KAPI

ACI 4.bölüm

Suskun un icerisindeki acı benim tahminimden daha büyüktü.O anlattıkça bende kendi yüreğimde bu acıyı hissedebiliyodum.peki kaçmayı hiç denememişmiydi,ona bu kadar acıya direnmesini gerektiren şey neydi?
Eski soruların yerini yenileri aldı. Konuşsan bir türlü, konuşmadan bir türlü...
O kadar güzel şiirler okuyordu ki bölmek istemedim.Sanki şiirlerde kendini yaşıyordu.bense ona ait hiç birşeyi bilmiyordum.
Gerçek ismi neydi?
Nereliydi?
Buraya neden gelmişti?

Yeni anılar Yeni sorularıda beraberinde getirmişti.
Şiir bitince hemen sorumu yönelttim.
Suskun hiç kaçmayı düşünmedin mi?

Kafa salladı: gözlerimin içine uzun, uzun baktı ve cevapladı.

Düşündüm dedi.
Düşündüm ama nereye gidecektim ki, hatta uyguladım da her haraketim, bana yeni acılar getirdi. vücudumda yeni yaraların açılmasına neden oldu.
Kimsem yoktu kimseyi tanımıyordum kim neden sahip çıksın ki bana.sende iyi biliyorsun anne ve babasının bıraktığı vazgeçtiği birine kim neden sahip çıksın.

Öyle deme dostum hayatta hala iyi insanlar var.

Evet var dedi dünya bile o iyi insanların yüzü suyu hürmetine dönüyor, ama bana iyiler değil, bu hayatta hep kötüler denk geldi .

Haklıydı suskun dünyada iyiden çok kötü vardı ve bende onlardan payımı almıştım, hemde en kötü şekliyle.

Bu anlattıklarından sonra mı denedin kaçmayı?

Hayır.

Kaçmak sadece onların işini kolaylaştıracaktı o an ben kaçsam benim gibi yüzlerce çocuk vardı bu seferde onlar yaşayacaktı.belkide bana olan hırs onların sonunu hazırlayacaktı yapamadım.

Ne yaptın peki ?

Çocuk bedenimle direnmeyi seçtim önceleri yapmadığım şeyleri yapmaya çalıştım en güzel taktik neydi biliyor musun ?
Yaz ın taktiği hani anlatmıştımya şu gözleri güzel kız

Gülümsedi

Elime kitap alıp oturdum bir köşeye, her boş anımda bunu yapıyordum göze batmamak için. Onun beni izlediğinin okadar farkındaydım ki, o irenc gözlerini hissedebiliyordum.
Sanki kafamı kaldırdım bir yumruk inecek kafama öyle bir his vardı içimde.çok korkuyordum.

Sonraları okuduğum kitaplarda korkusuz kahramanları okudukça korkum biraz daha hafifliyordu. yaz da böyle mi yapıyordu acaba ,benim gibi korkusunu mu bastırıyordu? olabilir miydi böyle birşey bilmiyordum ama hem kitap okuyup, hem bu düşünceden kendimi alamiyordum.
Günlerce bu merakı taşıdım içimde soramıyordum. İçim, içimi yiyordu. Yoksa benim korkum onuda mı benim gibi korkutuyordu. Bir yıl kafamı kitaplardan kaldırmadım. Bir sene rahattım anlayacağın. bekçi bile bana bulaşmıyordu, kurtulmuştum .

13 yaşıma girmiştim. Kitaplar beni bir süre sakinleştirmişti. Okuduğum her kitaptaki iyi insanların olduğu bir dünya düşlüyordum.
Vardı bu kanatlı kapının dışında sevilesi bir dünya biliyordum.

Ne ki bendeki bu isyan
Sıktıgım dişlerimin ağrısı mı
Yoksa dilimdeki ateş yarası mı
Bafra dan mı yoksa
Küllükte derin acılar
Acı tütün
Hangimiz hangimize düşman.
Ya bu inatla kahkaha atan çocuklar mı
Bir yaş daha almakmı bu kanatlı kapının ardında
Ya bu neyin sessizliği çocuk ruhumda
Ne ki bu bendeki isyan