Ateş düştüğü yeri yakar.

Bölüm 3

       Lütfen bölümü 'Gripin -Durma yağmur ve Model bir melek vardı şarkısını dinleyerek okuyun.Bölümün duygusunu daha iyi elde etmek ve anlamak için size kolaylık sağlayacaktır.

   ''Haa, bu arada sevimsiz adam! Ben sürtük değilim!''

                           Söylediğim cümleyle Ateş arkasına döndü ve sakın tavrını bozuntuya vermeden konuştu.

''Gecenin o saatin de İstanbul'un en ücra sokaklarının birinde ki bir barda kapıya yaslanmış bir erkekle sürtüşen herhangi bir kıza ne diyorsa sende ondansın.''  Söylediği cümleye anlamsız gözlerle bakarken hızla yanına gitmeye başladım ve ''sürtüşmek mi? beni o adamın ellerinden alman için yalvardım lan ben! Sen ne yaptın? Beni umursamadın ,bırak yardım etmeyi bana sürtük dedin!'' cümlesini kurdum. Uzun bir açıklama hatta özür beklerken o sadece omuz silkti ve tekrar yürümeye başladı.Sinirden köpüreceğim sırada yine arkasından koştum ve bu sefer kolundan tutup bana dönmesini sağladım.

''Bana bak ben senin bildiğin kızlardan değilim!'' hızla kurduğum bu cümleye karşılık o

''Ya benim bildiğim kızlar namusluysa?'' deyip beni arkada gözleri pörtlemiş şekilde bırakıp bu sefer tamamen gitti.Yavaş adımlarla arkama dönüp gözlerimle Berk'i buldum ve sinirli bir şekilde ''Senin bu kuzenin tam bir-'' derken cümlemi yarıda kesip tamamlamama yardım etti.

''Piç.Bunu ben de biliyorum.Genellikle tanımadığı ve nefret ettiği insanlara karşı böyle davranıyor.Hoş sinirlendiği zaman gözü hiç kimseyi tanımıyor. Neyse ben sizi eve bırakayım.''

             Sessiz geçen araba yolculuğumuzu renklendirmek amacıyla radyoyu açtım ve kanalları değiştirip kafa dengime uygun müzik aramaya başladım.Kendime uygun müzik bulamayınca sıkıntıyla nefesimi dışarıya verdim ve çaremi Berk'e soru sorarak bulmaya çalıştım.

''Berk biraz ailenden bahsetsene?'' kafasını bir anlığına bana çevirdi, ardından tekrar önüne bakmaya başladı.

''Aile.'' dedi dalgın çıkan sesiyle.''Bu kelimeyi uzun zamandır duymamıştım.Benim bir ailem yok Melis.Bir tek annemi sevdim ben.O da beş yıl önce bir piç yüzünden intihar etti.'' kurduğu cümleden sonra şaşkınlıkla başımı ablama çevirdim.O da üzgün görünüyordu benim gibi.Sorduğum için şimdiden pişman olmuştum.Çünkü sırf benim sıkılmasın diye başkalarının korkunç olaylarını başlarına tepmek bana adice geliyordu.''Yani yalnız mısın?'' dedim tereddütlü sesimle.Açıkcası artık konuşmak istemiyordum ama merakıma yenik düşerek kafamda ki soruları sormaya başladım.

''Yalnız değilim,tek başımayım.'' söylediği cümleyle daha da kafam karışırken o devam edeceğini belirten bir nefes aldı.''biliyor musun Melis,senin o çok güvendiğin babana karşı hissettiğin duyguların aksine ben babamdan nefret ediyorum.O şerefsiz adam kimliğimde baba adı kısmını doldurmaktan başka hiçbir görevini yapmadı.Onun yüzünden benim annem intihar etti.Yıllarca onun yaptıkları benim içimi doldurdu.Her geçen gün ona karşı olan nefretim artıyor.'' Gözünün dolduğunu fark ettiğim an ''Anlatmak ister misin?'' dedim yumuşak sesimle.Anlattığı zaman belki de içinde biriktirdiği acıları hafifletebilirdi.

''Dökmeye niyetim yok içimi.Zor sığdırdım zaten.'' Susmama sebep olan bu cümleden sonra ağzımdan dökülecek olan kelimeleri kendime hapsettim.Zaten arabayı durdurarak eve geldiğimizi işaret etti. Ben tam teşekkür edip arabadan inecekken ablamın keskin sesiyle oturduğum yerde kalakaldım.

''Evimizin adresini nereden biliyorsun Berk?'' şaşırmama sebep olan bu cümleyle bende ablama hak verdim.Cidden nereden biliyordu ev adresimizi?