Enemies or not?

GUYS STOP!| 16

5 μέρες μέχρι να...

Αχχχ ξυπνησα τόσο ωραία. Η απόλυτη ησυχία στο σπίτι, απλα οτκ αυτό.

Η ώρα είναι 11 και κάθομαι στο κρεβάτι ανοίγοντας το κινητό να δω αν έχω καμία ειδοποίηση όπου έχω από την ομαδική που είμαστε όλοι μέσα.

Το περιεργο είναι ότι όλοι μου λένε να συναντηθουμε στο σπίτι του Μάριου να αραξουμε στις 12, παλι καλά που ξυπνησα τέτοια ώρα.

Δν απάντησα κάτι που σίγουρα θα τους φανεί περιεργο γιατί μια ζωή τους σπαμαρω στα μυνήματα.

Πραγματικά δν εχω και πολυ όρεξη να δω κανέναν τους, παλι μόνη μου θα ειμαι.

Ειμαι και λίγο νευριασμένη να το πω? Δν ξέρω γιατί με έχει ψιλοπειραξει όλη αυτή η κατάσταση και επηρεάσει.

Πειτε με εγωίστρια αλλά έτσι νιώθω και δν μπορώ να κάνω κάτι γι αυτό.

Τέλος παντων αρκετά με αυτές τις σκέψεις.

Σηκώθηκα από το κρεβάτι και αρχισα να ετοιμαζομαι.

Παρά δέκα ήμουν έτοιμη, ένα κλασσικό outfit δηλαδή ψηλόμεσο μαυρο παντελόνι με σκισίματα με ένα χοντρό μακρι φουτερ, ένα απαλο μακιγιάζ και έτοιμη.

Έφτασα στο σπίτι και μου άνοιξε η Μάρα.

Μπήκα μέσα και οκευ...

Όπως το περιμενα. Πάλι μόνη μου θα είμαι!

Φαίνεται ότι στην παρεα προστέθηκε και η Αλεξα αλλά και η Σάντρα.

Κάθονται όλοι ζευγαράκια και κάνουν γλυκές. Εμένα γιατί όμως με φώναξαν?

Αλ- γειαα- λέω και κάθομαι στην μονή πολυθρόνα και με χαιρετανε και αυτοί.

Αλ- τι έγινε και με φωναξατε?-

Χρι- απλα είπαμε να αράξουμε- λέει και την φιλάει ο Μάριος, ααα ωραία αυτοί τα έφτιαξαν.

Τώρα βλέπω και τον Χρήστο να φιλάει την Μάρα

Τι φάση και αυτοί τα έφτιαξαν!

Τώρα σίγουρα μόνη σαν το λεμόνι.

Αλ- και να κάνουμε τι?- λέω κάπως ενοχλημένη.

Μα- απλά να είμαστε όλοι μαζί- λέει και στρέφει την προσοχή της πάλι στην Χρήστο.

Ορ- Αλινα είσαι εντάξει, σε βλέπω κάπως-

Αλ- μια χαρά είμαι, απλά βρίσκω λίγο ανουσιο να με καλείτε και να μην κάνουμε τίποτα, βαρετό βασικά-