MH17

Hoofdstuk 3

Het is 8 uur precies en ik bel aan bij Yildiz. De deur vliegt open. 'Heey' zegt ze. 'Heeey' zeg ik. Ik geef haar een knuffel en loop naar binnen. Het is altijd zo netjes in hun huis, ik verbaas me er telkens weer over. 'Waar gaan we eigenlijk de film kijken?' vraag ik. 'Gewoon, hier beneden' antwoordt Yildiz. 'We zijn alleen thuis.' Er verschijnt een grijns rond haar mond. We lopen de woonkamer in en ik plof op de bank, die heel erg zacht zit. 'Wil je wat drinken?' 'Cola' antwoord ik. Ze verdwijnt de keuken in. Ik zak lekker onderuit en leg mijn benen op tafel. Yildiz komt binnengelopen met een groot dienblad in haar handen; 2 grote glazen cola en 2 grote bakken met chips én 1 grote schaal popcorn. Voorzichtig zet ze het dienblad op tafel. "Thanks' zeg ik. Het water loopt me in de mond als ik een bak chips voor me heb staan. Dan ploft Yildiz naast me neer. 'Zooo, en hoe gaat het met onze Jade?' vraagt ze. 'Mwa, gaat wel.' 'Hoezo?' Ik zie dat Yildiz me bezorgd aankijkt. 'Niks bijzonders hoor, ik heb alleen zo'n rot gevoel over die Engelstoets. Dat wordt sowieso een 1, maar dat mag echt niet gebeuren. Ik móet overgaan dit jaar.' Ik zucht. 'Ahjoh, meis, die ene toets verpest heus niet alles. Gewoon relaxt blijven.' Zij heeft makkelijk praten... 'En dat doen we door lekker heel de avond film te kijken.' Yildiz pakt een DVD van tafel. 'Tadaaaa.' Ik had het kunnen weten; een romantische komedie. Ik begin te lachen. 'Komt ze weer met d'r romantische komedie.' 'Het is gewoon de perfecte combinatie.' antwoord ze serieus. 'Jaja, als je romantiek zo leuk vindt, waarom heb je dan geen vriendje?' vraag ik uitdagend en ik steek mijn tong uit. 'Nou, er is wel iemand...' zegt ze vertwijfeld. 'O my God! Yil,vertel me alles! Hoe heet hij? Ken ik hem?' 'Rustig aan meisje... Het is maar chocola.' Ik kijk haar wazig aan. Wat? Yildiz barst in lachen uit 'Kneusje'

Het is inmiddels half 1 in de nacht en ik staar naar het plafond vanuit mijn bed. Ik ben nog maar net een half uur thuis -veel te vroeg als je het mij vraagt- maar mijn ouders hebben zo hun grenzen, zeggen ze. Ik denk aan morgen, wat eigenlijk vandaag is. Ik heb nog maar 5 en een half uur om te slapen. Bij die gedachte word ik moe en sluit ik mijn ogen. Langzaam zak ik in een diepe slaap.

Rot ding! Hard sla ik met mijn hand op mijn wekker. Wat een pokke herrie maakt dat ding. Het zou bij de wet verboden moeten worden. Met veel moeite probeer ik mijn ogen open te doen, maar erg makkelijk gaat dat niet. Wakker blijven Jade, je moet wakker blijven, anders red je het niet. Ik ga rechtop in mijn bed zitten en kijk met spleetoogjes de kamer rond om mijn pantoffels te zoeken. Gevonden. Ik slenter naar mijn bureau, trek ze aan en pak het stapeltje kleren dat ik gister avond laat heb klaargelegd.

De ochtend verloopt weer het zelfde als gisteren: aankleden, haar en make-up goed doen, ontbijten, tandenpoetsen, fiets pakken en naar school. Op school gooi ik mijn fiets weer neer, en loop ik het gebouw binnen. Het verbaast me dat er rond deze tijd al zo veel docenten op school zijn. 1e trede, 2e trede, 3e trede, precies het zelfde als gisteren. Nouja, op het meisje na dan. Ik klop weer op de deur van lokaal 201, maar ik krijg geen antwoord. Nogmaals klop ik op de deur van lokaal 201. Alweer geen antwoord. Het kleine beetje geduld dat ik heb begint op te raken. Ik open de deur en de kamer is leeg. Lekker is dat zeg. Sta ik om 6 uur op, is er niemand waarvoor ik het doe! Ik doe het noch voor mijn plezier noch om voor een lege kamer te staan. Wat nu? Als ik blijf staan, en hij komt niet, dan heb ik dus mijn tijd verspild en had ik mezelf nuttiger kunnen maken, maar als ik wegga en hij komt níet, dan word ik vast en zeker wéer te laat gemeld en dan heb ik kans op een schorsing. Ik kies er uiteindelijk voor om te blijven staan. Als een zielige eerste klasser ga ik op de grond zitten en wachten totdat de docent komt.

Meneer Spelden is niet gekomen. Vreemd, als je het mij vraagt. Ik heb een briefje op zijn bureau gelegd met daarop de tekst:

Beste meneer Spelden,
Ik stond keurig op tijd, om half 8, voor uw lokaal, maar u was er niet. Nu de lessen gaan beginnen ben ik toch maar weg gegaan.
Gr,
Jade

Netjes genoeg, lijkt mij?

'Hé lieff, zin om vanmiddag ff wat te drinken saampies?' Luka komt tegenover me staan. Eigenlijk moet ik nog goed mijn MO frans doornemen, maar even een uurtje de stad in met je vriendje kan toch geen kwaad? Ik knik. 'Gezellie. Hoe laat ben je uit?' 'Tegelijk met jou.' Hij lacht. 'Ik heb vanochtend op je rooster gekeken.' 'Spreken we dan gewoon na de bel af bij het fietsenhok?' 'Tuurlijk, schat.' Hij buigt naar voren en geeft me een zoen. 'Moet nu gaan, we praten vanmiddag verder, oke? Delano wacht op me.' 'Is goed, tot vanmiddag.' Met rode wangen van het blozen kijk ik hem na. Nog een paar lesuren te gaan en dan zie ik hem weer.

We stappen op onze fietsen en rijden richting een cafeetje in de stad. 'Leuke dag gehad?' vraagt Luka aan mij. 'Mwa, ik was het aan het einde van de dag echt helemaal zat. Ik moet me deze week elke dag melden om half 8. Ik sta dus voor dag en dauw op en ik moet opblijven tot weet ik veel hoe laat, omdat ik anders mijn huiswerk echt niet af krijg.' 'Ahg, wat heb je het toch slecht, meis. Gelukkig heb je zo'n top vriend als ik die je probeert op te vrolijken door even samen wat te gaan drinken.' Ik begin te lachen. Soms begrijp ik mijn bijnaam "DramaQueen" wel.

De week ging langzaam voorbij. Het dagritme bleef zich de rest van de week herhalen. Tot zaterdag, vandaag. Vandaag heb ik uitgeslapen tot wanneer het míj uitkwam. Dat voelde goed na zo'n drukke week; elke dag om 6 uur eruit, om vervolgens om half 8 op school te staan, op school te staan voor niks. Meneer Spelden is de hele week niet meer komen opdagen. Bij de administratie vertelde ze me dat er "wat probleempjes" met hem waren en dat ik toch maar gewoon elke dag op tijd op school moest komen voor het geval hij toch zou komen... Dus had ik me deze keer voorgenomen om eens goed te luisteren en elke dag op tijd te komen en dat is me gelukt. Het uur dat ik telkens moest besteden in de ochtend, heb ik elke dag voor wat anders gebruikt. Onder andere aan het meisje, het meisje dat maandag tegen me opbotste. Ik weet nu hoe ze heet. Ze heet Linn, zit in de 2e klas en heeft geen vriendinnen. Dat is wat ze me vertelde. Echt vet zielig...