Bakışlarını oyduğu tahta oyuncaktan çekip gözlerini çadıra telaşla giren arkadaşı Jimin'e çevirdiğinde onun bu endişeli hali gözlerini kısıp, vücudunu dikleştirmesini sağlamıştı. "N'oldu?"
Jimin hızla dudaklarını ıslatıp yutkundu. Az önce aldığı kötü haberi arkadaşına nasıl söyleyebileceğini düşünürken alt dudağını sertçe ısırmış ve sonrasında dudaklarını aralamıştı.
"Jeongguk, baban.. yolda yürürken düşüp bayılmış. Etraftakiler ambulans çağırmış, hastaneye götürmüşler. Jeongguk.. baban beyin kanaması geçirmiş." Duyduklarını saniyeler sonra idrak edebildiğinde elindeki tahta oyuncağı masaya bırakıp hızlıca ayağa kalkmıştı.
Çadırdan çıktığında o sırada gözleri karavandan çıkan Taehyung'a kaymıştı. Ona gözleri ile burada kalmasını işaret ederken kendisi hızla Jimin ile beraber bir taksiye atlayıp hastaneye gitmişlerdi.
***
Hava soğuktu.
Öyle ki, Jeongguk az önce aldığı haber ile tir titriyor ve düşünceleri ile bunu havanın soğukluğuna veriyordu. Daha az üzgün davranarak eve yolladığı arkadaşı Jimin'den sonra uzaklaşabildiği kadar uzaklaşmış, karanlık, aynı zamanda soğuk olan sokakta elindeki ölüm belgesi ile nereye gideceğini bilemez durumda ilerlemeye devam ediyordu.
Rolü son bulmuştu. Yanında olan tek kişiyi yolladıktan sonra acısıyla baş başa kalmış ve arada elindeki belgeyle bakarak titreyen dudağını sertçe ısırıyordu. Son bir kez bile göremediği babasının bedenine en son cansız haliyle bakmış, morg odasında çok fazla kalamadan kendisini dışarıya atmıştı.
Şimdi ise kafasını duvarlara sürterek ağlamak istiyor, boğazı yırtılana kadar bağırmak istiyordu. Sarsak adımları ile birkaç sokağı aştığında gözleri ışıklı tabelaya gitmiş ve ağzı aralanmıştı. Gördüğü Jeon's Circus, yazısı ile dizlerinin üstüne çöküp sessiz hıçkırıkları ile yığılı vermişti sirkin önüne. Bacaklarını kendisine çekerek sırt üstü yumuşak toprağa uzanmış ve ağzı yırtılıncaya kadar aralayıp çığlık atmak istemişti. Fakat ne tek bir ses çıkartabiliyor ne de nefes alıp verebiliyordu aralayabildiği kadar araladığı ağzından.
Avuçlarının içindeki kağıt parçasını sıkabildiği kadar sıkmış ve boştaki elini boğazına götürüp tırnaklarını derisine geçirmişti. Babasının yokluğu canını bu kadar çok yakarken sadece bağırmak istiyordu.
Boğazından güçlü ama bir o kadar titrek bir hıçkırık çıktığında vücudunu yan döndürmüş ve burnunu toprağa bastırmıştı. Kuru topraktan bile babasının kokusunu aldığını düşünürken omzuları sarsılmış ve ince bir çığlık kaçmıştı dudaklarının arasında.
O sırada bu sesleri duyan Taehyung hızla yatağından kalkıp karavandan dışarı çıkmıştı. İleride sokak lambasının aydınlattığı kadarıyla görebildiği Jeongguk ile hızla oraya doğru koşup dizlerinin üstüne çökmüştü. "Jeongguk? Bana bak, lütfen." Ensesinden tutup kucağına çektiği bedene sıkıca sarılırken Jeongguk'un ağlamasının şiddeti daha artmış ve titreyen vücudunu Taehyung'a teslim etmişti.
"Taehyung.." Dudakların çatlak sesiyle mırıldandığında Taehyung onu kendisine biraz daha bastırmıştı. "Babam yok artık benim, gitti." Başından beri düşündüğü şeyi duyması ile gözlerini sıkıca kapattığında onun acısına ve göz yaşlarına eşlik etti.
O gece de, Jeon Sirk'in kurucusu Jeongguk'un babası ölmüş, ve o gece de tek oğluyla sirkinin gözde üyesi, birbirlerinin gözyaşlarını ve acılarını paylaşmışlardı.
_
Diğer bölümlere de yaşlarını belirttim, bakabilirsiniz.
Candy
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
