Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 61

Dylan loopt al richting de deur op open te doen.

'Wacht!' roep ik naar hem. 'Ik denk dat ik beter open kan doen'

'Oh, is goed. Ik ehh, hou m'n benen graag zoals ze nu zijn' lacht hij naar me.

'JESS, doe open!!!!' horen we Reede roepen.

'Ik kom eraan' roep ik alvast om hem gerust te stellen.

Zodra ik open doe vliegt Reede langs me heen. Hij duwt Dylan tegen de muur en schreeuwt: 'Je blijft van haar af, begrepen. Het maakt me niet uit wie je bent maar ik breek al je fucking botten'

Dylan moet lachen, zelf nu hij door Reede die zeker een kop groter is dan hem tegen de muur gedrukt wordt.

'Reede...rustig aan' lach ik ook een beetje.

'Wat?' zegt hij als hij me vragend aankijkt.

'Reede...we hebben het opgelost, je kan hem los laten.'

'Oh' is het enige wat hij reageert als hij Dylan langzaam los laat.

'Ik mag je nog steeds niet' zegt hij tegen Dylan.

'Ik jou ook niet' zegt Dylan. 'Maar we mogen allebei Jess, dus we kunnen maar beter fatsoenlijk tegen elkaar doen. Voor haar'

'Dat hoef je mij niet te vertellen. Jij gedraagt je als een gek!' zegt Reede.

'Jongens....doe nou eens rustig. Allebei'

'Okay, I'm so confused' zegt Reede.

'Ik leg het je straks wel uit oké' zeg ik tegen hem. 'Dylan, ik zie je morgen. Laat maar even weten hoe laat je me wilt ophalen'

'WAT??' roept Reede

'Shhtttt, ik leg het zo uit oké'

'Ja is goed, ik app je wel. Of we bellen' zegt Dylan met een veel te grote grijns op zijn gezicht. Hij geniet er net even teveel van dat hij Reede kan jennen. Dylan loopt naar me toe en geeft me een overdreven knuffel. Sowieso kijkt hij Reede aan terwijl hij mij knuffelt, ik voel het gewoon. Toch is het een bekend warm gevoel als hij zijn armen om me heen slaat. Ik ben zo vaak op die manier in slaap gevallen. Ik probeer het gevoel van me af te schudden. Ik moet niet terug denken aan een tijd die me juist zoveel pijn heeft gedaan. Ik kan me de nare dingen nog heel helder herinneren, en die waren niet meer weg te strepen tegen de goede momenten.

'Zo is het wel genoeg, denk je niet' zegt Reede als het hem lang genoeg geduurd heeft.

'Als je haar zo blijft aanraken maak ik die belofte over je benen nog steeds waar. Of het nou goed gaat tussen jullie of niet.'

'Reede.....' reageer ik.

'Jaja, tis goed' zegt Dylan als hij me los laat.

'Ik zie je morgen Jessie' zegt Dylan als hij me een kus op mijn wang geeft. 'Ik heb je gemist'

'Dylan...' fluister ik in zijn oor. Hij moet niet dit soort dingen zeggen. Ik weet dat hij het expres doet om Reede te kutten. Daar schieten we allemaal niks mee op. 

Hij knipoogt naar me en laat me dan los. Daarna loopt hij de deur uit.

'Als hij je nog één keer zo aanraakt dan sla ik hem tot hij knock out is' zegt Reede als hij eindelijk naar me kijkt.

'We hebben het uitgepraat oké. Je hoeft je geen zorgen meer te maken' zeg ik.

'Dat stelt me nog steeds niet gerust. En wat gaan jullie morgen doen? Waarom komt hij je ophalen?'

'Dat is een lang verhaal. Maar het komt er op neer dat we alles hebben uitgepraat. Ik heb gezegd dat ik geen gevoelens meer heb voor hem en dat ik wel gevoelens heb voor jou. Dylan accepteert dat alleen vindt hij het moeilijk als ik helemaal uit zijn leven verdwijn. Vroeger waren we ook vrienden, en we willen proberen elkaars vriend te zijn. Geen haat of wanhoop meer. Gewoon een vriendschap zoals hoe het begonnen is. Hij gaat door een moeilijke periode. Hij is een half jaar geleden zijn opa onverwacht verloren en hij verliest binnenkort zijn oma. Ze is nu nog bij en ze heeft gevraagd of ik afscheid van haar wil komen nemen. Zijn opa en oma hebben altijd voor me gezorgd en ze waren erg lief voor me dus ik wil graag afscheid van ze nemen'