My Life With A Stalker. Voltooid

14

"Wat? Shayden rustig. Leg precies uit hoe het is gebeurd." Zeg ik. Shayden komt even op adem. Ze ademt in en weer uit. "Ik was vandaag op school. Victor zou naar jou komen, dat zei hij ook tegen mij. Hij kwam terug. In de kantine was hij gewoon lief. Hij betaalde zelfs voor mij. Ik natuurlijk helemaal blij. Maar toen hadden we twee uur uitval. Ik ging net als gewoonlijk naar de fietsenstalling en daar-" Shayden stopt midden in haar zin en begint weer te huilen. "Shay, kom op."-Daar hoorde ik hem heel hard praten met een meisje. Tenminste ik denk dat het meisje was. Hij zei: "Ja tuurlijk kom ik naar je schat, ik hou van je. Ik kan niet zonder jou stem" Ik stond daar maar te walgen. Hij kwam uit eindelijk weer terug. En deed alsof er niks aan de hand was!" Ik slik. Hoe durft hij? Hoe haal je het in je hoofd? Hij zal zien. Chris staat daar maar. "Sorry Chris, dit is Shayden mijn beste vriendin!" Ik wijs naar haar. Hij knikt. "En Shayden dit is Chris mijn kamergenoot!" Ze schudden elkaar de hand. "Shayden. En hoe is het nu precies? Heb je hem gesproken?" Ze schudt haar hoofd van niet. "Mm. Dit is niet makkelijk, zo meteen komt Robert. Waar ga jij dan naar toe?" vraag ik. "Ik denk dat ik gewoon naar huis ga, misschien even lang Sara." zegt Shayden betreurd. "Shay, ga maar beter even naar Sara. Zij mist jou ook erg!" Shayden knikt. Een slanke vrouw met een wit jasje aan komt de kamer binnen. De zuster. "Hallo Siara, je kent mij vast niet, maar ik ben zuster Natacha. Mij zal je wel vaker voorbij zien komen, samen met dokter Wijntje!" Zegt ze vriendelijk. "Aangenaam kennis te maken Natacha!" Ze knikt. "Maar Siara, je bezoek tijd is voorbij, over een halfuur komt als het goed is meneer Robert. En Chris, jou bezoek uur begint over een uurtje of twee!" Ik knik. En Natacha verdwijnt uit de deuropening. Shayden staat op. Ze geeft me een knuffel en gaat weg. Ik kijk Chris aan. "Sorry, dat Shayden zomaar binnen kwam vallen." Zeg ik schuldig. "No problem," Zegt Chris. "Maa- maar, i-ik wou je iets vragen." Vraagt Chris zenuwachtig. "Ja," Kriebels komen naar boven. Hij gaat me nu verkering vragen! Ik hoop het zo. "Heb je een vriendje?" Vraagt hij. Ik zucht. "Nee, waarom?" Hij haalt zijn schouders op. Mijn telefoon begint te trillen. Een bericht. 

Aww wat zielig. Je licht in het ziekenhuis! Voor deze ene keer laat ik die 500 euro zitten, maar als straf zul je zien!

"Wie was dat?" Vraagt Chris. "Niks bijzonders."  Lieg ik. "Ja wel je liegt. Er is wel iets aan de hand." Ik schud mijn hoofd. "Ik ken je misschien pas net, maar ik weet wel zeker dat er iets is." Zegt Chris. "Ik wil het er gewoon niet over hebben." Chris knikt. Er wordt weer op de deur geklopt. "Binnen," Me moeder komt de deur binnen. "Hallo lief, ik heb een paar dingen vanuit huis mee genomen! Je computer je beertje je shampoo je cremmetjes je make up en dat soort dingen." Chris begint te grinneken. Ik stoot hem aan. "Doe normaal," Sis ik naar me moeder. Me moeder laat de zware tas op mijn bed vallen en gaat er zonder nog iets te zeggen vandoor. Ik pak mijn computer te voorschijn. "Jemig, wat heb ik dit ding gemist!" Zeg ik. "Het leven zonder social media is bijna onvoorspelbaar." Zegt Chris. Ik open de laptop en klik hem aan. Ik typ mijn wachtwoord in. Ik zie mijn scherm. Ik gil van genot. "Wat is er?" Vraagt Chris. "N-niks," Chris zucht. Zodra ik het scherm bekijk wil ik weer gillen. Ik had eerst een achtergrond van Shayden Victor en mijn ouders en ik, maar nu? Zie ik een enge man met een mes in zijn hand op de achtergrond. Hoe, kan dit? Nee, dit heeft Victor gedaan om mij weer te laten schrikken. Het beeld komt maar niet uit mij hoofd. Ik doe weer een andere achtergrond op. Ik klik het internet icoontje aan. Ik wil even mijn Twitter checken en Wattpad. Zodra ik mijn Twitter account zie, sla ik mijn handen voor mijn ogen. Ik had eerst 350 volgers dat zijn er nu maar 10 geworden de volgers die ik heb zitten er allemaal uit als viespeuken. Overal op mijn account staan gemene en onwaarderende dingen. 'Met andere dingen doen' Staat er. Ik weet zeker, dat het wel die gene moet zijn die me steeds berichten stuurd. Ik open mijn Wattpad account. Op één of andere manier zijn al mijn boeken weg! Mijn volgers zijn verdwenen. Ik sla met een klap de computer dicht. "Waarom ik?"  Zeg ik. "Waarom jij?" Zegt Chris.