Chapter 03

1 0 0
                                    

CHAPTER THREE
_______

Maaga akong nagising para isakatuparan ang ginawa kong mga plano. Isang linggo din ang ginugol ko para maisip ang lahat ng mga maari kong gawin.

Katulad sa mga pelikula, tingin ko, magaling naman akong aktres kaya pagpapanggap ang nasa pinaka-unang plano.

Pangalawa ang unti-unting pagbabago. Glow-up kumbaga. Hindi ko bet yung sudden change kasi parang masyadong halata na scripted ang lahat ng ito. Dapat low-key lang para hindi magduda si Drace sa akin.

Pinindot ko ang elevator nang makitang lumabas na  siya sa unit niya. Kunwari kararating ko lang ngunit kanina pa ako nakatayo dito.

Una akong pumasok at nagtaas agad ako ng kilay ng pumasok siya.

"Goodmorning," he greeted. I just rolled my eyes in return. Yes, ganyan nga Casmy... Act like how you usually act in front of him. "Taray."

"I know right?" Sagot ko bago lumabas dahil nakarating na kami sa basement.

Dumiretso ako sa harap ng sasakyan niya at hinintay siyang lumapit. Tumaas ang kilay niya sa akin pero binuksan pa din ang sasakyan niya.

I smiled and went inside the shotgun seat. Sumunod naman agad siya.

"Anong trip mo?" Tanong niya pero nag-kibit balikat lang ako.

Tiningnan niya ako ng masama at may halong pagdududa. Kumunot din ang noo niya at hindi parin pinapaandar ang sasakyan.

"Pasabay," sabi ko nalang para maka-alis na kami.

"Bakit?” nilingon ko siya.

"Tinatamad akong mag drive. Okay na? Let's go!" Hindi ko winala ang pagtataray.

Bakit parang feeling ko, yakang-yaka ko ang pag-arte?

Gusto kong matawa sa sarili ko. Hindi naman talaga ako nagtataray o mataray. This is so not me but I think my acting is effective. Everyone should applause for me. Tingin ko, mananalo talaga ako sa larong 'to.

He started the engine at nag behave naman ako ng maayos.

On the way, I asked him to drop by the drive thru near the school kasi hindi pa ako kumakain. He silently obliged but he was looking at me strangely.

I like how he's not the talkative type although I could sense that he's no different from any college guys. Just more attractive and sensible, I guess. And very annoying too or maybe it's just me who thinks he's annoying because he's so cocky sometimes and thick-skinned too.

"Thank you!" I said and smiled sweetly when I got my order. Ginugutom talaga ako.

I got fries, cheese burgers and iced coffee. We went back in our way to school. I opened one of the burgers and offered it to him. Hindi ako nagsalita at nailahad ko lang iyon sa kanya.

He raised a brow but still accepted the burger.

"You're weird." He suddenly said while munching the food I gave him.

"I'm not," I answered then sipped on my coffee. "You just haven't known me yet."

"Oh yea?" He sarcastically commented making me roll my eyes for the nth time.

Hindi nalang ako nagsalita hanggang sa makarating kami sa school.

I went out first and said my thanks before walking away to my first class this day.

I was in a good mood because my plan worked out smoothly. I was smiling like an idiot while walking. Hanggang sa matapos ang lahat ng klase ko at hanggang sa training maganda ang naging mood ko.

Naabot mo na ang dulo ng mga na-publish na parte.

⏰ Huling update: Aug 28, 2021 ⏰

Idagdag ang kuwentong ito sa iyong Library para ma-notify tungkol sa mga bagong parte!

END GAMETahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon