strawberry lip balm | nomin.

!¡10¡!

"JENO JENO JENO JENO JENO JENO!"

"NE VAR LAN NE VAR?! BIRAK ARTIK PEŞİMİ AMK HAECHAN'I!"

"Ayıp oluyor ama yani..."

"Hadi söyle ne söyleyeceksen işim gücüm var benim."

"NASIL HİSSEDİYORSUN?!"

"Öncelikle bir bağırmadan konuş."

"Tamam be tamam. Hepsi feels geçirdiğimden."

"1 hafta geçti aradan ama Renjun ve senin feelsin hala bitmedi... Bu arada Renjun nerede?"

"Ne bilim? Boşver sen onu tuvalete falan gitmiştir Nana ile."

"Anladım. Ben kütüphaneye gidiyorum. Sakın peşimden gelme! Sal lan beni şerefsiz!"

"E ama dersler falan bitti, eve gitmeyecek misin?"

"Hayır. Bir süre daha buralardayım ben. Siz gidin."

"Pöff peki... Gidip Nana'ya yavşayayım bari."

"Haechan seni döverim. Uzak dur Jaemin'den!"

"O benim arkadaşım, nasıl uzak durayım?"

"YAVŞAMA DİYORUM ORSB ÇOCU!"

"ANNEMDEN NE İSTİYORSUN LAN?!"

"Haechan tanrı aşkına siktir git şuradan ya."

"Aman peki peki. Gidiyorum."

Jeno gözlerini devirdi ve kütüphaneye doğru yürüdü. Biraz kafasını dinlemek istiyordu.

Ah o Jaemin... Çocuğu ne hale getirmişti 2 senedir. Jeno aşıktı. Hemde çok aşıktı. Varsa yoksa Jaemin'di onun için. Renjun ile Haechan birçok kez "Bu iş olmaz. Vazgeç artık şu çocuktan. Sana başkası mı yok?" demişlerdi dostlarının bu haline çok üzüldükleri için ancak nafile. Vazgeçemiyordu Jeno ondan.

Aşık olmak kolay değildi. Can yakardı. Kalbin hep onu isterdi ama karşılık alamayınca beynin ile kalbin büyük bir savaşa girerdi. Beynin onu istemezken kalbin hala daha onun için yanıp tutuşmaya devam ederdi. Genellikle de bu savaşın galibi kalp olurdu. Jeno da aynı bu durumdaydı. Beyni ondan vazgeçmesini, daha fazla üzülmemesini söylerdi. Kalbi ise tam tersini. Ondan vazgeçmesinin mümkün olmadığını söylerdi.

Jeno çok yorulmuştu. İçindeki bu savaş onu bıktırmıştı. Renjun ile Haechan'ın zoruyla Jeno'nun Jaemin'e daha yakın olması için onu aralarına aldıklarında Jeno daha da kötü olmuştu. Yalnızca yakın arkadaş olmaları onu deli ediyordu.

Kütüphaneye gidip birkaç minderin bulunduğu köşeye oturdu her zamanki gibi. Kitabını açıp okumaya başladı ancak çok geçmeden uyuyakalmıştı. Artık geceleri uyuyamıyordu. Sabah da sürekli bir yerlerde uyuya kalıyordu.

Jaemin bunu fark etmişti. Haechan ona kütüphaneye gideceğini söylediği zaman uyuyakalabileceğini biliyordu. Bu yüzden Renjun ile Haechan evlerine gittikten sonra o evine gitmek yerine okulda kalmıştı. Jeno'yu rahatsız etmemek için bir süre yanına gitmemişti. Gittiği zamanda onun uyuduğunu görünce hafif tebessüm etti ve minderlerden bir tane alıp onun karşısına oturdu. Ardından ise elini o yumuşacık karamel rengi saçlara götürdü ve nazikçe okşamaya başladı.

"Sen..." dedi ve biraz duraksayıp devam etti. "Sen mükemmelsin Jeno... Her söylediğin söz, her yaptığın şey, her şeyin Jeno, her şeyin mükemmel. Özellikle de gülüşün ve gülerken kısılan o minik gözlerin..."

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Biraz kısa oldu kusura bakmayın :"

!¡Daima NCT ile kalın¡!

💚💚💚