Gewoon

2.

Ja hoor. Daar staan we weer. In mijn rechterhand mijn sporttas van Adidas en in mijn linkerhand een handdoek en mijn bidon. Goede voornemen nummer drie: meer sporten, zeker drie keer in de week. Ik ga het maar niet over afgelopen vier weken hebben, maar ik kan je vertellen dat ik me aan nog geen één voornemen echt gehouden heb en ik vind het haast gênant. Het zijn de clichés hè. Want laten we eerlijk zijn; bestaan er echt mensen die op 31 december kunnen zeggen dat ze zich aan hun voornemens hebben gehouden, het héle jaar lang? Ik geloof van niet. Dus komen al die voornemens dezelfde avond nog weer te sprake voordat de klok toch echt op 00:00 uur komt te staan en er weer een nieuw jaar met nieuwe kansen voor je ligt. En waar je het dus vervolgens op 31 december weer over hebt en diezelfde voornemens gebruikt voor het jaar dat er aan zit te komen. Ik heb er ervaring mee. En zo gaat het nu weer. Het is ondertussen februari en ik sta dan nu eindelijk in die verdomde sportschool waar ik op 1 januari 2021 al had moeten staan. Nog steeds vind ik het een raar concept dat we met zijn allen graag pijn leiden om je daarna weer goed te voelen. Want wees nou eerlijk; sporten in een sportschool sucks. Dat kun je vooral zeggen op dag één en twee na de dag dat je bent wezen sporten. Want de spierpijn is niet te harden. En toch kicken we daar op; het feit dat we voelen dat we hard gesport hebben die dag. Het idee dat onze spieren bezig zijn met groeien en veranderen en we misschien toch in de zomer van een oubollig badpak naar een leuk bikinitje kunnen gaan; daar kicken we op. Maar ik nog steeds niet hoor. Ik bedoel; ik doe het wel. Zodat ik straks van de zomer op mijn geplande vakantie naar Griekenland toch een beetje afgetraind erbij loop. Want tja, een leuke one night stand of zomerliefde fix ik niet met dat lieve laagje vet dat ik er spontaan altijd bijkrijg tijdens de kerstdagen bij alle families die ik dan bezoek. Mijn oma van mijn vaders kant kan behoorlijk lekker koken, maar dat betekent niet dat het per direct ook gezond is allemaal. Ik bedoel; ze is een typische verwen oma. Mijn opa en oma van mijn moeders kant maken er pas echt een feestje van. Zij nodigen alle familieleden uit en vragen ons allemaal wat eten mee te brengen. Nou als je na het derde gerecht, van alleen maar de eerste gang, hoort dat er nog een gerecht aankomt die bij die eerste gang hoort, dan kan ik je garanderen dat er zelfs bij Doutze Kroes een laagje vet op de buik groeit. En om met de komende kerst niet dat vetlaagje te verdubbelen, waardoor sporten en afvallen nog intensiever en vervelender worden, zorg ik ervoor dat het vetlaagje vóór de zomer er weer af is en ik met een gerust en zelfverzekerd gevoel mijn bikini aan kan trekken om me vervolgens in de winter weer helemaal vol te proppen onder die foute kersttrui. Pfff. Ik moet niet denken aan een komende kerst en winter. Laat het nu maar gauw lente en zomer worden. Mijn vader vindt dat ik veel dankbaarder moet zijn voor het feit dat we in Nederland, als één van de weinige op de wereld, behoorlijk bewust vier seizoenen meemaken. En dan antwoord ik altijd dat mijn gedrag mij weer een typische Hollander maakt: te heet of te koud, het is ook nooit goed. 

Nu voelt de zomer nog zo ver weg dat het me onnodig leek om gelijk in januari al te beginnen met sporten en terwijl ik meer excuses voor mezelf probeer te bedenken waarom ik het sporten zo lang heb uitgesteld, loop ik richting een rij loopbanden om eerst even aan mijn conditie te werken.