KORUMA | bxb

Enişte

16.01.2021

***

100k olduk🎉 Okuyan herkese teşekkür ediyor ve kocaman öpüyorum 😘❤🌹

Bu arada 2 bölüm daha yazdım. Birkaç saate diğerini de atarım. Yarın finali yayınlayacağım :') Keyifli okumalar...

Yazardan

Doğan çalışma odasında çalışırken telefonuna mesaj geldi. Emir'den gelmişti. Kocaman gülümseyip mesaja baktı. İş yerinde olduğunu ve yanına gelip gelemeyeceğini soruyordu.

Doğan işleri olduğu için gelemeyeceğini söyleyen bir mesaj attı.

Telefonu masaya bırakıp işine devam ederken Doruk içeriye girdi. ''Abicim ne yapıyorsun?''

''Çalışıyorum güzelim.'' Doruk yanına ilerleyip yanağına öpücük kondurdu. ''Deniz ve salak arkadaşları gelecekmiş. Yalnız kalmayayım. Sen de gel.'' Doğan işlerini gösterdi. ''Belki birkaç saat sonra uğrayabilirim ama sonra çalışmam lazım abicim.''

Doruk oflayıp kapıya giderken, Doğan üzgün suratını görünce dayanamayıp ayağa kalktı. ''Hadi hadi gel.''

''Yaşasın!'' Beraber aşağıya indiklerinde Melis ve ablası kapıdan giriyordu. Arkasından Deniz'in diğer arkadaşları da girdi. Doğan kardeşine baktığında Doruk omuz silkti. ''Vallahi bunun geleceğini bilmiyordum''

Doğan homurdanıp oturma alanına ilerledi. ''Doğancığım... Canım nasılsın?'' Melis'in ablası direkt Doğan'a sarılınca genç adam kasılmıştı. Kollarını arkadaşça dolayıp gülümsemeye çalıştı.

''İyiyim sen?'' dedi. Kadın saçlarını kulağının arkasına yerleştirdi. ''İyiyim sağ ol.'' Doğan, Deniz'e bir bakış attı. Deniz mahcup bir şekilde başını eğdi. Normalde gelmemelerini söylemişti ama yolda olduklarını söylemiş ve pat diye gelmişlerdi.

''Ben de çalışıyordum. Bir selam vereyim dedim.'' Doğan yukarıya çıkacağı esnada genç kadın, kolundan tutup oturtmaya çalıştı. ''Aa olur mu öyle şey? Biraz otur yanımızda. Olmuyor öyle hep iş hep iş.'' Doğan sinirle dişlerini sıkıp koltuğa attı kendini. İki kardeşine de sinirle baktı.

Deniz karşısında ki koltuğa otururken Doruk aceleyle mutfağa koştu. Telefonunu çıkarıp Emir'i aradı.

''Efendim.''

''Emir koş gel abim elden gidiyor!''

''Ne? Nasıl yani?''

''Potansiyel düşmanların geldi. Abimi bu akbabaların elinden kurtarman lazım'' Emir hala kimden bahsettiğini anlamamıştı. Doruk kısaca ona olayı anlattığında hızla emniyetten çıkmıştı. Cihangir'i de peşine takmış yola çıkmışlardı.

Ne demek sevgilisine sulanmak ya... Zaten zor bulmuştu!

''Sakin ol lan. Doğan abi boyunlarına atlayacak değil ya'' Cihangir yan koltuğunda oturan arkadaşını rahatlamaya çalışsa da Emir ellerini yumruk yapmış sinirle pencereden bakıyordu. ''Etrafında akbaba sürüsü var resmen'' Cihangir kahkaha atarken o arkadaşına göz devirdi.

Sonunda eve vardıklarında Emir aceleyle arabadan çıkıp kapıyı çaldı. Doruk kapıya koşup açtı. Emir'i ve arkasında sevdiceğini görünce gülümsedi. ''Hoş geldin enişte. Sende aşkilotam'' dedi Cihangir'in yanağına öpücük kondururken. Emir ise onu duymayarak yanından ilerledi.

Emir içeriye girerken sevdiğini görmeye çalıştı. Doğan koltukta oturmuş şakaklarını ovuyordu. Kafasını kaldırıp Emir'i görünce şaşırsa da sonra, yüzüne geniş bir gülümseme kapladı. Ayağa kalkıp arkasından konuşan kadını umursamadan Emir'e sarılınca, genç kadın içtiği kahveyi püskürttü.