Selaam kalbimin içleri bu bölüm biraz duygu yüklü umarım bölümü beğenirsiniz şimdiden iyi okumalar...
Bazı anlar vardır, bazen sizi sorgulatır. Bu bir ânı olur, yaşadığımız hayatı olur, bazen kendini, bazen ise varlığını sorgularsın. Durursun aniden bir yerde parkta, sokak da, cafe de, iş yerinde, evde her hangi bir yerde ve dersin ki 'ben ne yaptım? Neden yaptım? Neden varım?' düşünürsün kendi kendine ama bir cevap alamazsın ve her zaman sorduğun sorularla başbaşa kalırsın her daim.
Sonra biri çıka gelir bir açıklama yapar işte o an herşeyi inanırsın mucizeye inanmayan sen mucizeye bile inanır olursun. Mümkün olmayacağı düşündüğün şeyler gerçek olmuş diğerleri neden gerçek olmasın ki dersin.
İşte o an hayatta kendine bir sebep bulursun yaşamak için, savaşmak için bir sebep, bir umudun var olmuş olur artık. Bugünün o an olduğuna emin değilim ama tek bildiğim birşey varsa hayata sıkı sıkı tutunup mesleğimi layıkıyla yerine getirmek. Ben haftalar önce kendimi kaybettim kendime gelemedim ama benim. Unuttuğum birşey vardı ben askerim yeri geldiği zaman silah arkadaşımı, yeri geldiği zaman ailemi, yeri geldiği zaman canımdan çok sevdiğim hayat arkadaşımı, yada yeri geldiği zaman kendim şehit düşerim.
Her asker şehit olmak ister her insan şehit olmak ister o şehadet şerbetini içmek ister biliriz bizler onlar şehit olunca rahat ettiklerini bizim asıl üzüldüğümüz şehit olmak değil geride bıraktığımız enkaz, bazen o enkazın altından çıkanlar oluyor bazıları ise yıkılıp o enkaz'la beraber yok oluyor.
Ben kendime vatanıma milletime bir yemin verdim. O yemin ne olursa olsun bozulmamalı varsın olsun ben tüm ailemi sevdiklerimi kaybedeyim ama yeter ki vatan sağolsun albayrağım göklerde dalgalansın, küçük masum çocuklar bol bol kahkaha atsın onlar yeter ki mutlu olsun varsın biz yine şehit oluruz.
BARIŞTA VE SAVAŞTA, KARADA, DENİZDE VE HAVADA
HER ZAMAN VE HER YERDE
MİLLETİME VE CUMHURİYETİME
DOĞRULUK VE MUHABBETLE HİZMET,
KANUNLARA VE NİZAMLARA VE AMİRLERİME
İTAAT EDECEĞİME VE ASKERLİĞİN NAMUSUNU,
TÜRK SANCAĞININ ŞANINI CANIMDAN AZİZ BİLİP
İCABINDA VATAN, CUMHURİYET VE VAZİFE UĞRUNDA
SEVE SEVE HAYATIMI FEDA EYLEYECEĞİME
NAMUSUM ÜZERİNE AND İÇERİM.
Ben bu sözleri söylerken o gün tüm sevdiklerimle vedalaştım. Şimdi de kendime gelip görevimin başına dönmeliyim.
Odam da oturmuş dosyalara gömülmüş şekilde oturuyorum. Kaç saattir böyle duruyorum bilmiyorum ama belim ve boynum aşırı derecede sızlıyor. Derin nefes alıp saatime baktım. Saat öğlen 14.45' e geliyor du yavaşça ayağa kalkıp odadan çıktım. Önüme çıkan bir er'e dur işareti yapıp konuştum.
"Tekmil ver asker."
"Çavuş Emir Erdem Sivas emret komutanım."
"Rahat asker." Asker rahata geçince boğazımı temizleyip konuştum.
"Gölge timi üç dakika içinde kapalı spor salonun da olsun."
"Emredersiniz komutanım." Kaşlarım çatık şekilde yavaşça başımı olumlu anlamda sallayıp ilerledim. Seri adımlarla spor salonuna gelince bir köşeye oturup timin gelmesini bekledim. Aradan geçen bir dakika kırk beş saniye sonra gelen time hafif tebessüm ettim. Hepsi önümde sıralınınca Kuzey bir adım öne çıkıp konuştu.
"İki Üsteğmen, iki Teğmen, iki Asteğmen emir ve görüşlerinize hazırdır komutanım." Ellerimi arkamda birleştirip konuştum.
"Yüz tur koşu, elli barfiks, elli şınav, elli mekik anlaşıldı mı asker?"
"Anlaşıldı komutanım." Hepsi aynı anda bağırınca sesleri boş spor salonunda yankılandı. Başımı yavaşça bir kere sallayıp en öne geçip bağırdım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölge Timi
AcciónAnnesini ve babasını küçücük yaşta şehit veren bir kızdı o. Yanında bir tek biricik ağabeysi vardı. Şimdi o küçücük kız büyüdü kocaman bir bordo bereli bir yüzbaşı oldu. o kim mi? o Asena Türkoğlu tüm zorluklara göğüs geren kahraman türk askeri.
