MECZUP

49.Bölüm

Sabah uyandığımda Barış yanımda değildi. Yataktan hızlıca kalktığımda Barış'ı aramaya başladım. Onu mutfakta bulduğumda ise sıkıca sarıldım. "Neden kalktın? Seninle uyanmak istiyordum ben." Beni sıkıca sararken yanağıma uzun bir öpücük kondurmuştu. "Korktun mu yoksa?" "Korkmadım. Ben korkmuyorum hepimizi korurum." "Ben korurum bizi. Sen sadece gülümse tamam mı?" Barış'ın yüzünü sararken yanağına uzun bir öpücük kondurdum. "İyi misin?" "Evet. Çok iyiyim. Öpeyim mi bir kere?" Yanağıma uzun bir öpücük kondurduğunda gülümsedim.

Boynuna uzun bir öpücük kondurdum. "Konuşalım mı biraz?" "Konuşalım, neyle ilgili konuşacağız?" "Dün gece..." "Ben kahvaltıyı hazırladım ama istediğin başka bir şey varsa..." "Barış... Kaçamayız." "Evet haklısın. Gel oturalım kahvaltıda konuşalım." Onu başımla onaylarken masaya oturdum. O da sofraya bir şeyler getirirken ona bakıp gülümsedim. Yanıma otururken yüzümü sarmıştı. "Anlat bakalım birtanem." "Ben neyi anlatacağım? Sen anlatacaksın." "Ama kâbus gördün, çok korkmuştun Nisa." "Çok gerçekti ilk uyandığım an korktum. Sonra geçti." "Emin misin?" "Hıhı."

Barış yanağıma upuzun bir öpücük kondurduğunda derin bir nefes aldım. "Şimdi sen anlatıyorsun." "Benim anlatacak bir şeyim yok." "Barış dün çok kötüy..." "Acaba dışarı mı çıksak? Yürümek ister misin biraz?" "Barış kaçma. Üzerine gitmeden yenemezsin bir şeyleri." Bakışlarını benden çekerken kalkacak oldu onu durdurdum. "Kaçma." "Nisa'm." "Gel sarılalım." Kollarımın arasına girerken saçlarına minik öpücükler bıraktım. "Sana bir şey söyleyebilir miyim?" "Söyle bakalım." Kokumu bol bol içine çekmişti. "Kokuna hayrandım senin hep." Boynuma bir öpücük kondurmuştu.

"Ama şimdi hamile olduktan sonra bir anne kokusu sinmiş üzerine. Yanında kendimi güvende hissediyorum." Ona bakıp kocaman gülümsedim. Gözlerim dolarken ona sımsıkı sarıldım. "Barış..." "Sen mükemmel bir anne olacaksın. Mükemmel bir yol arkadaşısın." "Ama ağlarım." "Sana aşığım Nisa. İyi ki sana aşığım." Boynuna sarılıp ağlamaya başladığımda sıkıca sarmıştı beni. "Ben anne nasıl olunur bilmem ki..." "Sen olması gerekenden çok daha iyisisin. İyi ki benimsin. Ben özür dilerim senden." "Neden?" "Rüyanda bile olsa korkutmuşum seni. Ama ben sana zarar vermem. Asla vermem."

Ona daha sıkı sarılırken uzun bir süre onun boynunda ağladım. Beni sımsıkı sarmıştı. "Yaa duygusal anne... Nisa bak şuan ben de ağlayabilirim ve beni asla durduramazsın." Gülüp uzaklaştım ondan. "Çok çirkin bir kadın oldum zaten. Şu halime bak. Bir de ağlıyorum..." "Melek gibisin." "Bir işe yaramıyorum." "Ben de." "Sadece evde oturup para harcıyorum." "Ben de." Barış'a bakıp gülümsedim. "Ama o senin paran..." "Senin de." "Ya Barış..." Barış'ın yanaklarını okşayıp gülümsedim. "Dün geceyi unutalım. Yoksa beni senden alırlar. Almasınlar Nisa, sensiz bir gün bile yapamam." "Şşş öyle bir şey hiç yaşanmadı. Korkmak yok seni kimselere vermem."

Kapı çalarken Barış bana baktı. Yanaklarına uzun birer öpücük kondurup gülümsedim. "Öyle bir şey hiç olmadı, seni benden kimse koparamaz." Barış'a sıkıca sarıldım ve ardından gidip kapıyı açtım. Yusuf'u görünce gülümsedim. "Hoş geldin gelsene içeri kahvaltı yapıyorduk biz de." Yusuf içeri girerken peşinden derin bir nefes alıp gittim ben de. "Merak ettim sizi nasılsınız?" "Çok iyi. Değil mi Baroska'm?" Barış'ın yanına gidip oturduğumda elimi sımsıkı tutmuştu. "Çok iyi." "Dün gece ne yaptınız benden sonra?" "Senden sonra uyudu Barış direkt. Sabaha kadar uyuduk işte ne yapalım?"

Barış bana sığınırken sımsıkı sardım onu. Saçlarına öpücükler bıraktım. "Barış kardeşim bak ne yaşadın az çok biliyorum, kolay şeyler değildi. Tek başına atlatmak zordur ve belki de destek alman senin için daha iyi olur." Barış bana iyice sığınırken saçlarını okşayıp gülümsedim. "Korkma tamam ben vermem seni. Hem de hiç kimseye vermem. Ona ben destek oluyorum Yusuf. Biz her şeyi kendimiz halledeceğiz." "Nisa'm, güzel kardeşim bak sen de hamilesin. Gücün yetmez hepinize..." "Yeter. Bana da bebeğimize de Barış'a da yeter."