Amiss • Hwang hyunjin [Düzenleniyor]

14.bölüm

Arkadamda birleştirdiğim ellerimi ayırıp önünde durduğum kapınının koluma uzandım.

" Ben yoruldum artık onu o halde görmekten bıktım" chan Abimin çökmüş sesine karşılık hızla kapıyı açtım. Abimin ağlamaktan ağrıyan gözleri beni bulduğunda olduğu yerde doğrulup elini gözüne attı.

" Ne var yejin?" Kapıyı örtüp yanına yaklaştım. Odasının köşesinde çökmüş ağlayacak kadar ne olmuştu abime? Ağladığı zamanlar bir elimi geçmezdi . Bu hali beni şaşırtmış be afallatmıştı.

" Neyin var?"  Gözünü kaçırıp " Yok birşeyim önemli değilse git" söylediğini umursamayıp yanına yaklaşıp onun gibi yere çömeldim. Söyleyene kadar gitmiyecektim

" Yalancı ağlamışsın işte gözler yalan söylemez" 

" Söyler.." zar zor duyduğum mırıltısına karşılık elimi koluna değdirdim.

" Söylemeden gitmeyeceğimi biliyorsun hadi anlat" abim yerdeki bakışlarını usulca gözüme çekti. Gözlerindeki üzüntü kalbimin bir yerlerinde acımasa sebep olmuştu. Onu bu halde görmek benide üzüyordu.

" Gönül işimi"  gözlerini tekrar kaçırdığında hafifçe gülümseyip kolunu salladım .

" Kimmiş bakalım seni böyle ağlatan?" Tuttuğu nefesi verip " Lisa" dediğinde şaşkınlıkla baktım. Abim ifademe homurdanıp " olamaz mı?" Dediğinde başımı hızla 'öyle değil' manasında salladım. Artık ağlamıyordu.

Lisa, minho'nun kız kardeşiydi.

" Minho'nun haberi var mı?"

Uyarır tonal "Yok , sakın söyleyeyim deme"

" niçin ağladığını söylersen belki" abim tavırıma karşılık kaşını çatarken omzumu salladım.

"Bunu sana söylemek beni utandırıyor ama... neyse biliyorsun lisa kan kanseri" başımı evet anlamında salladım
Ardından devam etti " bu sıralar çok yorgun, bitkin onu öyle görmeye dayanamıyorum" 

Destek olmak amacıyla elimi sırtına koyup sıvazladım. Birşey demeye hakkım varmıydı bilmiyorum ne hissettiğini anlayamazdım.

" Peki bir yolu yokmu? Nakil çıkmadımı hâla" 

" Sorunda orda işte kuzeniyle kan iliği eşleşiyor fakat istemiyorum diye inat ediyor " sinirle yere baktı

" Neden ki? Bu büyük bir fırsat eski hayatına geri dönebilir "

" Neymiş kuzeni tedavide yorgun düşecekmiş onu bu hale sokmak istemiyormuş " kendisi yüzünden başkalarına zorluk çıkarmak istemiyordu.. lisa sen çok güzelisn..

" İstersen Lisa'nın yanına uğrayıp onunla konuşabilirim ne kadar etkisi olur bilmem ama denemekten zarar gelmez" abim gözünü yerden çekip ' gerçekten mi?' Bakışı yolladığında gülerek başımı salladım
" İyi olur yejin" çömeldiğim yerden kalktım.

" Lisa bu halini görse üzülür oyüzden kalk ve işine dön "

Abim homurdanarak ayağa kalktı
" Demesi kolay"

Dudaklarımı birbirine vurup
"Haklısın demesi kolay seni anlayamam" abim birşey deme geri duymayıp masasına yaklaşırken odasından ayrıldım. Birkaç işimi hallettikten sonra hastaneye lisa'nın yanına gidecektim.

—-
Odanın kapısını nazikçe açtığım sırada lisa'nın bakışları beni bulmuştu. Kapıyı kapatıp yanındaki tekli koltuğa oturdum.