Vooroordeel - Deel 1 Passie op het HBO Serie

Deel 81

'Waarom deed je geen kleren aan?' vraag ik als hij weer boven komt.

'Oh, niet aan gedacht. Vind je dat erg?' vraagt hij aan me.

'Nee...het...het is alleen wel duidelijk zo denk ik...wat we gedaan hebben' zeg ik een beetje ongemakkelijk.

'Schat. Het is echt geen raar iets. Hun wisten ook wel dat het niet lang zou duren voordat we begonnen met zulke dingen... Kijk maar naar Denise en Callum. Die kunnen er ook wat van' lacht hij.

'Omg, dat zou ik dus echt niet aankunnen, als ik hun zou horen' lach ik.

'Ze zijn best wel luidruchtig' zegt hij 'maar jij ook' voegt hij daaraan toe.

'Neeee...Reeedeeee' zeg ik. 'Ik ga er de volgende keer op letten dat ik geen geluid maak hoor'

'Kijken hoelang je dat volhoud.' grijnst hij naar me.

Ik rol met mijn ogen. Ik kan echt wel stil zijn hoor. Ik moet er dan gewoon een beetje op letten.

'Kom, je moet wat eten' zegt Reede.

Hij zet een van mijn oude sporttassen op het bed. Daar heeft Denise mijn kleding in gedaan. Ik rits de tas open om te kijken wat er in zit. Ik zie twee yogabroeken met hemdjes, een bralet. Ook zijn er twee jurkjes en een jeans met een crop top. Ze heeft wel echt aan alles gedacht.

'Volgens mij denkt ze dat je een maand blijft in plaats van een weekend' grapt Reede.

'Een vrouw heeft gewoon opties nodig' reageer ik.

'Ja, dat zal wel' lacht hij.

Onderin de tas zie ik een tasje liggen. Ik pak het eruit om te kijken wat het is. Het is van dezelfde winkel waar we onze lingerie hadden gekocht. Heeft ze nou weer wat voor me gekocht? Ik weet dat ze altijd een maandbudget krijgt van haar ouders wat bizar hoog is maar ze hoeft het echt niet aan mij uit te geven. Ik vind het wel heel erg lief van haar. Als ik straks beneden ben zal ik haar gelijk bedanken. Ik maak het voorzichtig open. Oh mijn god. In die winkel was er één setje wat ik niet had meegenomen. Denise zei dat ik het gewoon mee moest nemen maar ik vond het al duur genoeg dus ik had het laten liggen. Het is een grijs/bruine kanten bh met diamantjes en in het midden hangt een klein sleuteltje. Ik had hem zo mooi gevonden maar deze set was even duur geweest als de andere drie bij elkaar. Er zitten twee strings bij die even mooi zijn en ook diamantjes als decoratie hebben.

'Hmmh, wil je me hier op de kamer houden ofzo. Want als je dat aan doet kom je deze kamer niet meer uit' zegt Reede tegen me.

Ik kijk hem aan en ik zie dat zijn pupillen groot zijn geworden.

'Het is een cadeautje van Denise.' zeg ik tegen hem als hij dichterbij komt.

'Ze heeft wel goede smaak' reageert hij.

'Ik had hem in de winkel zien hangen en ik wilde hem eigenlijk alleen passen omdat ik hem zo mooi vond want ik vond hem veel te duur om te kopen. Ze hoeft dat echt niet voor me te kopen maar ik vind het wel echt heel erg lief van haar'

Hij kijkt me serieus aan.

'De volgende keer neem ik je mee naar die winkel'

'Dan is het toch geen verrassing meer voor jou' zeg ik tegen hem.

'Nee, maar ik wil jou ook een keer verwennen. Eigenlijk zou ik haar moeten bedanken. Ik weet nu al dat het je fantastisch zal staan. Ook al zie je er zonder nog beter uit'

Ik weet niet zo goed hoe ik daar op moet reageren. Ik word er verlegen van. Hij is zo lief.

Voor nu pak ik een yoga broek en een bralet. Ik voel me nog een beetje beurs dus het zou wel beter zijn als ik me comfy kan kleden.

Ik hou nog steeds de deken voor me omdat ik alleen maar een string aan heb.

'Ehm, wil je je misschien even omdraaien?' vraag ik.

'Wil je na wat we net allemaal hebben gedaan dat ik me omdraai' lacht hij.

'Ja' zeg ik zelfverzekerd.

'Nee' zegt hij terwijl hij me speels aankijkt.

Hij maakt overal weer een spelletje van. Weet je wat...ik kan dat spelletje ook wel meespelen. Ik laat zomaar de deken van me afvallen en zijn ogen worden gelijk groot. Snel trek ik de bralet aan zodat ik die en mijn string nu aan heb. Ik pak mijn yoga broek en neem die mee naar de badkamer. Ik hoor gelijk dat hij achter me aan komt maar dit keer ben ik sneller. Ik ben snel genoeg om de badkamer in te lopen en de deur op slot te draaien. Zie je wel. Ik kan dit spelletje ook mee spelen.

'Oké, jij wint.' lacht hij. 'Mag ik nu binnenkomen. Ik wil je aanraken'

Ik probeer mijn lach in te houden omdat ik hem eindelijk te slim/snel af ben.

'Nee' antwoord ik daarom.

Ik hoor hem hardop lachen aan de andere kant van de deur.

'Misschien moet je zelf ook wat aantrekken' zeg ik tegen hem. 'Dan kunnen we zo eten.

'Hmh...' zegt hij.

Als ik mijn broek aan heb doe ik de deur weer open.

'Klaar om naar beneden te gaan?' zeg ik tegen hem als ik hem zonder shirt in alleen een lange grijze joggingsbroek zie staan.

Zeg alsjeblieft dat hij nog een shirt aandoet zodat ik in ieder geval normaal kan eten straks in plaat van dat ik half zit te kwijlen als ik naar hem kijk. Dan schaam ik me sowieso kapot.

'Ja, helemaal klaar voor' antwoord hij.

Kut. Dan moet ik maar proberen tijdens het eten niet naar hem te kijken. Misschien kan ik wel naast Denise zitten ofzo. Ja. Laat ik dat maar doen.

'Ik had nog een vraagje trouwens' zegt hij dan.

'Oh oké' antwoord ik.

'Ik moet morgenochtend werken. Je kan gewoon hier uitslapen want Denise is hier ook. Rond een uurtje of twee ben ik alweer klaar. Maar er is iemand die je graag wilt ontmoeten dus ik vroeg me af of je tijdens de lunch misschien langs zou willen komen. Rond half één'

'Oh, wie dan?' is mijn eerste reactie.

'Mijn vader' zegt hij alsof dat niet veel betekend.

'Wat?....Je...wilt dat ik je vader ontmoet? Is dat niet... ehhm...een beetje vroeg'

'Neehoor' antwoord hij kort.

Hè? Waarom wilt hij dat ik zijn vader ontmoet?

'Ik dacht dat je je vader niet zo mocht' zeg ik tegen hem.

'Klopt'

'Wat? Ik snap het niet meer'

'Hij vroeg pas waarom ik de vorige keer zo plotseling weg moest. Ik vertelde over jou en hij zei toen al dat hij je graag zou willen ontmoeten. Je hoeft niks mee te nemen, we hebben op het werk een grote kantine waar je vanalles kan uitkiezen. Plus, dan zie je mij ook weer' zegt hij alsof dat alles goed maakt.

'Ik....ik eh....' wat moet ik nou zeggen? Moet ik zijn vader al ontmoeten. We kennen elkaar letterlijk minder dan een week. Ik snap er helemaal niks van maar als ik in zijn ogen kijk lijkt hij het belangrijk te vinden.

Hoe erg kan de man nou zijn die Reede opgevoed heeft? Ik kan me niet voorstellen dat hij een vreselijke eikel zal zijn. Misschien lees ik er wel te veel in en zou ik het gewoon moeten doen. En als ik Reede dan weer in zijn werkkleding zie....dan heb ik dat er wel voor over.

'Oké dan' zeg ik

'Echt?' vraagt hij

'Dacht je dat ik nee zou zeggen dan?'

'Ja. Maar ik ben blij dat je toch ja zegt' zegt hij als hij snel naar me toe loopt en me een kus geeft.