Karanlıkta Açan Papatya

8.Bölüm Solmuş Papatya

***
...herkese bu kadar içten gülmüyorum sadece sana bu kadar içten gülüyorum...

Rüya'dan

Eve girmemle babamı kapının önünde buldum bana sinirli sinirli bakıyordu.

"Ooo küçük hanım sonunda bir eviniz olduğunu hatırladınız demek."

Bana diyene bak kendi haftada en fazla 2 kere eve uğrar o da  şansıma bu geceye denk gelmişti.

"Sahile inmiştim de baba saatin nasıl geçtiğini anlamadım."dedim kafamı öne eğerek.

"Eminim öyledir Rüya bıktım artık yalanlardan yeter artık.Git odana cezalısın bundan sonra okul dışında bir yere gitmeyeceksin."

"Ama baba..."

"Sus ve odana Rüya dediğimi ikilettiğini görmeyecem."

Hızla odama gidip yatağımın üzerine oturdum.

Bir bu eksikti ya benim ne suçum vardı ki ?

Her gün eve gelmeyen adam bugün eve gelmişti.Tamam biliyorum hatalıyım bu saate kadar orda kalmamalıydım ama fark etmemiştim ruhum o kadar sıkılmıştı ki ne  yapacaktım ben?

Zaten pek dışarı çıkan biri değildim normalde hiç çıkmazdım ama bu ceza canımı yakmıştı.

Bugüne kadar varlığımdan haberi olmayan babam bu akşam mı babalığı tutmuştu.

Annem zaten beni bırakmıştı babam toparlanmama yardım etti diye yalan söylemiştim.Onlara kendimi daha az ezik gösteririm sandım.

Ben bugüne kadar bir saksı bitkisi gibi yaşamıştım.Derslerim mükemmel ötesi olmalıydı.Yemeklerimi zamanında yemeliyim.Onun dediği şeyleri yemeliydim.Arkadaşlarıma o karar veriyordu.

Hatırlıyorum bir keresinde bana Emreyle konuşmamam gerektiğini söylemişti.Onunla o kadar çok kavga etmiştik ki o konuda işine gelen konularda babalık yapası tutmuştu nedense.

Dünya üstüme üstüme geliyordu ne yapacağı bilmiyordum Allah kahretsin ki bilmiyordum.

Neden yaşıyordum onu da bilmiyorum kimseye yararım yoktu yarardan çok zararım vardı.

Ya bu gece gerçekten o adamlar bana bir şey yapsaydı ya Mert yetişemeseydi.

Kendimi kirlenmiş gibi hissediyordum.O adamlar bana dokunmuş gibi geliyordu.Vücuduma baktıkça daha da nefret ediyordum kendimden.

Eskisine göre daha çelimsiz bir vücudum vardı ne kadar yemek yemeyi çok sevsemde yediğim günler dışında moralimin bozuk olduğu günler yemek yemiyorum ve bu kilomu kaybetmeme sebep oluyordu.

Büyük boydan aynaya doğru ilerledim aynadan kendime baktım solgun ve çirkin yüzüm çelimsiz vücudum ve kim bilir ne zaman doğru düzgün bakım yaptığım saçlarım.

Saçlarım eskisine göre baya uzamıştı ve kırıklarım giderek artmıştı.

Kim ne yapsın ki benim bu halimi ruhum ölü bedenim ölü ben tamamen yok olmaya mahkum biriyim.

Biliyorum belki bazılarınız bu kız ne kadar negatif ne kadar sıkıcı diyebilir ama yaşadıklarım mutlu olamama izin vermiyor.

Sizin haftada bir başınıza gelen tatsız olaylar benim hergün başıma geliyor hemde kat ve kat fazlası.

İnsanları küçümsüyorum sanmayın ama kaldıramıyorum bu olayları.Sizin başınıza bir şey geldiğinde sarılabileceğiniz bir anneniz ya da varlığı yeten bir anneniz var  bende isterdim beni çok seven bir annem olmasını.Annelerinizin kıymetini bilin hala sizinleyse.