Hoofdstuk 1

673 18 6
                                    

Ik stapte de balletzaal in. Mijn knotje voelt goed, mijn haarband om mijn hoofd. Altijd hetzelfde en nog nooit wilde ik het anders, het voelt vertrouwd, ik loop hier al negen jaar rond en dit is het dan. Ik ga mijn geheim vertellen. Dat ben ik in ieder geval van plan, maar ik ben bang. De helft van mijn groep is gelovig en ik neem het me elke keer voor. Maar er is nog nooit iets van gekomen.

En elke keer als ik aan haar denk, smelt ik als sneeuw voor de zon. Dan klap ik dicht, behalve mijn hart. Die gaat dan een stuk sneller en ik word zenuwachtig.

Ik wil gewoon dat ze het weten, maar ik weet niet hoe en dus stel ik het uit.

Misschien moet ik er niet speciaal over doen. Gewoon als het komt er over praten, maar dan zit ik nog heel lang met dit in mijn hoofd.

Ik hoor de deur dichtgaan en schrik op uit mijn gedachten. De les is begonnen en ik ga klaar staan voor de plié oefening. Volgende keer dan maar denk ik.

De les is klaar en iedereen kleedt zich om, borstelt haar haren en we kletsen nog even na. Ik ben benieuwd of ze nog steeds bij mij in de buurt willen omkleden als ze wisten dat ik lesbisch ben. Of ze het überhaupt zullen begrijpen, de jongste is immers 8 of misschien 9 jaar.

We kletsen met zijn allen nog wat over de les, de nieuwe oefeningen en de rest ook nog over hun vriendjes of 'die ene leuke jongen'. Maar bij het laatste onderwerp ben ik stil. Gelukkig valt het niemand op en we lopen, net als alle andere keren, samen de kleedkamer uit.

Ik zie dat mijn moeder er nog niet is, en Roos loopt al naar buiten. 'SHIT!' Denk ik, nu kunnen we niet samen fietsen. Ik kijk snel op mijn mobiel om te kijken of mijn moeder me een sms'je heeft gestuurd. Ik zie op mijn display staan dat ze niet op tijd kan zijn en ik vast naar huis moet komen fietsen.

Nu ben ik blij en loop snel naar buiten. Ik pak mijn fiets en zet wat extra kracht om Roos in te halen. En dat lukt. We fietsen nog een kwartier samen en praten over koetjes en kalfjes. Ik kijk opzij en zie haar lachen. Die schattige kuiltjes als ze lacht, daar houdt toch iedereen van? En haar lieve, mooie, zachte stem. Ik probeer niet te veel te staren, maar dat lukte niet zo goed. Haar vrolijkheid is zo leuk en haar haar perfect. Ik denk dat ik nog nooit zo verliefd ben geweest.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Heeyy, wat vonden jullie ervan? Laat tips achter en vertel me wat je er van vindt. Ik probeer zo veel mogelijk mijn verhaal te updaten dus ik doe mn best
-xxx- Esmee

Just her smile♡ ~DutchWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu