ELVEDA SOSYETE!

6: Doktor Kağan

Işıl eve girip kapıyı ardından kapattığında hala deli gibi gülümsediğini farkederek başını iki yana salladı.
Ancak kağanı öptüğü an aklına gelir gelmez tekrar gülmesini engelleyememişti.

Yakışıklı bir doktor olmasının yanı sıra hayatında tanıdığı en iyi kalpli ve eğlenceli insan olabilirdi. Kim olsa bir tık etkilenirdi ışıla özel bir durum değildi ancak arkadaş olduklarını kendine hatırlatmakta fayda vardı.

Hızla odasına geçti ve üzerini değiştirme gereği duymadan uzandı.
Gözlerini kapatacağı sırada telefonuna gelen sesle irkildi.

Gönderen: Komşu
Yarın sekizde hazır ol hastaneye gideceğiz.

Gönderilen: Komşu
👍🏻🤓🚗

Işıl sonda gönderdiği yanlış emojiye söverken hemen görüldü olmuştu.

Gönderen: komşu
Her şeyi anladım da o araba ne?

Gönderilen: komşu
Yanlış oldu şş...

Mesajı görüldü olurken ışıl kaşlarını çatarak odun diye fısıldadı.
“Sensin görüldü!”

-

Işıl sabah gözlerini açtığında hızla yataktan fırlayarak saatine baktı.
7:00
Derin nefes alıp rahatlarken kendine şaşırmadan edememişti.
Normalde öğlenden aşağı kalkmazken sabahları kendi kendine uyanır olmuştu.

Lavaboya gidip ilk iş günü için kırklanırken çıkar çıkmaz siyah kilotlu çorabıyla boğazlı beyaz kışlık elbisesini üzerine geçirdi.
Saçlarını hızlı bir şekilde dalgalandırıp hafif makyaj yaptı ve kendini beğeniyle süzdü.

Son dakikalara geldiğini farkedip dolaptan bir salata aşırdı ve hızla evden çıktı.
Kağanın daha çıkmadığını farkederek neşeyle kendini tebrik etti.
Geç kalsaydı dilinden kurtulamazdı.

Çok geçmeden kağanda gömlekli takımı ve siyah kabanıyla çıkarken ışıl gözlerini alamamıştı.
Bugün extra mı yakışıklıydı?
İş çıkışı Aysun’la buluşabilirdi.

“Hey ışıl orda mısın?”
“Affedersin dalmışım.”
“Hadi arabaya diyorum. Dondum burada.”

Onaylayarak ön koltuğa geçtiğinde Kağan arabayı çalıştırmıştı.
“Telefonumu radyoya bağlayabilir miyim?”
Kağan gülerek konuştu.
“Bir sokaktan çıksaydık.”
“Arabaya biner binmez müzik açarım başka türlü yol geçmiyor.”
“Takılıyorum sana aç tabiki.”
“Açma deseydin de açardım biliyorsun. Hem playlistime bayılacaksın.”

Levent Yüksel-Medcezir arabanın içinde yankılanırken kağan şaşkınca sordu.
“Senden eşki şarkılar çıkacağını hiç tahmin etmezdim.”

“Şaşırtmayı severim.”
Işıl gülümseyerek şarkıya eşlik ederken kağan susup onu dinlemeyi tercih etmişti.

Sesi ışıldan güzel olduğu kesindi. Hobi olarak gitar ve piyano çalıyordu ancak kızın sesi  çirkinde olsa nedense müdahale etmek istememişti.

Hastaneye vardıklarında ikili arabadan indi.
Işıl kağanın koluna girerek konuştu.
“Nedense heyecan bastı Kağan.”
“Sakin ol ayrıca burası iş yeri olduğu için ve sende benim sekreterim olduğun için yakın temas yok. Anlaşıldı mı?”
Başıyla onaylayıp geri çekildiğinde karşıdan gelen Aysun’u farketti.

Gelip Kağan’a sarılmıştı. Kendisi koluna giremezken o sarılabiliyordu.
“Tanıştırayım Aysun, dün bahsettiğim ışıl.”
“Merhaba tatlım işten kovulmana üzüldüm.”
“Kağan sağolsun iyi ki kovulmuşum dedirtti.”
Aysunun bozulmuş suratı ışılı güldürürken kağan onaylamaz bakışlarını kıza gönderdi.
“Sen içeri geç ben ışılı asistan doktoruma teslim edip geleceğim.”
Aysun onaylayarak istemeye istemeye içer girerken Kağan ışıla döndü.
“Laflarına dikkat etmelisin burası restuarant değil ışıl ve Aysun senin üstün.”
“Ne üstün ama(!)”
Kağanın sert bakışları yumuşamamıştı.
“Aman iyi sevgiline bir şey demedik.”
Işıl kağanı beklemeden içeri girerken arkasından gelen adamın sabır dilediğini duyabiliyordu.