AHLAKSIZ HAYATLAR

*MADDE -1 《EVRENSEL AŞAMA》*

-SU-

uyandığımda ateş yanımda yoktu.kolumu yastığa attığımda hissettiğim boşlukla gözlerimi açtım ve bi baktım hickisme yatağında yok.bir ben uyumuşum öğlene kadar erken kalkan yol alır misali hepsi horoz sesiyle ayağa dikilmiş.

ciddiyim!

horoz sesi vardı bu bir gerçek ve benim o sese bile uyanmamış olmam nekadar derin bir uyku gücüne sahip olduğumu gösteriyor.

yataktan hızlıca kalkıp üstümü değiştirdim ve camdan dışarı baktım biraz ilerideki evin önünde bir sürü çocuk vardı ve aralarında iri yarı duran mükemmeliyet efendisi.

ateş?

napiyor bu izbandut orada hızla merdivenleri indim lidya ve nehir mutfaktaydı.

"nereye?"

kapıdan geri dönüp;

"ekmek alıcam" dedim.

evden çıktım ve elimi ceplerime sokup yavaş adımlarla onlara doğru yürüdüm beni görünce dudağının kenarı kıvrıldı.

"öğlene kadar uyudun! görüyormusunuz çocuklar sakin su ablanızı örnek almayın".

alaylı ifadesini bozmadan beni inceledi gözleriyle beni suzmesi sinirimi bozuyordu gobegimi hafif açan kazağımı çekiştirmek zorundan kaldım beni böyle incelemesi her bir detayimda duraksaması utanmama neden oluyordu.

üstelik çocukların önünde!!!

"asıl bu ateş abinizi örnek almayın çocuklar zira kendisi odun toplamaya kızları tek başıma gönderecek kadar öküz bir insan".

ellerimi belime koyup onun yüzünün aldığı şekli keyifle seyrettim çocuklar onu yuhlarken kendimi şampiyon olmuş takım gibi hissediyordum.

"se- ahhhh".

sinirden konuşamıyordu ona yardımcı olup bakkala geldiğimi söyledim.

"baksana işine".

"burda ne yaptığınızı merak ediyorum".

"sanane".

"hey yakışıklı gel bakalım".

esmer renkli gözlü, henüz on yaşında olan ufak cocuga sarildim.

"ne yapıyorsunuz bu abiyle".

"maç oynayacaktik oda takımları belirliyordu".

"hahahayt sen topun yuvarlak olduğunu değilde dikdörtgen olduğunu zannediyorsundur ne maçı".

bana öfkeyle bakıp kurumuş dudaklarını diliyle islattı bu cezbedici hareketten sonra saniyede bir dudaklarına bakıyordum.

"kapa ceneni ve işine bak maymun".

"bende oynamak istiyorum takımda yer varmı? "

çocuklar gülüşürken ateş kahkahaya bogulmustu.

"ne diye guluyorsun?"

"maç oynayacakmış sen gitte odevini yap".

"be-ben uyuz".

"takımda eksik vardı zaten ateş abi".

çocuğun sözüyle kas göz işareti yapmaya başladı bende inadına ısrar etmeye devam ettim ve sonunda kazandım bana eninde sonunda evet diyeceğini biliyordum bana Hayır diyemezdi imkanı yoktu.

"neyine oynuyoruz?"

"daha seçmedik su abla".

çocuklar kendi aralarında konuşurken ateş susuyordu ve öfkeyle bakmaya devam ediyordu onu delirtmek her geçen gün daha zevkli bir hal alırken izlemesi ayrı bir olaydı.