Dreams{Kth}

1. bölüm

Bir yerde hep çaresizim. İçimdeki o çaresizliğin üstünü neşeyle örtmeye çalışsamda artık bu mümkün değildi.

İnsanlar ne kadar nankördü. Ben onlara yaşama umudu verirken onlar kendilerine verdiğim umudu ve benim umudumu almışlardı. Kendimi ağaca benzetmiştim. Ne kadar insanlara nefes verirsem vereyim onlar hala bizi kesmeye devam ediyordu. Bunu bilerek yapıyorlardı. Aldıkları camlarla doymuyor ve gerisinin de canını almak istiyorlardı.

Kore sokaklarında ayağımı yerde sürüye sürüye yürüyordum. Artık alışmıştım elimde reddedilme kağıtlarıyla gün batımında şapkam kafamda yürümeye. Üzgün ve bı o kadar çaresiz yürüyordum. Şimdi ne yapacaktım. O eve gitmek istemiyordum. Gidersem yine azar işitip tehdit yiyip alay konusu olacaktım. Zaten bütün kpop camiasına rezil olmuşlugum yetmememiş gibi bir de kendi aralarında alay konusu yapıyorlardı beni. Cidden bu çok can yakıyordu.

Yaşama umudum yoktu. Peki neden yaşıyordum? Başımı diktim ve adımlarımı hızlandırdım. Nereye mi gidiyordum? Bonpo köprüsüne.
Hayatımın belki de son saatlerini yaşıyordum.

¶¶¶¶¶¶

Köprünün ortasına gelmiş ufka bakıyordum. Güneş çoktan batmış ve gece rüzgarları esmeye
başlamıştı. Yüzümde hafif buruk bir tebessümle gözümün önüne eski anılarım geliyordu.

^^^

"Soo Jin bak jyp ye alındım" Tzuyu'nun neşeden gözümün içine sokmaya çalıştığı kağıdı yüzümden uzaklaştırdım  ve okumaya başladım.

"Sayın chou tzuyu. İdol olmak için başvurduğunuz şirketimize sayın müdürümüz jy. park ın da onayayıyla stajyerlik için kabul edildiniz. Yarın gerekli işlemler için saat 08:00 da şirketimizde olmanız gerekmektedir………"

Bu sadece bir kısmıydı. Tzuyu için çok fazla övgü vardı. Kağıdı ona uzattım ve tekrar yüzümde yalandan bir gülümsemeyle ona döndüm.

"Çok sevindim tzuyu"

Benim ise elimde reddedilme kağıdı vardı. Elini sırtıma koydu ve sırtımı sıvazladı.

"Yapacaksın soo Jin eminim sende bir gün alınacaksın"

"Sanmıyorum"

"Hayır soo Jin şimdi pes edemezssin sen hayallerin için geldin Kore'ye hemen vazgeçemezssin"

"Ama olmuyor kaç kere denedim"

"Olucak bir dahakine daha fazla çalışacak ve başaracaksın ben sana inanıyorum bir dahakine sende seçileceksin. Hayellerinden vazgeçme soo Jin onlar senin yaşama sevincin düşünsene milyonlarca fanın olacak sen sahnede olacaksın hepsi senin adını haykıracak bunlardan vazgeçemezssin. ben hep senin yanında olacağım"

"Söz mü?"

"Söz"

↑↑↑↑↑

Yanağımdan akan yaşı elimin tersiyle sildim ve burnunu çektim. Tabiki korkuyordum. Bu ilk intihara kalkışmam değildi. Daha öncekinde tzuyu kurtarmıştı şimdi kim kurtaracak ?

^^^

Marketten gelmiş evin ihtiyaçlarını almıştım oturma odasında yine tzuyu'nin (çuvi diye okunuyor) arkadaşları gelmişti. Mutfağa eşyaları yerleştirirken biri adımı haykırdı.

"Soo jin-aaaah"

Bu tzuyu ydi acaba gine ne isteyecekti. Yavaşça içeriye doğru ilerledim kapıdan girince odada yabancı kişilerin olduğunu fark ettim. Magazinciler Exo tzuyu'nin arkadaşları (twice) ve bir gurup erkek vardı.  Bunlar BTS gurubuydu. Şu ünlü olan gurup. En iyi  erkek gurubu. Tzuyu ne ara bunlarla arkadaş olmuştu.