Selammm kalbimin içleri yeni bölüm geldi. Fakat benim size demek istediğim çok önemli bir konu var ben gerçekten çok çok çok teşekkür ederim biz kocaman bir aile olmuşuz öyle ki otuz bin okuyucum var gerçekten hepinize çok teşekkür ederim benim her satırımı okuyup da beğenen yorum yapan yada benimle bu kırk beşinci bölüme kadar gelen herkese çok teşekkür ederim iyi ki varsınız iyi ki kocaman bir aile olmuşuz sizleri çok çok çok seviyorum. Fazla uzatmadan sizleri bölümle baş başa bırakayım iyi okumalar.
Yazardan
Asena'nın vurulmasıyla beraber herkes Asena'nın başına toplanmıştı. Herkes Aslanın bu haline acımıştı nasıl acımasınlar ki küçücük çoçuk hem annesini, hem babasını gözlerinin önünde kaybetmişti belki de şimdi anne dediği halasını kaybedecekti. Albay koşarak geldi biricik yeğeninin baş ucuna gördüğü manzara yürekleri dağlayacak kadar içler acısıydı. Asena'nın göğsünden kan akıyor revirde ki doktor müdahale etmeye çalışıyor Aslanın yüzü Asena'nın boynun da ve eliyle yarasını tutuyor. Albay gözleri dolu dolu baktı yeğenine ah ne çok acı çekmişti şimdiden bu yaşında.
"Asena!" Diye bir feryat döküldü al bayrağın altında ki Kaan dan. Sevdigi kadını kanlar içinde görmek kalbinin sıkışmasını sağlamıştı. Koşarak Asena'nın yanına gittiğin de öylece kaldı sevdiği kadın yerde kanlar içinde yatıyordu onu ilk defa böyle görmüştü. Yavaşça dizilerinin üzerine çöküp Asenanın yüzüne dokundu titreyen elleriyle.
"Asena." Dedi fısıldayarak sesi titriyordu. "Gitme bırakma beni bizi." Herkes ağlıyordu komutanım dedikleri kadın kanlar içindeydi yeni Asteğmenler suçluluk duygusuyla bakıyordu biricik deli dolu komutanlarına. Belki Asena onlardan küçüktü ama kalbi ve yüreği kocamandı.
"Ambulansı arayın." Sedi Albay baş ucunda ki askerlere. Kimisi mevzilenmiş bir şekilde karargahı koruma altına alırken kimisi de aynı anda ambulansı arıyordu.
"Komutanım kurşun çok riskli bölge de durumu kritik." Albay duyduğu cümleyle gözlerini sımsıkı kapattı. Sanki vücudunda ki kanın hepsi çekilmişti. Ambulansın gelmesiyle Asenaya ambulansa kaldırmaları bir oldu.
Gölge timi
Akat dakikalardır huzursuzluk için de bir o yana bir bu yana sallanıyordu.
"Ne a*ına koyayım ne?" Fatih'in bağırmasıyla herkes Fatih ve Akat'a bakarken Akat sıkıntıyla nefes almaya çalıştı.
"İçimde çok büyük bir huzursuzluk var ağabey." Hepsi Akat'a bu sefer hak verdi çünkü onlarda aynı duyguyu yaşıyorlardı.
"Bu sefer bende de var o."
"Bende de."
"Mağlesef." Herkes onaylarken Mert ve Turan susmuştu ikisinin de durduk yere kalbi sıkışıyor nefes alamıyorlardı.
"Siz?" Dedi. Kuzey. "Siz birşey demediniz." Mert nefes almaya çalıştı ama ciğerlerine battı aldığı nefes. Turan da da durum aynıydı nefes almaya çalıştıkça canı çok fazla yanıyor du. Herkes pür dikkat ikisine bakarken Mert ve Turan aynı anda ellerini göğüslerine götürdüler. Tim de ki herkes telaşla ikiliye. Bakarken Turan korkuyla Mert'e baktı.
"Asena." Dedi fısıldayarak Mert anın da başını Turan'a çevirip korkuyla gözlerini büyüttü.
"Hayır." Dedi bağırarak. "Hayır ona birşey olmamıştır." Tim anın da gözlerini kocaman açtı.
"Olmamıştır lan birşey. "
"Komutanıma ne olabilir ki?"
"Karargâhta Asteğmenlere eğitim veriyordu birşey olmaz ya."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Gölge Timi
AksiAnnesini ve babasını küçücük yaşta şehit veren bir kızdı o. Yanında bir tek biricik ağabeysi vardı. Şimdi o küçücük kız büyüdü kocaman bir bordo bereli bir yüzbaşı oldu. o kim mi? o Asena Türkoğlu tüm zorluklara göğüs geren kahraman türk askeri.
