"ေနမင္းခ!!!.."
အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္းသိလိုက္ရသည့္ လင္းေရာင္ခကိစၥေၾကာင့္...ဟန္ဇင္ခ၏အေပ်ာ္ေတြ အလ်င္းမ႐ွိေတာ့....။
ဟိန္းထြက္သြားသည့္ ဟန္ဇင္ခ၏အသံေၾကာင့္ တစ္အိမ္လံုး႐ွိလူမ်ား ေခါင္းငံု႔သြားရသည္....။
ေနမင္းခ၏ အက်ႌရင္ဘက္ကေတာ့..ဟန္ဇင္ခ၏လက္ထဲတြင္တြန္႔ေက်လ်ွက္...."မင္း..မင္း႐ူးသြားၿပီလား!!! မင္းဦးေႏွာက္ေတြေခြးစားသြားလို႔လားဟေရာင္...ဒီကိစၥကို မင္းဘယ္လိုအေတြးမ်ိဳးနဲ႔ တစ္ေယာက္ထဲေျဖ႐ွင္းခ်င္တာလဲ...ေျပာေလ!!!"
ရင္ဘက္မွေစာင့္တြန္းလိုက္ေတာ့ ေနမင္းခ ကိုယ့္က္ုိယ္က္ုိ မလဲက်သြားေအာင္ ထိန္းလိုက္ရင္း.....
"ကြၽန္ေတာ္ ဖုန္းဆက္ေနတာပဲ...ကိုႀကီးတို႔မွမကိုင္တာ..."
"ငါ့ကို ေသာက္ပိုေတြမေျပာနဲ႔!!!...ဒီေလာက္အေရးႀကီးတဲ့ကိစၥကို...ဖုန္းဆက္မရဘူးဆိုတဲ့ ဆင္ေျခေလးနဲ႔ ေခါင္းေ႐ွာင္ခ်င္တာလားေနမင္းခ!!"
ဟန္ဇင္ခ မီးေတာက္ေတာ့မတတ္ မ်က္၀န္းေတြျဖင့္ ေနမင္းခ နားသို႔ကပ္သြားသည္...။ ေနမင္းခ၏ ေမး႐ိုးမွညႇစ္ကိုင္ကာ ေခါင္းကိုေမာ့ေစလိုက္ၿပီး.....
"ဒီကိစၥမွာ..မင္းပါေနလား"
ေနမင္းခ မ်က္ရည္၀ဲစြာပင္ ျပန္ၾကည့္ေနသည္....။
အရြဲ႔တိုက္ၿပီး ဟုတ္တယ္ ဟုေျပာခ်င္ေန၏...။
ဟန္ဇင္ခ ဘာလုပ္မလဲဆိုတာ သိခ်င္သည္...။<<... အဲ့လိုသာဟုတ္ေနရင္...ကိုႀကီးဘာလုပ္မွာလဲ...သတ္မွာလား...ကြၽန္ေတာ့္ကိုသတ္မွာလား... >>
မ်က္၀န္းေတြျဖင့္သာ ေျပာေနသည့္စကားတို႔က အဓိပၸါယ္မဖြင့္ႏိုင္ပါ....။
ဟန္ဇင္ခဆီမွ ထိုအၾကည့္ႀကီးက ေနမင္းခေပၚသို႔ ဆူးခ်ံဳႏြယ္ေတြပိေနသလိုပင္...။
ေလးပင္မေနပဲ..၊႐ုန္းလို႔လည္းမရပဲ...တစ္ဆစ္ဆစ္ႏွင့္...စိုက္၀င္ေနသလို....။
YOU ARE READING
⚠BECAUSE...⁉ {U+Z} (Completed)
Romanceဘာကြောင့်ချစ်မိသွားသလဲ..... ဘာကြောင့်စွဲလမ်းမိသွားသလဲ..... မာနတွေ..အမုန်းတွေကရော..ဘယ်ကိုရောက်သွားသလဲ... အဘယ်ကြောင့်ဆိုသော်.............