sınırlar (Bitti)

☆fırsat☆

Okuyup bol bol yorum yaparsanız çok sevinirim :)

Baran benden ayrılıp kahvaltı hazırlamaya devam etti.
Tezgahtan indim ve birşeyler doğramaya başladım.
kapı çaldığında koşarak açmaya gittim. Bıçak hala elimdeydi.

Kapıyı gülümseyerek açtım fakat gülümsememin solması ve bütün vücudumun korkuya kapılması bir oldu.

Kalbim buğazımda atarken kapıyı kapamaya çalıştım fakat başaramdım.

Içeri girdi ve üzerime yürümeye başladı.
Aklıma gelen şeyle bütün vicudum sinirl kasıldım.
Elimin tiremesini durduramıyordum.
Derin bir nefes aldım ve sakinleşmeye çalıştım
Sinirden dişlerimi sıkarken öldürücü bakışlarımı karşımdaki kişiye doğrulltum.

Elimdeki bıçağı karnına götürdüm ve konuştum.
"Git burdan."

Gülümsedi ve ellerini teslim olmuş gibi kaldırdı.
Aklıma Emre'nin bana sarılarak son nefesini verdiği an geldiğinde kalbime bir ağırlık çöktü.

"Gece kim gelmiş?"
Arkadan Baranın sesini duyduğunda gözleri zaher kazanmış gibi parladı.

"Vay. demek siz ikiniz sarışının evinde işi pişirirken saf kardeşin de öbür sarışının yanındaydı."

Bıçağı daha da bastırdım ve tekrar konuştum.
"KES sesini. Yoksa-"

"Ah. Beni bıçaklar mısın? Hadi durma."
"Geçir o bıçağı karnıma. Ama unutma. İki sarışın şu an adamlarımın elinde."

İki sarışın? Kaan ve Elif!

Bütün vicudum korkuya kapılırken gelen ayak seslerinden Baranın bize doğru geldiğini anladım.

"Gece."
Arkamı döndüm ve Barana baktım.
Donuk gözlerle bana bakıyordu.
"Buraya gel."

Olumsuz anlamda kafa salladım
O Emre'yi benden almıştı şimdi tamda hayatı Ellerimin arasındayken kaçıramazdım.

Kafamda birsürü soru dönerken Okan bir adım attı.
Geri yürümedim.
Bıçak karnına baskı yaparken hala bana bakıyordu.
"Amacım seni öldürmekti ama olan Emre'ye oldu."

"Gece onu dinleme."

"evet Gece! Dinleme beni."

Gözlerimi kapattım ve derin bir nefes verdim.
Birden birşey oldu.
Birsi kapıyı kırarak içeri girdi ve Okanın üzerine saldırdı.

Ne?

Elimdeki bıçağı düşürdüm ve geriye sendeledim.
Baran beni belimden tuttı ve arka tarafa ittirdi.
"Yukarı çık!"

Bağırmasıyla kendime geldim ve merdivenlerden hızla çıkarak yukarı kaçtım.

Baranın yatağının içinden telefonumu buldum ve ekranı açtım.
Kaan kişisinden beş cevapsız çağrı.
Siktir...

"A-alo Kaan?"

"Gece."

"Kaan nerdesin?..."

"Eliflerin evindeyim Elif hala ayılmadığı için bırakamadım."

Rahat bir nefes verdim.
"Tamam."

"Noldu sesin kötü geliyor."

"Yoo iyiyim takılın siz."

"Bi dakika kapı çalıyor."

"Açma!"

"Ne?"

"Kaan kapıyı açma!"

Kapı açılma sesi geldiğinde tekrar korkuyla gerildim.
"Açelya geldi."