Babygirl [Book 2]

Εισαγωγή♥

BABYGIRL IS HERE!!!

Welcome back Riri team♥

Βασικά δεν πρόλαβα να σας λείψω ιδιαίτερα έτσι; Χμ...

Are you lost babygirl?

*Όκευ δεν κολλούσε αλλά έπρεπε να το πω γιατι θα έσκαγα*

~~~

Νιώθω ότι έχει αδειάσει το σώμα μου από τα δάκρυα. Πλέον δεν ξέρω για ποιον λόγο κλαίω.

Επειδή έμαθα ότι η ψεύτικη γκόμενα του είναι έγκυος;

Επειδή με κορόιδεψε για άλλη μια φορά;

Ή επειδή τον αγαπώ και αυτό που κάνω τώρα ξέρω ότι θα το μετανιώσω σε όλη την υπόλοιπη ζωή μου;

Το λεωφορείο ξεκινάει και οι πόρτες κλείνουν. Το κεφάλι μου είναι ακουμπισμένο στο παράθυρο και δεν κάνω καν τον κόπο να τραβήξω την κουρτίνα και να κοιτάξω έξω.

Μαζεύομαι όσο περισσότερο μπορώ και προσπαθώ να ηρεμήσω.

<<Είσαι καλά;>> ακούω την φωνή κάποιου και σηκώνω το κεφάλι μου.

Στο μυαλό μου η φιγούρα του Άλεξ είναι αυτή που σκύβει προς το μέρος μου και με ρωτά αν είμαι όντως καλά. Στην πραγματικότητα είναι ένας ευγενικός κυριούλης από τις μπροστινές θέσεις αυτός που ρωτάει.

<<Ναι, ευχαριστώ>> ψελλίζω και χαμογελάει.

<<Αχ αυτοί οι έρωτες!>> μουρμουρίζει μόνος του και μια γιαγιά από τις μπροστινές σειρές γελάει.

Που να ήξεραν.

Που να ήξερα εγώ, βασικά.

Αρπάζω το κινητό μου βιαστικά και χωρίς να το σκεφτώ πολύ διαγράφω τα πάντα που τον αφορούν. Αλλά δεν διαγράφω αυτόν. Διαγράφω εμένα. Όλες τις εφαρμογές, όλα τα μηνύματα, όλα τα παιχνίδια που εκείνος μου έμαθε να παίζω.

Το δάχτυλό μου στέκεται μετέωρο πάνω από τις φωτογραφίες. 

Αν διαγράψεις τις φωτογραφίες δεν θα σου μείνει τίποτα.

Ανοίγω διστακτικά την κουρτίνα και ακουμπάω το μέτωπό μου πάνω στο κρύο τζάμι. Ποτέ δεν μου άρεσε να κοιτάζω τον δρόμο όσο είμαι στο λεωφορείο γιατί πάντα ζαλιζόμουν.

Αυτή την στιγμή όμως είναι το μόνο που μπορεί να διώξει όλες τις σκέψεις μακριά.

Κλείνω το κινητό και το αφήνω στο διπλανό κάθισμα.

Θα περάσει, σωστά;

Αυτός ο ηλίθιος πόνος στο στήθος μου θα περάσει κάποια στιγμή.

Το λεωφορείο απομακρύνεται όλο και περισσότερο και το κινητό μου δίπλα αναβοσβήνει.

Παίρνει τηλέφωνο.

Ή βασικά... δεν θα σταματήσει να παίρνει τηλέφωνο. Μάλλον. Υποθέτω.

Ας παίρνει.

Ξαναναβοσβήνει το λαμπάκι. Μάλλον έστειλε κάποιο μήνυμα.

Το παίρνω στα χέρια μου και παρόλο που ξέρω ότι είναι το χειρότερο πράγμα που θα μπορούσα να κάνω στην κατάσταση που βρίσκομαι τώρα, διαβάζω τα μηνύματά του.

"Συγγνώμη για όλα"

"Σε αγαπώ"

"Άνα, σε παρακαλώ. Συγχώρεσέ με"

Απενεργοποιώ το κινητό και το βάζω βιαστικά μέσα στην τσάντα μου.

Αν δεν εννοεί να καταλάβει ότι όλα τελείωσαν, μάλλον ήρθε η ώρα να του το δείξω εγώ. 

Η Άνα του παρελθόντος μόλις πέθανε. Και την σκότωσε με τα ίδια του τα χέρια.

Τώρα αναλαμβάνει η Φαμπιάνα.

~~~

*Σε όσους καινούριους υπάρχουν το Άνα βγαίνει από το ΦΑΜΠΙΑΝΑ και ναι, ξέρω να γράφω το όνομα Άννα σωστά. Μην σχολιάσετε τίποτα θα σας καρυδώσω*

Εισαγωγή πιο μικρή και από την μνήμη μου όταν προσπαθώ να απομνημονεύσω 25 όρους φωνολογίας για την εξεταστική. Σαντ μπατ τρου.

Το νέο βιβλίο ήρθε, λοιπόν. Και είμαι φουλ καραφουλ ενθουσιασμένη.

Αρκετές με ρωτάτε αν τελικά θα καταλήξουν αυτοί οι δύο μαζί. Κολλητές, δεν σας λέω τίποταααααααα. Το δεύτερο βιβλίο θα μιλήσει μόνο του *κλείσιμο ματιού πολλές φορές*

Η εισαγωγή στην ουσία είναι μια συνέχεια από το τελευταίο κεφάλαιο του Daddy (αν δεν το έχεις διαβάσει τι κάνεις εδώ;;;;)

Το επόμενο κεφάλαιο δεν ξέρω πότε θα ανέβει γιατί μεταξύ μας... σε 9 μέρες αρχίζει η εξεταστική μου και εγώ αντί να τελειώνω την εργασία για το προπαρασκευαστικό, κάθομαι και γράφω εδώ. Τζιζ Ριρι. Τζιζ.

Γουελ. Έφτασαν τα λόγια μου να ξεπερνάνε σε λέξεις το κεφ, οπότε σταματάω εδώ. 

Τα λέμε πολύ πολύ σύντομα.

Να προσέχετε τους εαυτούς σας.

Ριρι♥