12.Bölüm

3.6K 616 215
                                    

Oy sınırı 20 :)

Bir süre öylece boş sokaklarda dolandım sonra cesaret ederek onun evine gittim. Yalnızca oturma odasının ışıkları yanıyodu ve perdeler hala açktı. Onun yüzünü uzaktanda olsa seçebilmiştim oradaydı... Dilara ve Ela da hâlâ evdeydi. Alaz, Dilara ile haraketli birşeyler konuşuyordu. Kırılmıştım... Bu acı bana bu duyguyu hissettirmişti.

Alaz elini cama geçirdiğinde sokakta bir ses yankılandı. O an elini sıkıca tutmak isterdim... Dilara ve Ela ona yaklaştığında gözleri benim olduğum yerde takılı kaldı. Görmüştü... Derin bi nefes aldığımda kendime sakin olmak için telkinler verdim, buna hazır değildim. Ona veda edemezdim. Bavulu alıp hızla oradan uzaklaşmaya başladım. 'Gitme!' dese kalırdım burda ama gitmem gerekti. Bu olanları onun gözlerinin içine bakarak unutamazdım. Çok geçmeden bir el kolumu kavradığında ardımı dönmedim. Önce onun kokusunu aldım sonra kanın metalik kokusu onun kokusunu bastırdı... Şuan öyle bi duygu karmaşası içindeydim ki dönüp ona bakmak istiyordum ama korkuyordum da... Elini parçalamıştı resmen! "Alaz!" Arkamızdan gelen Dilara'nın sesi beni ondan koparırken yüzümü ona döndüm. Bi elini kaldırmış ve Dilara'yı durdurmuştu.

Issız bi sokağın ortasında öylece duruyorduk. Bizi aydınlatan bi sokak lambasının altında çaresizce bekliyorduk... "Veda etmek istedim." Kısık sesim çaresizliğimi belli edercesine çıkmıştı. "Gitme Ezlem! Herşey bu kadar karışıkken gitme. Hâlâ bi şansımız var yapabiliriz."

İrislerimin içi yaşla dolduğunda yutkundum. Gözlerimi ona kenetlediğimde bekledim. "Bana anlatmadığın şeyler var, bizim aramıza duvarlar ördün Alaz! Ailen değil sen istiyordun ama ailene karşı çıkamadın." İrislerim kolumdaki kana takıldığında gözlerimi onun koluna odakladım. Parmak boğumlarından kanlar damlarken hâlâ kolunun kanadığını anlamıştım. Birşey demeden üzerimdeki hırkayı çıkardım eline sıkıca sardığımda gözleri hâlâ benim üzerimdeydi. "Gitmem gerek Alaz. Vakit doldu seni dinledim ama burada kalamam sende beni anla..." Onu ardımda bırakıp sokaktan çıktığımda bi taksi çağırdım. Gelmemişti...

Öylece bekledim. Taksi geldiğinde düşünmeden bindim içine havaalanına gidiceğimi söyleyip kulaklığımı taktım. Anlarsın... İşte hayatımı özetleyen bir şarkı bu bi veda değildi aslında benim için, yeni bir başlangıçtı...

Yaklaşık bir saat sonra havaalanına vardığımızda taksiden inip bilet aldım saat gece yarısını çoktan geçmişti ve uçağım saat 03.00'teydi boş bir yere oturup beklemeye başladım.

Yanımda hissettiğim haraketlilik ile çantama daha sıkı sarıldım. Kulaklığımı çıkarıp çantama koyduğumda içime bi kasvet çökmüştü. Yanıma oturan adama baktığımda dikkatlice gözlerime bakıyordu. "Bir sorun mu var?" Gözlerini üzerimden çekmemesi sinirimi bozmuştu ve dayanamayıp sormuştum. "Ezlem sensin değil mi?"

Adımı biliyo muydu? Tanışmıyorduk eğer öyle olsaydı bende onu tanırdım. "Adımı nerden biliyorsun?" Yüz hatları o kadar kusursuzdu ki daha yirmili yaşlarında olduğunu belli ediyordu. "Alaz." O mu göndermişti? İçime dolan heyecanla konuştum. "O mu gönderdi?" Kafasını iki yana sallayıp önüne döndü. "Hala onun 'gitme' demesini bekliyo olamazsın Ezlem. O sana ihanet etti!"

"Asl-" Söylediğim şeye aldırış etmeden tekrardan söze girdi. "Alaz ile aramız pek iyi sayılmaz ayrıca senin buradan gidiyo olmanda birşeyi değiştirmez ailenin maddi durumu şu sıralar pek iyi değil... Ama eğer sende istersen onlara yardım edebilirsin. Alaz'ı da hayatından çıkarabilirsin sana imkanlar sunabilirim."

Söylediği şeyleri gram anlamazken bende önüme döndüm ve açıklama yapmasını bekledim. Ailem benim için çok önemliydi onlara yardım etmeyi de çok isterdim özelliklede böyle bir imkanım varken... "Sana bir teklifim var Ezlem benim için çalışmanı istiyorum Alaz hayatında istediğin kadar olur istemezsen onu senin çevrene bile yaklaştırmam. Bu ailenin yararına olur çünkü biraz daha bu şekilde devam edemezler en fazla bir hafta! Sonrasında ellerinde avuçlarında birşey kalmaz." Elini cebine sokup bir kart çıkarttığında bana uzattı.

"İyi düşün Ezlem bir adam uğruna ailene bu kötülüğü yapma. Senden haber bekliyo olacağım."

Sende Hissettin Mi? +18Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin