Aile neydi? Sevgi neydi? Güven neydi?
"Ailenin ne olduğunu 8 yaşında ufacık bir kızken unutmuştum. Annem o ilaç kokulu hastane odasında gözlerini sonsuzluğa kapattığında bir nevi bende onunla birlikte gitmiştim.
Bedenim hayattaydı, evet... Ama ruhu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bölüm şarkısı;
Ferhat GÖÇER - Sen Elimden Tut
Yarımmış bir yanım bir yanım yaralı
Nasıl tamam yaptın iyileştirdin...
Dolaptan pijama takımlarımı alıp odadan çıktım. Hızlıca merdivenin sağında kalan banyoya girip arkamdan kapıyı kilitledim.
Üzerimi değiştirirken diğer yandan da bugün olanları düşündüm. Aklıma kafede ki anlar gelinde yüzümde gülümseme oluştu. Erdem'le şarkı söylemiştik ya şaka gibi. Gülerek eğlenerek söylediğimiz şarkının sonunda şaşırtıcı başka bir olay olmuştu.
''Heyecandan bayılabilirim.'' Alkış sesleri o kadar çoktu ki düşüp bayılsam yeridir. Tabi ben bunu Erdem'e deyince elini belime sardı. ''Ben tutarım seni.'' Gülerek sahneden inip masamıza oturduğumuzda Cansu ve Mert oturdukları yerden alkışlıyorlardı. Gülerek eski oturduğumuz yere oturduk.
''Şahaneydi.'' Cansu yüzünde kocaman gülümsemeyle bana bakıyordu. Gülümseyip başımı salladım. ''Teşekkürler.'' Telefonunu bana uzatırken konuştu. ''Sizi videoya aldım. Çok güzel çıktınız.'' Konuşmak için dudaklarımı aralıyordum ki masanın başında birinin konuşmasıyla bakışlarımız o kişiye döndü.
''Selam gençler.'' Orta yaşlı bir adamdı. Kahverengi gözleri, kısa kırlaşmış saçları ve ona uygun orta yaş sakallarıyla mafya tipli insanlara benzese de spor giyinmesi bu düşüncemi bozuyordu.
''Buyurun?'' Erdem'in sorusuyla adamın bakışları ben ve Erdem'in üzerinde dolaştı.
''Ben Yakup Değirmen bu kafenin sahibiyim. Oturabilir miyim?'' Kafenin sahibi neden bizim yanımıza gelsin ki? Bakışlarım Erdem'e kayınca oda bana baktı.
''Gençler rahatsızlık vermek istemedim sadece size bir teklifim var.'' Başımı adama çevirdiğimde doğrudan Erdem ve bana bakıyordu.
''Gel Damla.'' Bakışlarımı Erdem'e çevirdiğimde boş bıraktığımız soldaki kenara geçmişti ve beni de yanına çağırıyordu. Bende hızlıca Erdem'in yanına geçtiğimde adama az önce oturduğumuz yere oturdu.
''Sizi dinliyoruz.'' Erdem bizden üç yaş büyük olmasını resmen tavırlarıyla gösteriyordu. Adamın bakışları bize döndü ve yüzünde gülümseme oluştu.
''Burayı açalı çok olmadı. Hep amacım bir bayan bir de erkek solist tutmaktı ama sesi güzel birisini bulamadım. Bende karaoke bölümü açtım. Şimdi içeride ofisimde otururken senin sesini duydum.'' Erdem'e bakarak cümlesini bitirdiğinde başımı Erdem'e çevirdim. Erdem'in kaşları hafif çatılmış adama bakıyordu. Tekrar adam döndüm.
''Sesin gayet güzel. Senin sesini duymamla ofisimden kalkıp salona geldim. Sonra sahnede kız arkadaşınla şarkı söyledin. İkinizin sesi birbirine o kadar uyumlu ki ortaya çok güzel bir eser çıkıyor. Demem şu ki bu kafe de belirli günlerde solistlik yapar mısınız?''
