çekip aldığında
Bütün yolları yaktığında
Bil ki, bir solucan gibi aklında sürünmeye devam eden ben olacağım

Yediğin her tokatta
Kulağına dolan kahkahalarımda
Duraksadığın her iskele başında
Bil ki, en derinde göreceğin yine ben olacağım

Seni anlamak için feda ettiğim yıllarda
Kendimi suçladığım her yeni günün sabahında
Özleminle içime sığamayıp nehirlere karıştığımda
Bil ki, seni unutmamış olacağım

Geçmişinin ayazı zihnini yaktığında
Vapur seyahatlerinden yüreğin burkulduğunda
Aydınlanmış denizi göstermek için döndüğünde yine arkana/bana
Bil ki, ben çoktan ölmüş olacağım

─

yalpalayıp bir denizin bağrında batmaya başladığında
tüm hataların adına kendi boğmaya çalıştığında
seni dipten çıkardığımda
bil ki, gözlerinden öpüp öyle ayrılacağım aklından