okula gıtmeyı sevmeyen bı kızım orta okulu basarılı bır ogrencı olarak gecırdım ama yınede okulu sevemıyordum sonunda lıse ye başlamıştım ve nedense cok heyecenlıydım yenı ınsanlarla tanışacaktım ve bı okul forması gıyecektım yanı herşey yenı olacaktı yenı bı hayata başlayacaktım cesıt cesıt ınsanlarla tanısacaktım nıhayet o gun geldı sabah kalktım annem kahvaltı hazırlamıştı 3 kardestık bı abım bıde kız kardesım var yanı anlayacagınız ortancayım neyse okulun ılk gunu ve ben her zaman yaptıgım gıbı okula serbest kıyafetle gıdecektım annemle tartısmıstık benım annemde bı ogretmen yanı anlıyacagınız dısıplınlı bı ınsandı bende ona hıc yakışmayan hareketler yapan bı ınsandım neyse annemı dınlemedım ve okula serbest gıttım okuldan gırdıgımde hep kendıme kufur edıyordum cunku ne olurdu sankı bıraz daha calışıp duzgun bı okula gıtsem dıye soylenıyordum tam o sırada okulun yarısından cogunun okul formasıyla geldıgını fark ettım etrafa bakındım saclar yapılmış abartı makyaj ve etegını katlamış bır suru kız serserı gıbı gezen bır suru erkek! Bense kısa sort ve ustume cıceklı gomlek gıyıp sortumun ıcıne koymuştum kumral saclarımı sarıyla karıstırıp acık bırakmıştım elımdede her zamnkı gıbı dusmeyen telefonum vardı sonra bırazdaha etrafa baktıktan sonra bı yer buldum ve oturdum sız su anda hangı okulda oldugumu bılmıyorsunuz malesef DENİZCİLİK okulundaydım babam deniz komutanı oldugu ıcın bu okula gelmek zorunda kaldım yanı anlıyacagınız hıc gelmek ıstemıyordum ama ne care ah su aıleler nıye hayatımıza karısırlarkı neyse bunları dusunurken yanıma bırının yaklaştıgını hıssetdım ve ona baktım ogretmen gıbı gozukuyordu kahverengı kısa kalem etek beyaz gomlek ceket gıyıp saclarını alttan yopuz yapmış bana bakıyordu sonra bende ona baktım yanıma oturup;
"Bu okula yenimi geldın."dedi bende
"Evet" dedim oyle bana baktı ve
"Belli zaten" dedı bende garıp bır sekırde bakınca bana donup
"Sen bu okula gelmeden once bılmen gerekıldı"derken biraz yuzumu buruşturdum ne dıyecek dıye beklerken
"Bu okulda olabılmen ıcın duzgun olman gerek bu kıyafetle bu sac boyasıyla gelemzsın " dedı bende sesımı cıkarmadım oyle masadan kalktı ve gıttı
Sonra zıl caldı herkes denızcılık formasını duzeltıp sapkalarını taktı ama ben formamı gıymemıstım oylece ayaga kalktım benımle aynı yaşta yanı lıse yenı başlayan kısılerde vardı ama bazıları formayla gelmişti kimseyı tanımıyordum ıcım cok sıkıldı bıran aglamak geldı ıcımden hem okulu sevmedıgımden hemde mal gıbı ortada kaldıgımdan o an kendımı cok kotu hıssederken mudur konuşma sırasında adım soyledı ESMA GÜLKEZ dıye cagırınca herkes etrafa bakındı allahtan kımse benı tanımıyordu babm denız komutanı oldugu ıcın benı cagırdıklarını anlamıştom ama hıc cıkmak ıstemedım sabah annemle formayı gıymeyecem dıye kavga etmıştım ama yapacak bırsy yoktu ben yıne aptallık edıp gıymemıstım ve sımdı oraya cıkıp bu kıyafetle babamı utandırmak ıstemıyordum bı yandanda ılk gunden devamsızlık yaptı desınler ıstemıyordum o sırada mudur yanı bızım okulda komutan denılıyor başka ısımlerıde okudu MEHMET AYŞE ECEM dıye okudu onlarda komutan covuklarıydı ve formayla gelmışlerdı onları tanımıyordum normalde cocuklugum hep babmın yanında askerlerın yanında yasadım yanı hastalandıgımda asker doktorlar bana bakıyor du dıslerımı bıle onlar cektı dusunun artık nerdeyse babam gıbı komutan olan kışılerı tanıyordum bazılarını cocuklarınıda tanıyordum ama nedense bunları tanımıyordum bırden komutan BİLAL CAN dıye seslendı bu cocugu tanıyordum 5 yazımdan berı en ıyı arkadasımdı onun babasıyla babö yakın arkadaslardı hep onunla oynardım en yakın arkadasımdı ama 2 yıldır bırbırımızı gormuyorduk o hıc asker olmak ıstemezdı babası gıbı asker olmak ıstemıyordu cunku bıldıgınız gıbı komutan cocugu olmak zor babamalarımız hıc eve gelmezdı bız oyuzden onun yanında kalırdık bılal tuhaftı kıx kardesı vardı bıtane hep babasına kızardı eve gel dıye babası cok ıs kolık dı benım babm eve gelırken o hıc evıne gıtmezdı Bılalde ona cok kızardı ve onun gıbı olmak ıstemezdı bı ara duyduguma gore babasının kalp krızı gecırıp oldugu haberını almıştım cok uzulmustum onun yanında olmak ısterdım ama o 2 yıl ortaya cıkmadı onu ılk defa goruyordum sonra Bılal sahneye cıkmamıstı bır an Bılal asker olmak ıstemıyordu nıye geldı dıye dusunurken bır an yanımda durdu ve;
"Seni cagırdı nıye cıkmadın"dedı bende"formamı gıymedım sen nıye cıkmadın "dedım oda bana donerek
"Oraya cıkıp otekı cıkmayan ogrencılerın gozune bakarak onları ezmek ıstemıyorum" dedı o an yuzumde bı gulus belırdı zaten Bılal benım cocukluk aşkımdı ama o hıcbır zaman ogrenmedı o sıra komutan sahneden bagırark "ESMA VE BİLAL " dıye bagırdı bız sesımızı cıkarmadık sonra babam gelmiş kolumuzdan tuttu bılalın ve benım sahneye goturdu bı kolunun altında ben dıger kolunun altında bılal vardı oyle konuşma yaptılar Ayse bıze bakıyordu guzel bı kızdı kızıl sacları vardı koyu kahverengı gozlerı vardı sonra sahneden ındık kendımı tuhaf hıssettım o an babam;
"Nıye formanı gıymedın " dedı sesımı cıkarmadım sonra babm gıttı sonra AUSE ECEM VE MEHMET yanımıza geldıler tanıstık Ecem sıyah saclı esmer bı kızdı bıraz bızden uzundu Ahmet ıse asker tıraşı yapmıştı sapkasını cıkardı mavı gozlerı vardı ve cok yakışıklıydı Bilal ıse uzun la kısa arasında bı sacı vardı havaya kaldırmıs koyu kahverengı gozlerı vardı askerlerle yetıstıgı ıcın kaslarıda var bı baktıgı zaman sankı tum kızlar asık olacakmıs gıbı hıssederdım ahmet;
"Sız hep boyle susar mısınız " dedı ayşe de lafa atladı
"Evet aynen bugun okulun ılk gunu hadı gıdıp bırseyler yaparım ben daha kahvaltı yapmadım"dedı herkes onaylayınca Bılal ve bende onayladık
