Be My Chlorophyll [completed]

18 / Zawgyi

[မသိစိတ္မွခ်ည္​ေႏွာင္ျခင္း]

"မင္းမွာ လုပ္ခ်င္တာတစ္ခုခု႐ွိလား Third. hobby? "

ဇြန္းကိုကိုက္ၿပီးခဏေလာက္စဥ္းစားေနမိတယ္။ ဝါသနာဘာကိုပါတာလဲဆိုတာ သူတခါမွမစဥ္းစားဖူးပါဘူး။ ဝါသနာဆိုလူတိုင္းမွာ႐ွိတယ္ဆိုရင္ သူ႔ရဲ႕ဝါသနာကိုသူ႐ွာေဖြရဦးမယ္။ ေကာ္ဖီတစ္ခြက္ကိုင္ၿပီးရပ္ေနတဲ့ အသက္၂၈ႏွစ္အရြယ္ ကျပားႀကီးတစ္ေယာက္ဟာ ဦးေႏွာက္ေဖာက္စားလြန္းတဲ့သတၱဝါေကာင္ႀကီးပဲ။

"ငယ္ငယ္က ႏြားလွည္းေမာင္းခ်င္တယ္လို႔ေတြးဖူးတယ္၊ အဲ့တာဝါသနာလားဟင္"

ခြိခနဲရယ္လိုက္တဲ့အသံေၾကာင့္ ၾကည့္လိုက္မိေတာ့ မ်က္ႏွာမွာေရာ မိုးျပာေရာင္႐ွပ္ေပၚမွာပါေကာ္ဖီရည္ေတြဖိတ္စင္ေနတာကိုေတြ႔ရတယ္။ ေကာ္ဖီခြက္ကိုေဘစင္ေပၚသြားတင္ရင္းေတာင္ အရယ္မရပ္ေသးဘဲခိုးခိုးခစ္ခစ္အသံေတြထြက္ေနတဲ့ Ryan ကိုလိုက္ေငးရင္း သက္တန္႔ေပ်ာ္သြားတယ္။ အဲဒီလူႀကီး ဘယ္လိုေတာင္မူပ်က္သြားတာလဲ။

ပါးျပင္နဲ႔ႏႈတ္ခမ္းစပ္ၾကားက ပါးခ်ိဳင့္မဟုတ္တဲ့smile line ေတြ အထင္းသာေပၚေနရင္ၾကည့္ေကာင္းလြန္းတယ္။ ဘာေတြက အဲ့ေလာက္ထိသေဘာတက်ရယ္ေစတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတာလဲ။

"အက်ႌတစ္ထည္သြားယူေပးမယ္ ခဏေစာင့္"

ရယ္ေနတယ္။ တကယ္ႀကီးကို အားရပါးရရယ္ေနတာကို ိအက်ႌယူၿပီးျပန္လာတဲ့အထိ ျမင္ေနရေသးတယ္ဆိုေတာ့ သူအျမင္မွားတာလံုးဝမဟုတ္ဘူး။ အက်ႌကိုပစ္ေပးလိုက္ေတာ့ ျပဳတ္မက်ေအာင္ဖမ္းယူတယ္။ သူ႔ေ႐ွ႕မွာတင္ ေကာ္ဖီေတြဖိတ္သြားတဲ့အက်ႌကိုခြၽတ္ပစ္လိုက္ေတာ့ ျဖဴလြန္းလို႔အနီေရာင္သန္းခ်င္ေနတဲ့ ရင္အုပ္က်ယ္က်ယ္ႀကီးထင္းခနဲေပၚလာတယ္။ ခြၽတ္ထားတဲ့အက်ႌကို အနီးက ကုထားထိုင္ေပၚတင္လိုက္ၿပီး သက္တန္႔ယူလာေပးတဲ့အက်ႌကိုဝတ္လိုက္တယ္။

တံေတာင္ထိေခါက္တင္ထားတဲ့အက်ႌလက္ေၾကာင့္ ေထာင္ထေနတဲ့ေသြးေၾကာစိမ္းေတြဟာ ေယာက်္ားပီသျခင္းေတြထဲကတစ္ခုပဲ။

"ဘာလို႔ရယ္တာလဲ"

ေမးလိုက္မွပဲ အ႐ွိန္ေသၿပီးသား အေတြးေတြေခါင္းထဲျပန္ဝင္လာၿပီး ျပန္ရယ္ခ်င္လာတဲ့မ်က္ႏွာေဘးမ်ိဳး ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားတယ္။