Ik was niet zoals de anderen.
Mijn stijl was grunge, beter bekend als oversized T-shirts of crop tops, gescheurde broeken, panty's met shorts, Dr. Martens of creepers, chokers, zwarte oogmake-up, donkere lippenstift, noem maar op.
Maar wat echt origineel was aan mij, was mijn haar. Het was lang, had veel volume, en oorspronkelijk was het bruin, maar ik besloot voor donkergroen te gaan, gewoon omdat het kon. Mensen vroegen zich altijd af waarom ik er iedere dag bloemen in stak, en ik had het antwoord altijd klaar: 'Ze herinneren me aan de mooie kant van het leven'.
Op school was ik niet de geliefde studente. Ik schold tegen leerkrachten, spijbelde tijdens LO, kwam zo goed als elke dag te laat, liep zomaar eerstejaars omver, en het liefst wou ik de school in brand steken, maar ik geef toe, dat ging zelfs voor mij te ver.
Kortom, ik maakte het leven van de leerkrachten zuur. Geen wonder dat ik al 20 keer heb moeten nablijven, 9 keer naar de strafstudie moest, 1 keer geschorst ben en 2 keer van school gestuurd ben.
Op straat keken mensen me vaak na, ik hoorde bijna hun gedachten schreeuwen: 'Wat scheelt er met dat kind?!'
Maar misschien was er wel een reden voor mijn gedrag. Zo eentje die in het diepste van je hart gekrast zit, waar je nooit over spreekt. Niemand wist het, en niemand vermoedde iets, want volgens hen was ik 'het marginale meisje dat schreeuwde tegen de leerkrachten en van wie niets of niemand haar iets kon schelen'.
Mijn naam is Lexi, beter bekend als rebel, badgirl, bitch, marginaal, of het meisje met de bloemen in haar haar.
Iedereen kent mijn naam, niemand mijn geheimen...
(A/N) Hey loves,
Wat vinden jullie van de proloog van mijn nieuw boek 'Flowers in my hair'?
Laat me even weten als je schrijffouten ziet en asjeblieeeft vote/ comment/ follow!
xoxox Luna
JE LEEST
Flowers in my hair
Teen FictionAlles was precies zoals gepland. dat betekende niet ik het zo wou, maar een plan is een plan. Ik was de badgirl. Iedereen keek naar me op en eerstejaars durfden me zelfs niet in de ogen kijken. Mijn vrienden waren stuk voor stuk gestoord, en ik hiel...