"Please ,.. Kahit ngayon lang please kausapin mo ko kin please !" Pagmamakaawa ko sa harap ng bahay nila
"Umalis kana hindi sya makakapag disisyon sa sarili nya dahil kami ang nagpapakain sa kanya! Kami ang bumibilo ng lahat sa kanya kami ang pamilya nya kaya wala kang magagawa !"ani nanay nya
"Kausapin mo ko pleaseeeeeeee.........."pagmamakaaawa ko habang umiiyak "bat mo ko ginanito?"
"Kausapin mo tu anu bang balak mo sa anak mo Cj? Sabihin mo dyan mukhang hindi nakakaintindi eh.. "Pangingialam ng ate nyan at hinila sya nito palabas "kukunin ko ang bata kapag lumabas na !" Sabi nya ng hindi tumitingin sa akin..
Lumakad ako pauwi na tulala parang di makapaniwala sa nangyare anu bang ginawa ko ? Bat ko hinayaan ang sarili kong malagay sa ganitung situation? Bat di ko ginamit ang utak ko ? Bat kilangan ko tu danasin ? Bat ganitu?????? Patuloy kong tanung ngunit hindi ko mahanapan ng sagut dahil sa sakit at sa kawalan ng pag asa ! San? San ako ngaun? Sinu nang tatanggap sakin?
"Maaaaaa... Sorrrryyyyy please 😭😭😭😭maaaaaa sorry na please help me please I'm so hopeless na talaga 😭😭😭" pagmamakaawa ko nung nakauwe na ko sa amin lumapit si mama SAKIN at niyakap ako Umiiyak ako ng umiyak habang yakap sya subrang dami kong mali sayo ma pero you always forgive me "I'm ssooo...rrrryyyyy.....maaaaaa.....so
.sorry😭sorrryyyyyyyyy talagaaaa... Huhuhuhuhuhuhuhuuuuuuuu"
"Ayus lang tatanggapin kita Kasi anak kita kahit ilang beses kang nagkamali anak padin kita habang BUHAY na yun hindi kita pababayaan !"mangiyak ngiyak na ani mama
