GEÇMİŞİN İNTİKAMI

1.Bölüm

Merhaba arkadaşlar hikâyeye başlıyoruz.
Bazı bölümlerde üzülücez bazı bölümlerde sevinicez bazılarında gaza gelicez...
Evet, hikâyenin ana karakter yani Esra'nın geçmişinden başlıyoruz.

🪷🪷🪷

Merhaba arkadaşlar ben Esra YILDIZ on bir yaşındayım fakat kısa bir süre sonra on iki yaşıma gireceğim. Ancak küçük yaşımdan beri babamdan şiddet görüyorum babamı çok seviyordum ama şiddetle geçen her gün babama sevgim oldukça azaldı ilk dövüldügümde 9 yaşındaydım. her geçen gün bu şiddet daha da ağırlaşıyordu.

İlk arkadaşım Emir HİLAL idi tartıştığımızdan bu yaşımıza kadar birbirimizle çok iyi arkadaşlık kurmuştuk yediğimiz içtiğimiz ayrı geçmez hatta buluşmadığımız veya görüşmediğimiz bir gün olmazdı olsa bile çok nadir olurdu.

Derslerimizi birlikte çalıştığımız için aynı notları ve en yüksek notları almıştık çünkü hep beraber kalmak aynı okula gitmek istiyorduk.

Evet anneme neden şiddet gördüğümü söylemiyordum çünkü bende her çocuk gibi anne ve babamın ayrılmasını istemiyordum...

Bu gün yatağımdan esneyerek uyanmak yerine yine ağrılar içinde uyanmıştım. Lavaboya gittim ve elimi yüzümü yıkadım lavabodan çıkmadan önce uzun kollu penyemi kaldırıp sırtıma baktım ağrıyan yerlerim mosmor duruyordu iç çekerek acı içinde penyemi geri kapattım. Aşağı kahvaltıya indim;

Masaya gittiğimde babam masadaydı ve bana tehditkâr bir şeklinde bakıyordu ve ben korkarak gözlerimi kaçırdım ama bu onu daha sinirlendirdi.

Sandalyeye oturduğumda sırtıma keskin bir ağrı girdi evet bu babamın beni dövdüğünde oluşan yaralarımdan sadece biriydi. Ama sesimi çıkarmadım eğer çıkarsaydım babam sinirlenebilir diye çok korktum. Kahvaltımı her gün olduğu gibi annemle sohbet ederek ve babamla sohbet etmekten kaçınarak yaptım sonrasında dışarı arkadaşlarımın yanına gittim.

Yolda yürürken sessizce arkamdan gelen bana en yakın olan arkadaşım Emir gelmişti ve elini omzuma atmıştı.
Bende omzumdaki yaranın açısıyla irkildim ve yüzümü buruşturdum Emir bunu hemen fark etti ve

-Ne oldu? Esra omuzun mu acıttım hâlbuki kolumu o kadar sert atmadım âmâ özür dilerim.*GÜLER*

-Özür dinlememe gerek yok sadece öyle birden gelince korktum* gülümsedim*

- Olsun yine de özür dilerim-*güler*

Emirle arkadaşlarımızın yanına gittik ve akşama kadar oyun oynadık. Şu anda yakar top oynuyorduk Emir vurulduğu için elendi tek ben kaldım ortada. Top atanlar beni vuramayınca bana çorba yapıyorsun diye bağırdı Emir hemen yanıma geldi ve elimi tuttu.

Şaşırdım hatta elime baka kaldım doğrusu bu çocuğu bir erkek kardeş olarak görmememden şüpheliydim daha da duygularıma dalmadan kafamı kaldırdım ve düşüncelerimden. Emir çocuklara şöyle söyledi;

-Neden yalan atıyorsunuz siz vuramıyorsunuz hemen iftira atıyorsunuz.

Emir o anda bana döndü ve;

- Hadi Esra gidelim bizim iftiracı ve yalancılarla işimiz olmaz!

Ben sadece kafamı sallamakla yetindim. hala elimi tutuyordu belli ki sinirlenmişti beni çekiştiriyordu.

- Emir dur çok hızlı yürüyorsun*durur*

Emir arkasını döndü bana baktı ve bana doğru bir adım attı. Birden ;