Sen yokken yollarından geçtim
Şehrin en işlek caddelerinin.
Her gördüğüm şeyde bir parça aradım senden
Parke taşlarının ince çizgilerinde
Yüreğinin sızılarını sezdim.
Doğan güneşe yükledim gülüşünü
Hüznünü, sonbahar rüzgârına.
En çok da yağmura benzettim dolu gözlerini
Yuvasına, yüreği büyüklüğündeki buğday tanesini taşıyan
Bir karıncada buldum seni.
