Chłopak [Destiel AU]

18

Sześć tygodni zamieniło się w trzy tygodnie razy dwa, bo Dean odwiedził szkołę Castiela w piątek, przedostatniego dnia sierpnia – niespełna trzy tygodnie po tym jak pożegnali się w Vancouver. Nie odwiedził sam - byli z nim Charlie i Benny, co nie było nowością, ale też czarnoskóry Uriel i Mick.

Plan wydarzenia był dość przejrzysty - najpierw dwugodzinne otwarte spotkanie na sali gimnastycznej, które w zasadzie przypominało panel na konwentach, bo uczniowie zadawali pytania, a aktorzy na nie odpowiadali, a potem uczniowie mogli wybrać, co chcą robić - każdy z aktorów dawał szansę na krótkie prywatne spotkania twarzą w twarz, zrobienie sobie zdjęć czy danie autografu, a do tego dochodziły spotkania w grupach dwudziesto-trzydziestoosobowych, ale jeśli zebrało się więcej osób, nie było to problemem, przynajmniej dopóki mieścili się w salach. Spotkań w większych grupach każdy z aktorów miał cztery lub pięć, w zależności od zainteresowania. Wszystko było rozłożone tak, aby każdy miał szansę spotkać się z każdym z aktorów. Wieczorem Mick przeprowadzał rozmowę z rodzicami uczniów, którzy byli tym zainteresowani. Tak naprawdę co szkołę pojawiali się w nieco zmienionym składzie, bo coraz więcej członków obsady było zainteresowanych tym projektem, ale zawsze było to pięć osób, w tym jedna dorosła do spotkań z rodzicami, którzy chcieli porozmawiać z kimś na przykład o problemach wychowawczych ze swoim dzieckiem lub problemach z akceptacją orientacji seksualnej czy tożsamości płciowej swoich dzieci. Starali się też o możliwie największą reprezentację dla młodzieży i do Phoenix przyjechali w jednym z najlepszych możliwych zestawień: mieli biseksualistę, lesbijkę, hetero i czarnoskórego. Niektórych to oburzało, ale Dean i Benny powtarzali, że młodzież hetero też tego potrzebuje, bo przecież też mają swoje problemy – też mogli być gnębieni w szkole. Koniec końców większość przyznawała im rację.

O ile pozostała czwórka została prawie że ignorowana, Dean został otoczony, gdy tylko przekroczył prób szkoły. Powinien się przyzwyczaić, bo to samo przytrafiało mu się w Vancouver i Los Angeles odkąd wygrał Teen Choice, ale przyzwyczajenie się do tego chyba trochę mu zajmie.

Podejrzewał, że będzie gorzej, bo Rowena stwierdziła, że są plotki o tym, że Być wolnym skończy się po pięciu sezonach, więc powinien myśleć o tym co dalej z jego karierą, a ona mu nie pomoże jeśli dalej będzie się zapuszczał. Załatwiła mu dietetyka i trenera personalnego. O ile dietę mógł ignorować i to robił, bo uważał, że nie ma znaczenia co zje, jeśli kaloryka zostanie taka sama, o tyle treningów już nie – musiał chodzić na siłownię i biegać, na początek trzy dni w tygodniu. Miał nadzieję, że Castielowi spodoba się to, że znowu więcej ćwiczy i jego mięśnie będą bardziej wyrzeźbione. Wiedział, że Castiel nie był z nim ze względu na wygląd i pewnie byliby razem nawet gdyby ważył trzy razy tyle co teraz, ale to nie zmieniało faktu, że mężczyźni byli wzrokowcami, więc Castiel raczej zauważy zmianę i miało prawo mu się to podobać.

Propos Castiela – był dziś w pracy. Miał kręcić się cały czas przy Deanie i robić za jego asystenta, a przy tym uwieczniać to co się dzieje. Aktualnie prowadził transmisję na żywo, a żeby kamera uchwyciła Deana, musiał wspiąć się na szafki i tam położyć.

Miał wrażenie, że Dean był z każdym dniem coraz przystojniejszy. Może to dlatego, że z każdym dniem wydawał się był coraz szczęśliwszy, a to jakoś wpływało na jego mimikę twarzy? Niezależnie czy to miało wpływ, czy też nie, Castiel uważał, że Dean był jak wino – niby dobre, ale z każdym dniem coraz lepsze. Castiel kochał Deana przede wszystkim za charakter, ale jego wygląd uważał za bardzo miły bonus.

Klucz do dobrej transmisji? Wiedz, kiedy ją skończyć. Castiel przerwał ją chwilę przed tym jak nakrył go jeden z nauczycieli.

— Novak, złaź stamtąd, na litość boską! — nauczyciel krzyknął, a i tak ledwie przedarł się z dźwiękiem przez wrzeszczące na korytarzu nastolatki, głównie z pierwszych i drugich klas.