Gölge Timi

51. Bölüm Yalan

Selaammm kalbimin en içleri yeni bir bölümle ben geldim bu bölüm yine ortalık biraz karıştı umarım bölümü beğenirsiniz şimdiden keyifli okumalar. :)

Geçmiş; geçmişimiz ne kadar temiz? Yada geçmişimiz nasıl? Kimimizin geçmişi yalanlarla dolu, kimimizin ki eksiklerle dolu, kimimizin ki de tertemiz işte o tertemiz olanlar çok şanslı çünkü geçmişte söylenen yalanlar gelecekte başımıza büyük dertler açıyor. Benim geçmişim de yalanlarla dolu olabilir mi? Ömrüm boyunca bir yalan inanmış o yalanla büyümüş olabilirmiyim? Benim yıllardır öldü bildiğim babam yaşıyor olabilir mi?

Düşüncesi bile beni bir yandan heyecanlandırırken diğer yandan üzüyordu. Heyecanlanmamın sebebi babama duyduğum hayranlıktı fakat üzülmemin sebebi de yıllardır kandırılmış olmam babasız geçirdiğim günler her gece ağladım geceler içli içli üniformalı bir fotoğrafa bakmalı günler bunların hepsi için üzülüyorum kırılıyorum.

Zaten nasıl kırılmam ki bana geçmişimi çocukluğumu verebilirler mi ki? Benim çektiğim acıları unuttura bilirler mi? O kâbus dolu geceleri ağabeyimin omzunda içli içli içim dışıma çıkana kadar ağladığım lanet günleri unuttura bilirler mi? Eğer unuttura bilirlerse işte o zaman o gün onları kalpten affede bilirim diğer türlü böyle birşey olamaz her ne kadar da özlesem de üstelik ağabeyim gittikten sonra yanlızlık kimsesizlik hissini sonuna kadar yaşamış iken.

Yazardan

Genç kız saatlerdir boş boş karşısında ki duvara bakıyordu. Olabilir'miydi ki böyle birşey? Babası yaşıyor olabilirmiydi bu düşünce bile genç kızın tüylerini diken diken ederken bir yandan da kalbi heyecan içinde atıyordu. Ah ne çok isterdi babası yaşasın her zaman ki gibi göğüsün de uyuturken saçlarını okşayıp minik minik öpücükler kondursun. Özlüyor du babasını hemde herşeyden çok evet belki belli etmiyordu ama bu mesleğinden gelen bir alışkanlık dı duygularını belli etmemek duygularını belli edersen zaaflarını da belli etmiş olursun. Genç kız bunun eğitimini almıştı dört yıl ve çok tecrübeli olmuştu bu konuda fakat o bir robot değildi veyahut bir sat komandosu arada bir belli ediyordu duygularını çok nadir bir şekilde zaten bu yüzden fazlada gidemiyordu aslanın yanına her an birşeyler olur Aslana zarar gelir diye onun yüzünden biricik yeğenine ağabeysinin emanetine zarar gelmesin diye gitmiyor du pek fazla. Düşmanın nereden geldiği belli olmazdı yada kim olduğu.

Bu düşünceyle derince soluklandı genç kadın hava eksi bilmem kaçtı ve Asena bunu takmayarak saatlerdir aynı bankta aynı duruşla olduğu yerde duruyordu. Tim biliyordu görevden sonra Asena'ya birşey olmuştu ama kimse ne olduğunu bilmiyor du Mert ve Turan bile Asena kimseye birşey anlatmıyor kimseyle konuşmuyor du. Turan sevdiği kadını camdan izlerken daha fazla dayanamayıp kendi kendine mırıldandı.

"Daha ne kadar böyle oturacak acaba?" Turan öylece kısık gözlerle sevdiği kadının düşünceli haline bakarken Asenayı böyle düşündüren ne diye düşünüyor du Turan.

Asena omzuna örtülen şalla kendine geldi başını kaldırıp gelen kişiye bakınca Mert'in kaşları çatık şekilde kendine baktığını gördü derin nefes alıp tekrar bembeyaz karlarla kaplı olan dağa baktı. Mert Asena'nın yanına oturup kendi göğsüne çekti Asenayı başına da ufak bir öpücük kondurmayı unutmadı. Biliyordu bir sıkıntısı vardı kardeşinin ama neydi onu bilmiyordu.

"Ne oldu güzelim? Neyin var senin?" Asena üşüyen burnunu Mert'in boynuna gömdü boğuk çıkan sesiyle mırıldandı.

"Yok bir şeyim." Mert Asenayı daha çok sardı kollarıyla vardı işte birşey ama demiyordu.

"Güzelim lü..."

"Mert lütfen." Mert buz gibi havayı derince içine çekip başını gökyüzüne kaldırdı yıldızlar gökte göz kırparken huzurla gözlerini kapatırken fısıldadı.