" Güzelim? Bana.güzelim.dedi...bana..."
Jungkook üzerindeki şoku atlatıp toparlandı, yeni bir işi olmuştu,hatta patronu bizzat kendisini bulmuştu.
Ve aman tanrım o,,,o bir anlık ilgisini çekmişti.
"Neler saçmalıyorum ben, kendine gel Jungkook acilen kendine gel"
Jungkook kendi kendine söylenmişti , o evliydi hatta güzeller güzeli bir kocası vardı , nasıl iki güzel laftan hemencecik etkilenebilirdi...
Jimin'den
Annem beni bırakalı tam 1 hafta olmuştu . Annemi çok özlemiştim , beni sonsuza dek bırakmıştı,lanet olsun onun gitmesine izin vermemeliydim.
"Annecim" gözyaşlarım tekrar dökülmeye başlamıştı, benim annem, en değerli varlığım beni bırakmıştı...
"Fizik tedavi zamanı Bay Jimin"
Fizyoterapim için gelen Doktorun sesiyle toparlandım.
"İstemiyorum" dedim çünkü artık sıkılmıştım, hala bir ilerleme yoktu.
"Ama Jimin-"
"İstemiyorum dedim değil mi neden zorluyorsun , işe yaramıyor işte bak" bacaklarımdaki battaniyeyi kaldırıp yerinden kıpırdamayan ve incecik görünen bacaklarımı gösteriyordum Doktor'a .
"Jimin lütfen böyle düşünme hemen pes edersen hiç birşeyi başaramazsın biliyorsun" dedi.
" OLMUYOR YÜRÜYEMİYORUM ÇOK YORULDUM FİZİK TEDAVİDEN BU SADECE BENİ OYALAMAK İÇİN ANLIYOR MUSUN" gözyaşlarım tekrar dökülmeye başladı,hıçkırarak içimden gelenleri haykırıyordum, artık kandırılmak istemiyordum ,,, ben,,, hayatımı yaşayamıyordum...
" Bay Jimin lütfen sakin olun,HEMŞİRE !" Doktor dışarıdan başka bir hemşireye seslenmişti , yine o iğnelerden yapıp kendisini uyutacağını biliyordu, odaya girdi bu sefer daha da debelendim, çünkü artık çocuk gibi uyutulmak istemiyordum.
"BIRAKIN BENİ BBIRAAAK" hemşire kollarımdan tutup iğneyi vuracaktı.
"Rrahat dur" hemşire kolumu çok sıkıyordu,canımı yakıyordu lanet olsun.
"AĞHHH! B-BIRAK CANIM ACIYOR"
" NOLUYOR BURDA!" tam bir kez daha bağıracaktım ki kurtarıcımın sesini duydum, Jungkook gelmişti.
" Napıyorsunuz ona , uzaklaşın hemen" Jungkook hemşireyi kenara ittirip yanıma yaklaştı, o gerçekten benim kurtarıcım.
"İyi misin bebeğim, sana zarar vermediler değil mi" alnıma minik bir öpücük kondurduktan sonra naif bir sesle konuştu, sakinleşmiştim, çünkü benim sakinleştiricim yanımdaydı , ama hala ağlıyordum,ağlamamalıydım , lanet olsun çok güçsüz görünüyordum.
"S-sevgilim" o yanımda yokken çok çaresiz hissediyordum, o olmasa ben bir hiçtim.
"Seni çok seviyorum"
"Bay Jeon" işte o sevmediğim ses tekrar konuştu.
"Jimin'in fizik tedavi zamanı fakat o biraz ısrarcı"
İçimden doktora sövüyordum.
"Jimin" Jungkook sorgularcasına ismimi söyledi.
"İstemiyorum, olmuyor işte yürüyemiyorum" tekrar kendimi anlatma çabalarına girdim.
"Jimin, sevgilim bu kalıcı bir durum değil eğer düzenli olarak tedavilerini aksatmazsan yürüyebileceksin biliyorsun dimi" yine her zamanki konuşmasını yaptı Jungkook.
"Sence de sana zorluk çıkarmıyor muyum Jungkook, sürekli benimle ilgilenmek zorundasın, 25 yaşındasın ve şuan mutlu bir hayat yaşayacağına bana bakıyorsun bu senin için ne kadar adil" Sesim titreyerek konuştum, Jungkook'u çok seviyordum ve onu artık yorduğumu düşünüyordum , mutlu olmasını çok istiyordum ama bu benimleyken imkansızdı.
