SUÇ ORTAĞIM

~Güvenli Yer : Gözler~

Ben suçlu olamam ,ben suçlu olamam,ben suçlu...

Polis,Polisler...

Beni arıyorlar beni arıyorlar...

Katilim ben katill...

Okul yanıyor...

Kerem?

Kerem!

Kerem bekliyor,beni bekliyor.

O orada

Gitmeliyim...

Kanlı tırnaklarımı geçirdiğim Sarp'ın sırtında hızlı hızlı sayıklıyorum.
Tam anlamıyla kafayı yiyorum diyebilirim. Beynimde ki geçen döngü neredeyse ışık hızına ulaşacak durumda. Sanki görmüyorum izliyorum; çıkardığım yangını, ağlayışları, bağırışları, çağırışları...

Bitmiyordu ,bitmiyordu işte !

Lanet şey gitmiyordu...

Yakmıştım , şimdi ise o ateşte yanıyorum.

"Yangın? Neyden bahsediyorsun?
Kerem iyi mi? Neler oldu Selen ?
Ne katili?Anlatsana !!!"

Sesi yüksek çıkmıştı. Korkmuştu ,korkuyordu.
Sıkıca kavradığı omuzlarımdan sarsarken saçlarımdan bir kaçı önüme düştü.

Göz yaşlarım görmeme bir engel iken saçlarımda destek veriyordu.

Havaya kaldırdığım kırmızıya boyanmış elimi göz yaşlarımda gezdirdim.

Ardından ağlamamı kesip aniden yüzüne döndüm.

Perişan gözüküyordum.

O an çaresizliğin dibine vurmuştum belki ama durdum.

Sadece bir kaç saniyeliğine boşluğa düşmüş gibiydim.

Artık ağlamıyor,zırlamıyordum.

Kaşlarımı kaldırdım ve siyah saçlarımın arasından dolu gözlerle ona baktım.

Ne mi gördüm peki?

Kendimi...

Yanan bir katili...

Gözlerinin içindeki yansımama bakarak konuştum ,

"Okul yanıyor Sarp"

"Korkuyorlar"

"Ölmekten"

"Benim yüzümden ,ben yaptım,ben yaktım."

"Seni aramak uğruna çıkarttığım ateşte yaktım onları Sarp!"

"Ben yaptım!"

"Ben ağlattım."

Durdu.

"Sarp baksana"

Telefonunu Sarp'a doğru uzatan adam yanımızda durarak,

"Sanırım söyledikleri doğru,burası onun okulu olmalı."

Bir kaç saniye sonra telefondan başını kaldırıp tekrar bana çevrilen gözler, kesin bir şekilde konuştular.

"Gidiyoruz!"

______________________________________

Kırmızı...

Sarı...