DERSADED

160 0 0
                                    

Uykulu gözler ile tavanı  seyrediyordum.Aslında benim hikayem çok küçükken başlamıştı.Ben küçükken yanımda annem vardı.Bana hem anne hem de baba olmuştu.Çünkü babam ben çoookkk küçükken ölmüş.Onu hatırlamıyorum.Bu arada ben esin .Annem ona hep sabah rüzgarı gibi iyi hissettirdiğim için bu ismi koyduğunu sözlüyor.Ayrıca annem hep çok güzel bir kız olduğumu söyler.Açık kumral saçlarım ve deniz mavisi gözlerim var.17 yaşımdayım .Son zamanlarda çok fazla sıkıntı içerisindeyiz.Artık annemin bir işi yok kovuldu.Çalıştığı yer iflas edince küçültme kararı almışlar .SAÇMA

Durumumuz iyice kötüe gidiyor yaşadığımız yer ankara olunca iş bulmakta bir hayli zor.Annemin içeriden bağırma seslerine  kulak verip yataktan kalktım.

-efendim anne dedim.Annem bana üzgünce bakıp seninle  bir şey konuşmalıyız dedi.yanına gidip yanağından öptüm sıkıca sol elini tutup baba herşeyi anlatabilirsin  dedim.Annem bana şefkatle gülümseyip pekala o zaman konuşalım dedi ben de dikkatli bir şekilde annemi dinlemeye başladım.

-kızım biliyorsun işten atıldım .Bu yüzden yeni bir işe  ihtiyacım var fakat çok aradım ama bulamadım.Ben de düşündüm ki benim bir arkadaşım var çocukluk onunla konuştum.Bana istanbulda bir iş bulmuş ayrıca bize evini de açtı bir süre onun yanında kalıp paramız olunca da ayrı bir eve geçsek nasıl olur dedi.Anneme uzun uzun baktım çocukluğumun şehriydi ankara ama annem belliki çok üzüyordu bu duruma zaten okulum ruh gibiyim hiç arkadaşım yok annemi daha fazla üzmemek için ben de tammam olur dedim sahta bir gülümseme ile.

Şu anda elimde kocaman bir valiz ile çocukluğuma bakıyorum.buruk bir gülümseme ile.Sanırım artık gitme vakti geldi.Annemle birlikte otagara gidip otobüse bindik. Annemin omzuna kafamı koyup uyumak için gözlerimi kapattım.

uyandığımda istanbuldaydım.fazla kalabalık ve büyüktü.gerçi ankarada böyleydiya neysee..

Annem ile elimizdeki adresi bulup güzel bir evin önünde durduk.Ev ne çok gösterişli ne kötüydü. iKİ katlıydı.Annem zile bastı ve beklemeye başladık.Kapıyı çok zarif bir kadın açtı.kocamöan gülümsemesi ile anneme sarıldı ve konuşmaya başladılar.Konuşmaları bitince kadın bana dönüp inanmıyorum ne kadar büyümüssün esin dedi ve sarıldı bende ona sarıldım.Daha sonra oturup biraz konuştuk.meğer o kadın yani zeynep teyze annemin çocukluk arkadaşıymış ve beni bebekken görmüş.O istanbula eğitim için gelmiş ama annem ankarada kalmış.Ayrıca bana bir oda verdi.Güzel zevklerle döşenmiş bir odaydı.bİR arkadaşının okulunda bana burs da sağlamış..

ÖZEL DERSADED KOLEJİ

Nese yarın zaten okula bakmaya gidicem .artık uyumalıyım iyi geceler...

DERSADEDHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin