Famous

κεφάλαιο 28

Είδα τον Niall να έρχεται κοντά μου. Προσπάθησα να κάνω πως όλα ήταν καλά αλλά δεν είμαι και τόσο καλή ηθοποιός ξέρετε.... Θυμάμαι μια φορά στη πρώτη δημοτικού είχα κάνει το πρόβατο για μια θεατρική παράσταση του σχολείου και αντί για 'μπε' έκανα 'γαβ'....Μην με κρίνετε! Ήμουν μόνο έξι και άλλωστε...που είναι το περίεργο ένα πρόβατο να γαβγίζει;

"Τι έχεις;" με ρώτησε και με πήρε μια αγκαλιά

"Τίποτα απλός βαριέμαι..."

"Πες μου την αλήθεια Denise...Φαίνεσαι ταραγμένη"

"Αλήθεια Niall...Είμαι εντάξει. Μπορούμε σε παρακαλώ να γυρίσουμε στο δωμάτιο τώρα; Δεν νιώθω ιδιαίτερα καλά..."

"Είσαι άρωστη;"

"Μπορεί...Πάμε;"

"Ότι θες" μου είπε και ποιάνοντας μου το χέρι κατευθυνθήκαμε στο ξενοδοχείο. Προσπαθούσα να φανώ καλύτερα προσθέτοντας ένα χαμόγελο στο σοκαρισμένο πρόσωπό μου μα δεν μπορούσα. Πως είναι δυνατόν να χαμογελάσω όταν ξέρω πως κάποιος προσπαθεί να μας χωρίσει και τον πάρει μακριά μου. Κανονικά θα έπρεπε να του το πω αλλά θέλω να το αντιμετωπίσω μόνη μου. Άλλωστε εγώ είμαι αυτή που ήταν φίλη του Mathew

"Πως νιώθεις;" με ρώτησε και απλά έχωσα τη μούρη μου στο μαξιλάρι.

"Θα απαντήσεις ή θα συνεχίσεις να βουλιάζεις στο μαξιλάρι" μου είπε. Προσπάθησα να μιλήσω αλλά επειδή η μούρη ήταν καλημένη με το μαξιλάρι το μόνο που ακούστικε ήταν ένα 'Ααξιδησιοψγδσιφιηηοδθη'

"Δεν μιλάω αλαμπουρνεζικα ξέρεις..." μου είπε γελώντας και του πέταξα το μαξιλάρι

"Είπα πως πονάει η κοιλιά μου" απάντησα. Στ' αλήθεια με πονούσε πολύ αλλά ήταν επίσης και μια καλή δικαιολογία για την προηγούμενη συμπεριφορά μου

Ξέρω γιατί με πονάει... Μάλλον κοντεύει μια από αυτές τις απαίσιες μέρες του μήνα...Γκρ...

"Τι θα κάνουμε λοιπόν αφού δεν θέλεις να βγούμε έξω;" ρώτησε και ανασήκωσα τους όμους μου

"Εγώ πάντως έχω να γράψω κάποια tweet που μου είπε το management..." του είπα και άρπαξα τον υπολογιστή

"Μπορώ να σε βλέπω;"

"Λυπάμαι αλλά τα μάτια δεν τα έχεις για να κοιτάζεις..." είπα ειρωνικα

Συνδέθηκα στο twitter και άρχισα να γράφω όλα αυτά τα tweets που το management μου είχε πει. Είχαμε κάνει μεγάλο καυγά για να μην πάρει το κωδικό μου. Προτειμώ να γράφω εγώ όλα όσα θέλουν παρά να μοιράζομαι τον προσωπικό μου λογαριασμό με άλλα 500 άτομα που δουλεύουν για το management.

"Πως κατάφερες και τους έπισες να μην ξέρουν το κωδικό σου;" με ρώτησε απορρημένα ο Niall

"Τσακωνωθήκαμε πολύ άγρια για αυτό το θέμα αλλά τελικά τα κατάφερα!"

"Δεν φοβήθηκες μην σε διώξουν;"

"Δεν είχα τίποτα να χάσω...Άλλωστε αφού είχε αποκαλυφθεί και η σχέση μας δεν τους σύμφερε να με διώξουν. Οι άλλες εταιρίες περιμένουν σαν τα κοράκια να υπογράψουν συμβόλαιο μαζί μου" απάντησα και τώρα που συνιδητοποίησα τι ακριβώς είπα νομίζω πως ακούστηκα σαν ψώνιο ή κάτι τέτοιο

"Να σε ρωτήσω κάτι;" άκουσα τον Niall να λέει κάπως δειλά

"Ότι θες..."

"Αν δεν σε πίεζαν να είσαι μαζί μου, θα με κοιτούσες ποτέ;" η ανασφάλεια ήταν εμφανής στο προσωπό του

"Γιατί το σκέφτικες αυτό;"

"Απλά το σκέφτηκα...Θα μου πεις τώρα;"

Τον κοίταξα για λίγο χωρίς να μιλάω.
"Φυσικά. Πως γίνεται να μην προσέξω αυτό το ξανθό αξιολάτρευτο αγόρι που δεν σταματάει ποτέ να μιλάει. Που έχει καρδιά μωρού παιδιού και κάνει ότι χαζομάρα του έρθει στο κεφάλι. Που με κάνει, με κάθε του λέξη να αισθάνομαι ξεχωριστή. Πως γίνεται να μην προσέξω αυτό το αγόρι που πάντα χαμογελάει και ποτέ δεν το βάζει κάτω όσο πληγωμένος και αν είναι. Πως γίνεται να μην προσέξω εσένα Niall; Όσο απίθανο είναι να μην προσέξεις τα αστέρια στον βραδινό ουρανό ή το ουράνιο τόξο μετά από τις βροχερές μέρες άλλο τόσο απίθανο είναι να μην προσέξεις τον ουρανό στα μάτια σου. Δεν υπάρχει περίπτωση να σε αγνωούσα. Μην ταλαιπωρείς τον εαυτό σου με τέτοια ερωτήματα γιατί ποτέ κανένα δεν πρόκειτε να αποδειχθεί σωστό ακόμα και αν η λήθη σκέπαζε την καρδιά μας. Σ'αγαπάω Niall και τίποτα δεν πρόκειτε να αλλάξει τα αισθήματά μου για εσένα. Είσαι το πιο τέλειο πράγμα που μου συνέβει και δεν θα άλλαζα την αγάπη μου για σενα, για όλο το κόσμο, γιατί εσύ είσαι ο κόσμος μου και αν είναι να ξεχάσω πως υπάρχει ζωή χωρίς εσένα, προτιμώ να το κάνω ζώντας στο δικό σου κόσμο" είπα και με φίλησε γλυκά

Ύστερα από 2 λεπτά τα χείλι μας χωρίστικαν

"Κι εγώ σε αγαπώ Denise" μου είπε. Μόνο ένα σ'αγαπώ του μου φτάνει για να με κάνει να πετάξω στα σύννεφα. Πως γίνεται με οποιοδήποτε τρόπο ο Mathew και αυτή η κοκκινομάλλα σκύλα να τον πάρουν μακριά μου;

Φοβάμαι στην ιδέα πως κάποια μέρα θα ξυπνήσω και αυτός δεν θα με κρατάει πλέον στην αγκαλιά του και το κενό που θα έχω αφήσει θα το καλλήπτει η Cassidy... Πονάω και μόνο στη σκέψη

Hey guys! New chapter is here! Πως σας φάνηκε;
Η Denise αγαπάει πραγματικά τον Niall και εκείνος το ίδιο όμως αρκεί η αγάπη για να αντιμετωπίσει όλα τα προβλήματα. Η Cassidy είναι ισχυρός εχθρός όμως όπως όλοι οι αντίπαλοι έχει και κάποιο αδύναμο σημείο. Ο αδύναμος κρίκος είναι ο Mathew. Μπορεί να θέλει τη Denise για αυτόν αλλά ξέρει πως με τον Niall είναι ευτυχισμένη.... Τι θα γίνει;

Υ.Γ.: Ένα μεγάλο σηγχαριτήρια στον Harry που είναι έγκυος