Winနှုတ်ခမ်းလေးကိုဖိကိုက်ကာနာကျင်နေသောခါးအောက်ပိုင်းကဒဏ်ရာနှင့်အတူအမေ့ရဲ့ခိုးနားရာအိမ်လေးသို့သူပြန်လာခဲ့သည်။တစ်ချက်တစ်ချက်ခြေလှမ်းလိုက်ရင်ခါးအောက်ကတစ်ဆစ်တစ်ဆစ်နဲ့လူမှာလည်းအားမရှိတော့နှုတ်ခမ်းတွေတောင်ဖြူလျော့နေသည်။လက်ထဲမှာကတော့ချက်လက်မှတ်ကအကိုင်သင့်။
သားလာပြီအမေ..ခဏဘဲစောင့်နော် သားအမေ့နဲ့ကုန်ဆုံးရမယ့်အချိန်တွေအတွက်သားပိုက်ဆံရလာခဲ့ပြီအမေ..မနက်ဖြန်တော့နေသာကောင်းနိုင်ပါရဲ့လေ....
အခုတော့သူ့အခြေအနေကားမိုးတိမ်ထူထပ်နေတဲ့ကောင်းကင်တစ်စုံလိုအလင်းရောင်မရှိတဲ့တိမ်မဲတွေစိုးမိုးထားသည့်နှယ်အလင်းရောင်ပေးစွမ်းမယ့်အမေရှိမှသူဖြစ်မည်။
Winကြည်နူးလှသောအပြုံးလေးနှင့်အတူအမေ့ရဲ့အိမ်အိုလေးကိုထော့နဲ့လှသောခြေထောက်များဖြင့်သူအားတင်းကာရစ်၀ိုင်းနေသောမျက်ရည်ကြည်များကိုပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်လုပ်ကာပြန်လာခဲ့သည်။
Winဘာလိုလိုနဲ့လျှောက်လာခဲ့တာသူ့အိမ်ရှေ့သို့ရောက်တောင်လာခဲ့ပြီ။သူ့အိမ်ရှေ့အရောက်များပြားလှသောလူအုံ့ကြီးကသူ့အိမ်ရဲ့ခြံရှေ့မှာကော၊အိမ်ထဲမှာကော၀င်လိုက်ထွက်လိုက်။Winခဏတာကြောင်အမိနေရင်းဘာမှတော့ဖြစ်မှာမဟုတ်ဘူးထင်ကာခြံထဲသို့ခပ်သွက်သွက်၀င်လာတော့သူ့ကိုမြင်တဲ့လူတိုင်းကသူ့ကိုသနားစိတ်ဖြင့်ကြည့်နေသည့်အကြည့်တွေ၊တစ်ချို့ကတော့ဒေါသထွက်နေတဲ့အကြည့်တွေ၊အမျိုးမျိုးသောအကြည့်တို့ကြောင့်သူမွန်းကျပ်လာသည်။
သူယခုလက်ရှိတွေ့ချင်နေတာကတော့"သားရေ"ဆိုပြီးလာကြိုမည့်အမေ့မျက်နှာကိုပင်။ဒါကြောင့်အမေ့မျက်နှာတစ်ကမ္ဘာထင်ကာဘာမှလျှောက်မတွေးတော့ဘဲအေးဆေးစွာပင်၀င်လာခဲ့သည့်သူ့ရဲ့တတ်ကြွနေသောခြေလှမ်းများကတွေ့ရလိုက်မြင်ကွင်းတစ်ခုကြောင့်ယုတ်ချည်းပျောက်ကွယ်သွားခဲ့လေသည်။
အိမ်ဘေးနားကအန်တီမေတို့၊ညိုချောတို့ကအဘယ်ကြောင့်အိပ်နေသောအမေ့ရဲ့လက်ကိုကိုင်ပြီးငိုနေပါသနည်း။Winစဥ်းစား၍မရနိုင်ပါအမေကဘာလို့အိပ်နေတာတောင်ဒီလောက်တည်ငြိမ်နေတာလဲ...
