Pearl Of The East | ✓

Chapter 32

The man’s laughter enveloped the other line.  And in an instant, I can feel the lust of my blood to slit the throat of the asshole.

“You jerk! I’m gonna kill you!” Nanggagalaiti kong sigaw. Hindi na ako nag-abala pang magtanong kung ano ang ginawa ng gago kay Detective Chlonan. I can’t hear his fainting voice anymore.

Shit!

“Kill me? Paano Ms. President?” Tumatawa nitong wika. I balled my fists before letting a sarcastic smile full with anger. Sa lahat ng kontrabida ay s’ya iyong pinakabobo.

“Of course I know you. You air headed asshole!” Pagak na tawa ang kan’yang isinagot.

“Hurry up Emmanuel!” Muli kong sigaw kahit pa sobrang bilis na nang takbo ng sasakyan.

Pinutol ko na ang tawag dahil wala naman akong ibang mapapala kung hindi galit. Ngunit naroon iyong konsensya ko para sa nangyari kay Detective Chlonan. Hindi n’ya sana sasapitin ang kinahinatnan n’ya ngayon kung hindi ko s’ya inutusan. But what I need to do right now, is to reach Detective Chlonan’s location as fast as I can, and then gather his breath.

“Saan po tayo ma’am?” Tanong ni Emmanuel nang marating namin ang Laguna. Sinulyapan ko ng tingin ang GPS sa cellphone ko.

“Turn left and then right after 30 meters. Then turn right again and head to a forest,” I instructed. Emmanuel nodded as a response.

I’m on the verge of locating Detective Chlonan’s exact location in the forest when my phone rang for a call. Sinagot ko ito ng hindi inaalis ang tingin sa laptop ko.

“President de Lara speaking,” I casually answered trying to sound calm.

“Baby? Where are you? What’s going on?” Styyx asked simultaneously.

“Laguna, chasing a Wolf. The detective is down,” I said in conserve. I don’t have the time anymore to explain everything.

“What!? Oh shit! I’m coming,” natataranta n’yang wika. Ilang segundo lang ay rinig ko na sa kabilang linya ang mabibilis n’yang mga yapak at maya-maya’y ang pag-andar ng kan’yang kotse.

“Right,” maikling sagot ko.

“Stay safe baby,” pahabol n’ya. I ended the call as I heard the movement of the car over the line.

When we finally reachEd the place where the IP address of Detective Chlonan led us, I can’t help but to heave a deep sigh and calm the raging exasperation in my system. Kagaya nang inaasahan ko ay nagtataasan at naglalakihang mga kahoy ang sumalubong sa ‘min.

I positioned myself with my twin guns in the both of my hands. Kahit hindi man nila alam ang nangyayari ay kinuha rin nila Emmanuel at Erick ang mga baril nila, positioning themselves in an offensive and defensive posture. I do signs to deliver a message towards Emmanuel and Erick, being careful to the probability that the assholes are still here.

Matalahib ang daang dinadaanan namin, pero hindi namin iyon alintana. Using my photographic memory I easily recognized the paths that we should take.

Ingay ng mga iilang ibon at ang tahimik naming mga yapak sa matalahib na kagubatan ang s’yang namutawi sa paligid. Ganoon katahimik ang kagubatan na tila ba hindi ito pinagdausan ng isang kagimbal-gimbal na krimen.

“Ma’am may tao po,” pabulong na wika ni Erick. Ibinaling ko ang tingin ko sa kung saan s’ya nakatingin. Then my eyes widened together with my rifted lips when I saw Detective Chlonan’s body figure lying beneath a lofty tree.

Ang kan’yang ulo ay nakatabingi sa direksyon na kasalungat sa ‘min. I hurriedly ran towards him and checked his pulse. Umaasa akong tumitibok pa rin ang puso n’ya sa kabila ng dalawang tama ng bala na kaniyang tinamo sa kan’yang tiyan at dibdib.

Nanlulumo akong napaupo sa damuhan kasabay nang pagbitaw ng mga kamay ko sa hawak kong baril. His heart. It’s not beating anymore... My fists clutched the grass while witnessing how horrible the scenario is. Detective Chlonan’s lifeless body is there lying beneath the tree.

Ang kan’yang bukas na mga mata ay nakapako sa kaliwang direksyon. Habang ang kan’yang isang kamay ay nakaturo sa direksyong iyon, at ang kan’yang mga labi ay nakaawang na tila ba may gusto pa s’yang sabihin kahit pa sa kahuli-hulihang hininga n’ya.

“He’s dead. Cover him,” pilit na ma-awtoridad na utos ko. Agad na sinunod nila Emmanuel at Erick ang sinabi ko. Kumuha sila ng kung anong dahon at itinakip ito sa bangkay ni Chlonan.

Nang muli kong naalala ang mga salitang huling binitawan ni Detective Chlonan ay mabilis akong tumayo. Pinulot ko ang dalawa kong baril saka ito kinasa. Detective Chlonan died for seeking answers to my questions, and he did great. He mentioned in his last breath that he found a facility that could probably lead me to strong evidences.

Sinenyasan ko na sila Emmanuel at Erick na magpatuloy sa paglalakad at tahakin ang direksyon na s’yang itinuro ni Detective Chlonan.

Tahimik kaming naglalakad habang minamatyagan ang paligid. Kalahating oras ang itinagal nang aming paglalakad sa matalahib na daan bago namin narating ang isang kulay berdeng imprastraktura. Napapalibutan ito ng mga puno at damo kaya hindi madaling makita, idagdag pa ang kulay nito na nagbabalat-kayo sa paligid.

Naalarma kami matapos makarinig ng mga yapak at kaluskos sa paligid. At bago ko pa man maitutok ang baril ko sa direksyon na s’yang pinanggalingan ng mga kaluskos ay isang putok mula sa baril ni Emmanuel ang kumawala. At ilang segundo lang ay isang armadong lalake ang agad na bumagsak sa damuhan.

“Shit!” Mahina akong napamura dahil sa nangyari. Ilang metro lang ang layo namin mula sa pasilidad at isang maling galaw ang magpaputok ng baril. Sigurado akong hindi nag-iisa ang lalakeng iyon at lalong-lalo na, na mukha s’yang tauhan ng naturang pasilidad.

Kakalabitin ko na sana ang gantilyo ng baril ko sa direksyon na pinanggalingan nang mabibilis na yapak. Ngunit kusa akong napatigil nang magtaas ng mga kamay ang isang lalake. I stare at his emerald eyes for a second. Giving him an interrogating look. He’s wearing his usual military uniform with an auto Glock 17 pistol on his hand.

“What a large gun Styyx,” I tried to kid around.

“Oh yeah baby, I can’t use a small gun for you,” he said with a menacing smile.

“You jerk!”

“Now tell me baby. What can I do for you?” Seryuso n’yang wika. Sasagot na sana ako nang makarinig kami ng sigawan at malabong usapan ng mga kalalakihan patungo sa direksyon namin.

Mabilis kaming nagtago sa likod ng mga puno. Na sa kanan ko si Emmanuel at Erick habang na sa tapat ko naman si Styyx. Gamit ang pag-senyas ay nagawa naming mag-usap ni Styyx sa mga susunod naming gagawin. I took a careful peek to the group of men and my fists balled after recognizing them. Fvcking PPA’S!

“Anding!? Mga kasama si Anding!” Sigaw ng isang lalake matapos makita ang lalakeng binaril ni Emmanuel. There are more than 10 of them, not bad for us.

We sneaked behind them carefully, but I guess it wasn’t like that. Sabay-sabay kaming napayuko nang pinaputukan kami ng baril ng mga ito. Wala sa plano ko ang makipag-patayan sa kanila. All I want to do is to know if what’s inside that damn facility, but right now I think we don’t have a choice anymore. This will gonna be an another hellish war again.

Walang pag-aalangan kong kinalabit ang gantilyo ng baril ko at asintado’ng tumarak ang bala nito sa kanang dibdib ng lalake.

“Baby come here!” Pagtawag sa ‘kin ni Styyx. I glanced at him only to meet his beautiful emerald eyes. He covered me as I ran towards his direction.

“Oh God!” he gave me a smack on my lips. Seriously? Sa ganitong sitwasyon iyon pa talaga ang inuna n’ya? I quickly dodged and nailed my elbow on the ground as I fire two contemporaneous bullets.

“Baby, just stay behind me please?” He pleaded. Hindi ako nakinig sa kan’ya at nagpatuloy ako sa pakikipagpalitan ng putok. Hindi ko inaasahang makakasagupa ko ngayon ang mga rebelde, at sa ganitong sitwasyon pa.

My teeth gritted as I began to realize the reason behind their presence. They are the one who killed Detective Chlonan!

Muli ko na sanang kakalabitin ang gantilyo ng baril ko nang bigla ay marahas akong binuhat ni Styyx papalayo kasabay nang pagsigaw n’ya ng;

“Grenade!” Tila hangin lang akong binuhat n’ya at mabilis kaming nakalayo kasama sila Emmanuel at Erick. Isang pagsabog ang nangyari dahilan para sabay-sabay kaming apat na tumilapon sa lupa. Inasahan kong masasaktan ako sa pagbagsak ko. Ngunit wala dahil maging sa pagbagsak ko ay kandong n’ya pa rin ako.

“Are you hurt baby?” Nag-aalalang tanong n’ya. I want to punch him right away. S’ya na itong bumuhat sa ‘kin, at ang sumalo sa bigat ko pagbagsak ko, ay ako pa rin ang tinatanong n’ya kung ayos lang ako?

“Yeah, how ‘bout you?” His lips formed into a menacing smile.

“You’re on top of me baby, ah it feels so good. Thus I’m okay,” mabilis kong nahampas ang dibdib n’ya. Marahil ay kakambal n’ya na talaga ang kalokohan. Wala s’yang pinipiling sitwasyon at pagkakataon. Napailing na lang ako saka ibinaling ang tingin sa kanila Erick.

“Okay lang ba kayo Erick, Emman?” They both nodded in my question

“Get up General, we need to move,” inalayan ko s’yang tumayo. Ngunit dahil manyakis s’ya ay nagawa n’ya pa akong muling nakawan ng halik sa labi.

“Ma’am paparating na po sila,” nang dahil sa sinabi ni Erick ay hindi ko na pinansin ang ginawa ni Styyx at nagmadali na akong lagyan ng bala ang baril ko. Muli kaming nagpalitan ng putok hanggang sa naubusan ako ng bala.

“Fvck! I’m out,” Styyx said in asphyxiation.

“Ganu’n din ako,” magkasabay na wika ni Emmanuel at Erick.

What the fvck!?

“Baby were doomed,” tinitigan ko sa mga mata si Styyx.

“No we’re not,” matigas kong wika. Mabilis kaming nagtago sa likod ng mga kahoy, habang hinihintay ang pagdating ng mga rebelde. Kung kanina ay higit sampu ang bilang nila, ngayon ay nasisiguro kong na sa pito o anim na lamang sila.

We do signs to communicate with each other. And when I saw a muzzle of  gun, I quickly grab it signaling Styyx and the other to move too. Mahigpit kong hinawakan ang nguso nang mahabang baril saka ko buong lakas na sinipa sa tiyan ang may hawak nito.

Sunod ay gamit ang baril pinaputukan ko s’ya maging ang mga kasamahan n’ya na nakikita ko. And in just a snap I saw Emmanuel, Erick and Styyx fighting in a hand in hand combat with the rebels.

We’re all skilled in this, therefore I’m confident that we’ll win this. I quickly swirled in the air and gave a deathly kick on the rebel’s neck and next to the another one. Causing them to both fell on the ground grunting.

Hanggang sa tatlo na lang ang natira ay pinanood ko na lang sila kung paano lumaban. Naroon na naman iyong paghanga ko kay Styyx. He’s too good in combat, at hindi man lang s’ya natagalan sa pagpapabagsak ng kalaban n’ya. His hands and legs moves together like they’re following a particular rhythm.

Isa-isa nilang kinuha ang mga baril ng kalaban ganoon din ang mga bala nito. Ang liwanag na s’yang nakita ko ay unti-unting napundi nang marinig namin ang mabibilis na yapak at sigawan ng mga kalalakihan. Napamura na lang ako matapos makita ang bilang nito sa ‘di kalayuan. There are almost 30 of them. The fvck!

“Stay behind me baby,” mabilis na wika ni Styyx saka ako itinago sa likod niya.

“I’ll call a back up,” agad na tumutol ang isip ko sa sinabi n’ya.

“No you won’t,” matigas kong wika. Nakakunot ang noo niya akong binalingan ng tingin.

“What? Baby, madami sila. Apat lang tayo, and we’re running out of weapons,” bakas man ang inis sa kan’yang eskpresyon ay nanatiling malumanay ang kan’yang tono.

“I know. But I need to know something about that damn facility over there!” Umiling siya sa sinabi ko, at hinilot ang kan’yang sentido.

“That’s why tatawag tayo ng back-up. Baby you’re a President, this is not your damn job. It’s ours!” Madiin n’yang wika na puno ng awtoridad. However I keep my head held high, not minding his point.

“It’s confidential General,” I said nonchalantly.

“Confidential? Why? What’s inside that damn facility Eury?” He retorted. Ang kan’yang noo ay kunot na kunot. Habang ang kan’yang mga kamay ay mahigpit na nakahawak sa kan’yang baril.

“Answers! Justice! Iyan ang na sa loob nun Styyx!” Hindi ko na napigilang itaas ang tono ng boses ko.

“Answers? Justice? Then why do you need to hide it? I don’t get you Eury.”  Hindi ko alam kung hanggang saan pa aabot ang pagtatalo namin. At natatakot akong baka lumaki pa ito. Ngunit hindi ko naman pwedeng basta-basta na lang ilantad sa maraming mga mata ang isang tagong trabaho. No one should know about this, except him and the other two men.

“Why is there a dead man over there? Baby, I know you’re intelligent. I know you do unbelievable things. And your principles are damn so hard to understand. And now you’re giving us gigantic questions,” he added, asphyxiation evident on his voice. Now, even he, don’t understand my principles. Great.

“Oh come on. I don’t have time to explain everything.”

“Kung gayon paano? Paano kami kikilos kung wala kaming kaalam-alam?” He asked in confusion and asphyxiation.

“Then leave! I’ll work on my own!” I firmly said, full of determination. Ikinasa ko na ang baril ko at naghanda para umalis. Detective Chlonan put his life in jeopardy for this. I can’t risk his sacrifice.

“What!? Eury don’t you get it? There’s 30 men over there!” Naiiling n’yang wika.

“I know Styyx. But I’ve fought different wars. At hindi umabot ang bilang nila sa dami ng mga napatay ng kamay ko Styyx! Don’t you get it too? Detective Chlonan died for this! This is so important for me. Dahil hustisya para sa ikalawang ama ko ang nakasalalay dito. And now that I have the opportunity of having it, there’s no way that I’ll waste it,” I answered rigidly dahilan para sandali s’yang matigilan.

“Then let me help you,” wika n’ya sa malumanay na, na tono.

“You’re not helping me Styyx,” nagsimula na akong maglakad nang hagipin n’ya ang kamay ko.

“I’ll call a back-up and we will keep this all undercover okay? Please don’t make this a big deal baby,” wika n’ya habang ang mga mata ay puno nang pagsusumamo. Sasagot na sana ako nang maunahan ako ni Erick.

“Uhm, ma’am, sir. Kailangan na po nating kumilos paparating na sila,” wika n’ya. Sandali kaming nagkatitigan ni Styyx at sabay na lang kaming bumuntong-hininga. Mahihirapan kaming marating ang pasilidad kung nakabuntot pa rin sila sa ‘min.

Sandali ko silang pinatigil sa isang liblib na bahagi ng kagubatan. Saka ko inilahad ang plano ko. Noong una ay agad na tumutol si Styyx, ngunit wala na s’yang nagawa nang pumayag si Emmanuel at Erick.

Magkasabay kaming apat na tinahak ang magkabilang direksyon. I and Styyx needs to reach the facility, while Emmanuel and Erick needs to divert the rebels’ attention.

Maingat naming binabaybay ni Styyx ang daan patungo sa pasilidad. We are not talking and we are just walking like we don’t know each other. It feels like there’s a great wall between us.

Agad na umalingawngaw ang putok ng kan’yang baril nang may sampung lalake ang sumunod sa ‘min. Wala akong mapagpipilian kaya’t ganoon din ang ginawa ko. I courageously held my gun and release it’s bullet .
           Patuloy kami sa pagtatakbo habang nakikipagpalitan ng putok. Kusa lang itong natigil nang wala nang sumunod sa ‘min. Nang marating namin ang loob ng kable na s’yang bumabalot sa pasilidad ay mabilis naming pinalo ng grip ng baril ang mga ulo ng dalawang armadong lalake na nakatalikod sa ‘min at waring nagbabantay.

We stare at each other for a while and both nodded. Matapos masigurong napatumba na namin ang mga nagbabantay sa labas ay nauna s’yang pumasok. He walk quietly with his gun preceding him and with me on his back. It’s like he’s defending me against anything.

He quickly put a silencer on his gun. At dalawang lalake ang agad na sumalubong sa ‘min. Ngunit bago pa man nila maiputok ang mga baril nila ay naunahan na sila ni Styyx. Several men ascended again.

I quickly swirled in the air and do my favorite move. Diretsong tumama ang dalawang paa ko sa lalamunan ng dalawang lalake. Sunod ay nilundagan ko ang isa saka buong lakas na siniko ang ulo nito. The three men fell on the ground after receiving my deathly kick and elbow. Ipinaubaya ko na ang isa kay Styyx, saka ko iginala ang mga mata ko sa lugar. Kulay abo ang loob nito, ang mga pasilyo ay napakahaba at napapalamutian ng iba’t-ibang pinto.

I checked the every corner of the hall and as what as I’ve expected, there’s a cctv on it. Ngunit bakit wala pang dumadating na panibago? Hindi ba’t nakita na nila ang pagpasok pa lang namin?

“Someting is wrong here Styyx,” he nodded in my words. Napabuntong-hininga na lamang ako. Naninibago ako sa kan’ya. He’s not talking to me anymore. No more cringe yet sweet words, and no more verbal flirting. But then again I’m not in the place to confront him, afterall it’s my fault.

When our way was cleared we began to walk again examining if what lies behind the doors in this facility. Hanggang ngayon ay nagtataka pa rin ako kung bakit wala ng mga rebelde pa ang nagsidatingan para pigilan kami.

We wasted minutes to check each door but we found nothing. It was all just an empty room with wall painted with grey. Parang ilaw na nagpatay-sindi ang pag-asa ko. Iisang pinto na lang ang hindi namin nabubuksan at iyon ang na sa huli. He lead the way towards it.

Hindi na kami nahirapan pang maglakad at mabuksan ang mga pinto dahil wala ng kung sino ang humaharang sa ‘min. Nang mabuksan n’ya ang pinto ay nanlumo ako sa nakita ko.  I balled my fists in asphyxiation and disbelief after my eyes landed in the every corner of the room.

Did Detective Chlonan died for nothing?

|End of chapter 32|
•Please don't forget to vote and comment <3•