မင္​းေပ်ာ္​ရင္​ ...

💔Part~12💔[Zawgyi/Uni]

>>>Zawgyi<<<

Part~12💔

"ကြၽန္ေတာ့္ကို ဘာလို႔အခုလိုလုပ္ထားၾကတာလဲ?"

ႀကီးမားထည္ဝါလွေသာ အိမ္ေတာ္ရဲ႕
ဧည့္ခန္းအတြင္း အိမ္ႀကီးသခင္နဲ႔သခင္မ တစ္နည္း
ရိေပၚမား နဲ႔ပါးက ရ္ိေပၚမ်က္နွာခ်င္းဆိုင္မွာ
ထိုင္ေနၾကတယ္။

Yibo Pov:;

မေန႔က မားဆီကအျပန္အိမ္ေတာ္ကို
လိုအပ္တာေတြယူဖို႔ လာခဲ့တယ္။
အကုန္ယူအၿပီး ျပန္ဖို႔လုပ္ေတာ့
တံခါးကဖြင့္မရေတာ့ဘူး။
ၾကည့္ရတာ အျပင္က lock ခ်ထားပံု။

ဘာလို႔လဲ? ဘာျဖစ္တာလဲ?
ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္လဲ?
ဖြင့္ေပးဖ္ို႔ အႀကိမ္မ်ားစြာေအာ္ဟစ္ေနေပမယ့္
တစ္အိမ္လံုးတြင္ သူတစ္ေယာက္ထဲရွိသေယာင္။

က်န္႔ေစာင့္ေနလိမ့္မယ္!
အဲ့အေတြးေၾကာင့္ သူ႔မွာစိုးရိန္တႀကီးထိုင္မရထမရနဲ႔။
ဘယ္တုန္းတည္းကစလို႔ က်န္႔အတြက္
ေတြးပူပန္ေနတတ္မွန္းလဲမစဥ္းစားခ်င္ေတာ့ဘူး။
အခုခ်ိန္မွာျမင္ေယာင္မိတာက က်န္႔ညစာမစားပဲ
သူ႔ကိုေစာင့္ေနမယ့္ ျမင္ကြင္းပဲ။

'ေအးစက္တယ္
ဝမ္းနည္းတယ္
နာက်င္တယ္
အထီးက်န္တယ္' 

ဒါေတြ ..ဒါေတြက်န္႔ခံစားေနရမယ္လို႔
သူဘာလို႔ထင္ေနရတာပါလိမ့္။

ႀကံရာမရတဲ့အဆံုး ဝရံတာကဆင္းဖို႔လုပ္ေတာ့
အႀကံေတြကို ႀကိဳသိေနသည့္အလား
ဝရံတာအျပင္တံခါးကလဲဖြင့္မရခဲ့ဘူး။

"အား!!ဘာလို႔လဲကြာ!ဘာျဖစ္တာလဲ
ဘာလို႔အခုလိုလုပ္ထားတာလဲ??! ဟာကြာ!!"

အသဲအသန္ျဖင့္ တံခါးပြင့္ဖို႔ႀကိဳးစားေနဆဲမွာပဲ
ရာသီဥတုက သစၥာေဖာက္တယ္။
ေလျပင္းနဲ႔အတူ မိုးပါလာတယ္။
လ်ွပ္စီးအလင္းတန္းနဲ႔ မိုးခ်ဳန္းသံဟာ
တစ္စတစ္စပိုၿပီး က်ယ္ေလာင္လာတယ္။

လႈပ္ရွားမႈဟာေလထဲမွာရပ္တန္႔သြားတယ္.
ရုတ္တရတ္မြန္းက်ပ္လာတဲ့ခံစားခ်က္နဲ႔အတူ
ၾကားေယာင္လာေသာ စကားသံေတြ ..

"က်န္႔က်န္႔ေလးက အေမွာင္ေၾကာက္တယ္သားရဲ႕"

"မိုးေတြ႐ြာေတာ့မယ္ထင္တယ္ ျပန္ေတာ့ေလသားရဲ႕
က်န္႔က်န္႔ေလးကမိုး႐ြာရင္တစ္ေယာက္ထဲမေနတတ္ဘူး။
မိုးခ်ဳန္းသံတို႔ လ်ွပ္စီးလပ္တာတို႔ဆိုအရမ္းေၾကာက္တာ။"