Skies Of Mistakes

Chapter 33

Disclaimer: Any political matters affiliated in this chapter was solely made for this book.

With my trembling hand, I hold my chest, sniffle a cry as I watch the video include in that folder.

Ni hindi ko nga malaman kung bakit naiiyak na ako kahit wala pa man.

The court trial is on-going and I can say that he's doing great, no, great isn't sufficient he's doing beyond great even if his eyes tells how tired he is and I can say even he's standing there, his body can give up anytime.

Naawa ako sa kalagayan niya kahit nakatayo lang siya doon, nagsasalita, halatang pagod na talaga siya pero hindi siya tumitigil, halos puro objection ang nasa kabilang panig habang nagsasalita siya. Prosecutor siya ng org. Actually, marami naman sila, lahat ng pinahanap sa amin ni gerente noon ay nandoon nakaupo, parang nakastand by lang ganun din naman sa kabilang panig, maraming abogado.

"How does the defendant plea?" the judge asked.

"Not guilty, Your Honor," sagot nung nasa kabilang panig.

"Your Honor, my client is the President and he barely owns the while country." The defendant.

"Bullshit! No one owns the country. They just ruled for it." Sagot ni Attorney Ezzy.

"Quiet!" the judge hit the gavel. "Defendant, continue." with stoic face, he said.

"As the defendant of the 15th President of the Philippines, Mr. Mariano Romulo Alcadea accused and blah blah blah"

Hindi ko na pinakinggan at inintidi ang mga pinaliwanag niya kasi punong-puno na ng isipin ang ulo at halu-halo na din ang nararamdaman ko.

Hanggang sa nahatulan ng habambuhay na pagkakakulong ang presidente dahil sa daming nakalap na ebidensya ng org. Hindi lang ang presidente dahil may idinamay siyang ibang mga pangalan, kasabwat, rather na makakasama niya sa kukungan. Madaming tao sa courtroom, ang iba naman ay nakikinood lang pero ang iba ay halos politician since Presidente ang hinahatulan.

Just in time the judge hit the gavel, that's when I heard a gunshot. Well, specifically yung bala ay papunta sa direksiyon ni Attorney Ezekias, galing iyon sa gilid na bintana, sa sobrang bilis ng pangyayari ni hindi ko man lang namayalan kung saan nanggaling ang tatay ni Ezzy na sinalag ang bala para sa anak niya sana. At first, hindi ko nakilala kung sino iyong biglaan na dumating sa eksena kung hindi ko pa nakita ang full face niya na may resembles sa mukha din ni Ezzy.

To be honest, kung hindi ako nag background check kay Ezzy hindi ko makikilala ang mga pamilya niya, halos buong pamilya niya ay alam ko. Hindi ko nga lang kilala, alam ko lang ang kanilang pangalan at mukha, lalo na yung ama, ina at mga kapatid ni Ezzy.

"D-Dad?!!! DAD! NO! NO! NO! DADDY!" he cried. "P-Ple...please hold on! DADDY!" He mourn after he held his father body and hand. Mukhang wala ng buhay. For unknown reason, I felt his emotion and tears began to stream down.

Parang bigla ay gusto kong puamsok sa screen at yakapin siya, naawa ako sakanya at unang beses ko siyang naging ganun kahina na halos pagtulungan na siya ng mga tao na buhatin para lang mapaalis doon. Hindi na natapos ang court dahil sa nangyari pero nandoon pa din si Attorney Ezzy kahit na kinuha na ng ambulansya ang kanyang ama. Kaunti na lang ang natira doon, at sa palagay ko lahat ay taga org. Inaalalayan siya at hinihintay na matapos ang paghihinagpis. Sa palagay ko rin nag give-up na yung katawan pero hindi pa din siya tumitigil sa kakasigaw at kakaiyak, paulit-ulit na tinatawag yung kanyang ama. He feel so hopeless at nararamdaman ko iyon.