Η Κόλαση και ο Παράδεισος μου.

Η Αρχη.

"Τα παπάκια στην σειρά πως χορεύουνε τρέλα.."
"Ερμιονη αν συνέχεισεις να τραγουδάς τα παπάκια θα αργήσεις για το σχολειο andiamo!(πάμε)"
"Ποπό τι δυστιχιαααα γκουχου γκουχου πως θα ζησωωωω;;;"έκλαιγα ψεύτικα και φώναζα δυστυχισμένα.
Πο ρε φίλε τι ηθοποιοαρα είμαι εγω;
Η Μαμα μου απλά γύρισε τα ματια της προς τα πάνω και μετα πήγε στην κουζίνα.
Μπένω στο μπάνιο και ετοιμάζομαι.
Ντους,χτενίζω να καστανοξανθα ίσια μαλλιά μου,αποςμητικο,άρωμα,βαφομαι μόνο μάσκαρα τίποτα αλλο,βάζω μια μεγαλη σκόυρο μπλε φαρδιά μπλούζα που πάνω της λέει "Italia" μια γκρι φόρμα
και asta la vista!
Αρπάζω την τσάντα μου το κινητό μου χαιρετάω την Μαμα μου και πριν βγω απο το διαμέρισμα μου φώναξε:
"Αγάπη μου οταν έρθεις έχω να σου ανακοινώσω κάποια πολυ σημαντικά και ευχάριστα νέα!"
"Οκ γεια Μαμα"
Εξω στο πεζοδρόμιο περιμένω την κολλητή μου Ηώ.
Ξαφνικά χτυπάει το κινητό μου.Και το όνομα που της έχω βάλει στις επαφές μου εμφανιζετε στην οθόνη.
"Τρελή κουραδα"ναι το ξερω έχω τοσο πολυ έμπνευση.
"Ελαααα τι λες θα έρθεις ποτέ;Μια ώρα σε περιμένω"
"Πρώτον οι άνθρωποι λενε ΚΑΛΗΜΕΡΑ!σκατο...και δεύτερων είμαι άρρωστη"
"Πεθαινεις;"
"Τι;Τι λες μωρε;"
"Τότε τι έχεις;"
"Πυρετό"
"Ποσο;"
"38"
"Τι;Μονο;"
"Ρε αντεεεε-"
"Εντάξει σαγαπω και εγω πολυ κολλητουλα περαστικαααα"
Της το έκλεισα στα μούτρα!Την προδωτρα!Θα με αφησει μόνοι μου!Πρωτη μερα!"
Άρχισα να περπατάω γρήγορα αλλιώς θα έχανα το λεωφορείο.
Ευτυχώς η γκατεμια μου δεν δούλεψε εδω.Μπηκα μέσα και έβαλα τα ακουστικά μου.
Μετα απο τρεις στάσεις έφτασα.Τελειαααα (-.-)
Η είσοδος ηταν γεμάτη παιδια.Και φανταζόμουν πως και μέσα θα γινόταν χαμός.
Όλες οι γνωστές φάτσες ηταν εκει απο τα ψώνια μεχρι του τα σπασικλακια.
Εκανα χίλια χρόνια να περάσω μέσα απο το κόσμο αλλα τα κατάφερα!
Κάναμε τα γνωστά προσευχή αγιασμό αλλα σημερα θα καθόμασταν για τρεις ώρες κανονικών μαθημάτων για να πάρουμε μια ιδέα πως θα ειναι καθημερινά.
Μπήκα στην τάξη μου και έκατσα σε μια άδεια καρέκλα πίσω πισω.
Άρχιζαν να μπαίνουν πολλα παιδια και στο τέλος μπήκε και ο καθηγητής.
Κάναμε τα κλασικά μας είπε τους κλασικούς κανόνες και μετα χτύπησε το κουδούνι.
"Επιτέλους διάλειμμα"
Πήγα στην καφετέρια.Πεινουσα σαν λύκος!Ναι δεν είμαι απο τα κοριτσάκι που φρικαρουνε μόλις πάρουν τρεια γραμμάρια.
Έκατσα μονη μου σε ενα απομακρυσμένο τραπεζι και ειχα φέρει ενα φοβερό σάντουιτς με κοτομπουκιες σάλτσα και σαλάτα.Μιαμ Μιαμ.
Εκει που πήγα να το δαγκώνω κάποιος μου το άρπαξε απο τα χερια.
"Σήκω"
Κοίταξα πάνω και αυτο που ειδα εκανε το αίμα μου να παγώσει.
Ο Ορεστης το κακο παιδί του λυκείου κανεις δεν τολμούσε να του αντιμηλεισει.
Όλες κοβανε φλέβες για να περάσουν μια νύχτα μαζί του.Ε βέβαια αφού ηταν το γνωστό "κακο παιδί"
Αλλα η σκληρή αλήθεια που επρεπε ακόμα και εγω να παραδεχτώ ηταν οτι ηταν απίστευτα όμορφος με υπέροχο γυμνασμένο σωμα όλα τα χαρακτήριστικα του προσώπου του ηταν τέλεια και αυτα τα ματια αχχ αυτα τα ματια κόλαση!Κανεις δεν γνώριζε τίποτα για εκείνον και αυτο τον εκανε ακόμα πιο εεε λοιπόν τι να πω;σεξυ;
Απότομα ομως με έβγαλε απο τις σκέψεις του.
"Δεν άκουσε στι σου είπα μικρή;"
"Ε-ε;"εκανα σαν κανένα καθυστερημενο.
"ΣΗΚΩ!"φώναξε.
Και με επανέφερε στην πραγματικότητα.
"Γιατι δικό σου τραπεζι ειναι;Και φέρε πισω το σάντουιτς μου"πήγα να το πάρω απο το χέρι του αλλα μεγαλη αποτυχία τελικά αφού ηταν αρκετά πιο ψηλός απο εμένα.
"Κοιτά ρε το μικρό αντιμιλαει"δεν ήξερα σε πιον μιλούσε και τότε ειδα δυο αλλα αγόρια απο δίπλα του να κάθονται και να μας κοιτάνε.Γελαγαν.
Τότε εκανε κατι που δεν μπόρεσα να το πιστέψω.Πεταξε κατω το σάντουιτς μου.Εεε οχι δεν το εκανε!
"Πας καλα;;;;Εισαι τελείως μα τελείως καθυστερημένος;"
"Τι είπες;"τα ματια του γέμισαν απο θυμό.
Άρπαξε το κινητό μου και το κράτησε πάνω απο το ποτήρι γάλα μου.
"Δεν τολμάς!"είπα γεμάτη φόβο αλλα και θυμό.
"Πάμε στοίχημα;"είπε και χαμογέλασε πονηρά με μια δόση ειρωνείας.
Και ΠΛΟΥΠ το κινητό μου εξαφανίστηκε μέσα στο γάλα.
Πάγωσα.Κοκκαλωσα.Εχασα την γη κατω απο τα πόδια μου.
"Πιαστω τώρα"
"Έχεις δίκιο αυτο θα κάνω"
Πήρα το ποτήρι με το γάλα και εκανα το αδιανόητο.Σταθηκα πάνω στην καρέκλα και του έριξα ολο το γάλα πάνω στο κεφάλι του.Και μαζί με το γάλα έπεσε το κινητό μου που εκανε ενα πιο δυνατό ήχο πάνω στο κεφάλι του αλλα εκείνος με κλειστά τα ματια δεν κουνήθηκε.
"Αχ να το"
Άρπαξα τη τσάντα μου και άρχισα να τρεχω.Ολοι όσοι μας κοίταζαν είχαν μηνει με ανοιχτό το στρώμα.
"ΘΑ ΤΟ ΜΕΤΑΝΙΩΣΕΙΣ!"άκουσα να φωνάζει μέσα απο την αίθουσα αλλα εγω βγήκα απο το σχολειο και έτρεχα να πάω στο σπιτι μου.
Μπήκα μέσα και έκλεισα στην πόρτα.Ειχα λαχανιασει.
"Αγάπη μου ήρθες νωρίτερα"εμφανίστηκε η Μαμα μου απο τη κουζίνα.
Δεν ηθελα να τις πω τίποτα γιατι πιος ξέρει τι θα κανει.
"Να μας άφησαν νωρίτερα να φύγουμε.Μμμ τι καλό έχουμε να φάμε;"
"ΕΕ σχετικά για αυτο ηθελα να σου μιλήσω."
"Πες μου"
"Θυμάσε αυτόν τον κύριο που έβγαινα μαζί του;"
"Ναι...εεε...τον Γιώργο;"
"Χάρη"
"Α ΝΑΙ μωρε τον Χάρη ναι ναι.."εκανα ταχα πως θυμόμουνα δεν ασχολοιομουν με την ρομαντική ζωή της μαμάς μου δεν ηταν δουλειά μου.
"Ναι ναι κοντα επεσες!Λοιπον συνεχίζω με τον Χάρη βγαίνουμε εδω και τρεια χρόνια"
"Ποσά;;καλα εγω που ήμουνα;"
"Αστο τώρα.Μην με διακοψεις.Λοιπον τον αγαπάω πολυ και αυτός το ίδιο.Και το καλύτερο ειναι πως εχει και εκείνος παιδια δυο εναν γιο και μια κόρη.Και το συζητάγαμε εδω και αρκετό καιρό να συζησουμε.Ολοι μαζί.Στο δικό τους σπιτι που ειναι μεγαλύτερο και πολυ μοντέρνο και εχει όλες τις ανέσεις για μια οικογένεια.Και ηθελα να δω την δικιά σου γνώμη.
Εγω είχα μηνει κάγκελο.Δεν το πίστευα.Απο τη μια ήμουν θυμωμένη επειδή δεν είχα ιδέα τι συνέβαινε στην ζωή της και τώρα ξαφνικά μου το λέει και με ρωτάει αν θελω να πάω να ζήσω με κάποιους ανθρώπους που δεν έχω ξαναδεί στην ζωή μου.Αλλα απο την αλλη η Μαμα μου άξιζε οτι καλύτερο.Ηταν υπέροχη Μαμα και δούλευε παντα σκληρά για να έχουμε οτι χρειαζόμαστε και μετα απο τον θάνατο του πατέρα μου που της κόστισε πολλα μια νέα αρχή θα ηταν το καλύτερο.
"Θελω να εισαι ευτυχισμένη"
Με αγκάλιασε και ενα τεράστιο χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη της.Με αγκάλιασε σφιχτά.
"Σαγαπω μωράκι μου"
"Και εγω Μαμα"
"Α και ξέχασα να σου πω.Θα γνωρίσεις σημερα τον Χάρη και την οικογένεια"
"Che cosa?(οριστε)"
"Σε μια ώρα οπότε ετοιμάσου γρήγορα." Είπε και έτρεξε στην κουζίνα.
Χωρίς πολλες σκέψεις πήγα να ντύθω και για πρώτη φορα ντύθηκα όσο πιο ωραια μπορουσα.
Έβγαλα μια κόκκινη φούστα με μπεζ καλσόν και μια μαύρη κολλητη μπλούζα απο πάνω που έμπαινε απο μέσα και τις μαύρες μπαλαρίνες μου.Βαφτηκα με eye-liner μάσκαρα μολύβι άφησα κατω τα μαλλιά μου και ήμουν ετοιμη.
"Πάμε;"άκουσα τη Μαμα μου να λέει.Οταν με είδε χαμογέλασε.
"Εισαι πανέμορφη αγαπούλα μου."
"Πάμε θα αργήσουμε"
Οταν φτάσαμε μπήκαμε μέσα στο εστιατόριο.Ηταν πολυ εντύπωσιακο και φαινόταν πολυ ακριβό.
Η Μαμα μου τελικά έντωπησε τον κύριο χάρη και με τράβηξε απο το χέρι.
Τελικά την είδε και εκείνος.Και ενα θερμό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.Αραγε ηταν αλήθεια ερωτευμένος με την Μαμα μου;
"Γεια σου"είπε και τον αγκάλιασε και του έδωσε ενα πεταχτούν φίλοι στο στόμα.Δεν αηδίασα αφού ήξερα πως η Μαμα μου τον αγαπούσε πολυ.
Εκείνος την αγκάλιασε και ανταποκρίθηκε αμέσως στο φίλη της.
"Γεια σου πανέμορφη μου"είπε και αυτός.
Μετα γύρισε και με κοίταξε.Μου χαμογέλασε.
"Εσυ θα πρέπει να εισαι η ξακουστή Ερμιονη.Χαρης."
Είπε και μου έδωσε το χέρι του.
"Χάρηκα Κ.Χαρη ναι είμαι η Ερμιονη αλλα ξακουστή δεν θα το λεγα"είπα και του χαμογέλασα.
"Παρακαλω φοναζεμαι Χάρη"του χαμογέλασα.
Καθησαμε και τότε παρατήρησα ενα μικρό κοριτσάκι να καθετε κατω.Μαλλον θα ηταν η κόρη του μου το είπε η Μαμα ότι είχε μια κόρη αλλα ο γιος;
"Γεια σου πως σε λενε;"την ρώτησα.
"Δαπνη!"είπε γέλοντας.
"Ετσενα;"
"Ερμιονη χάρηκα."
"Αυτή ειναι η κόρη μου,Δάφνη,ειναι 5 χρόνων,λυπάμαι αλλα ο γιος μου παντα αργεί."
"Δεν πειράζει"απάντησα.
Την υπόλοιπη ώρα μιλάγαμε Γελαγαμε εμένα μου άρεσε να μιλάω στην μικρή Δάφνη ηταν τοσο γλυκιά.
Και ο Κ.Χαρης ηταν πολυ καλός και αστείος.
Έτρωγα τα μακαρόνια μου ώσπου ο Κ.Χαρης κοίταξε κάποιον απο πισω μου.
"Καλώς τον πως και απο εδω τοσο νωρίς αργησες μόνο μιάμιση ώρα!"
"Συγνωμη που άργησα"
Και τότε μου κόπηκε η όρεξη.Καπου την ήξερα αυτή την ωραια αντρική φωνή.
Γύρισα σιγά σιγα το κεφάλι μου με τα μακαρόνια στο στόμα.ΟΥΑΟΥ.Για ενα λεπτό...
ΟΧΙ.
ΔΕΝ.
ΓΙΝΕΤΑΙ.
Κοιταζε με ενα χαμόγελο τον μπαμπά του ώσπου εστεψε το βλέμμα του πάνω μου και τότε..ΤΣΟΥΠ!
Παει το χαμόγελο.Μολις με κοίταξε σαστησε.
"Τι κανεις ΕΣΥ εδω;"

Λοιπόν είπα να κάνω μια ιστορία εκτός απο την πρώτη μου.Θελετε να την συνεχίσω αυτήν;Αν ναι ψηφίστε και σχολιάστε!
Με αγάπη
Λιλη •-•