İnsanlar birbirlerini arzularlar, peki ya öz düşmanın olan birini arzulamak ?
Gururu yüzünden aşkını itiraf edememiş Malfoy , onca çektiği eziyete rağmen akıllanmayan Potter. Mükemmel aşk bazen en kusurlularında bulunuyormuş meğerse.
''Draco ilk defa düşündüğü şeyleri söylediği için çok rahatlamış hissediyordu, her gün 5 senedir aşık olduğu çocuğa açılmıyordu ya. Nefesini tutmuştu farkında bile değildi karşısındaki güzellik zaten yeterince dikkatini çalmıyormuş gibi Harry'nin dolmuş gözleriyle onu inceliyor olması zaten nefes almasına da engel oluyordu. Harry'nin nasıl bir cevap vereceğini o kadar merak etmesine rağmen bir yanı da cevabı sonsuza dek duymamak hemen orada ölmek istiyordu.Hayatı bu şekilde olmasaydı lanet babasının tehtidleri yüzünden ona karşı durumda bulunmak zorunda olmasaydı, onunla konuşmanın tek yolu ona sataşmak olmasaydı belki...belki o zaman onu sevme imkanı olabilirdi diye düşünüyordu Draco.''
''Ne kadardır sessizlik içinde durduklarını bilmiyordu ama konuşamayacak kadar kuruyan ağzından uzun bir süre olduğunu tahmin ediyordu Harry. Tam olarak ne yapmak istediğine karar veremediğinden içinde fırtınalar kopuyordu Harry'nin, çığlık atmak, eline gelen her şeyi parçalamak, yanıp kül olmak ve daha bir çoğu gibi düşünceleri vardı ama en çok da Dracoya sarılmak istiyordu 5 senedir canından can alan, nefret duyduğunu sandığı, intikam almak için uğraştığı çocuğa sarılmak ve ağlamak istiyordu göz yaşı kalmayana dek ağlamak.İlk önce düştüğü yerden yavaşça kalması gerektiğine karar vermişti Harry''
''Harry'nin ayaklandığını fark ettiği an Malfoy ona elini uzatmıştı, eğer Harry'nin bacaklarında biraz bile onu ayağa kaldırabilecek güç olsaydı yardımını red ederdi ama o yardıma muhtaçtı aynı Malfoy'un dudaklarına muhtaç olduğu gibi. Draco'nun eline dokunduğu an yine tüm gücü gider gibi olmuştu Harry'nin, ama sıksı sıkı tutmuştu Draco elini ve bunu hissettiği an kendisinden fazlasıyla ince ve kısa olan genci göğüsleri birbirine deyecek şekilde çekmişti düşmesin diye, tabii biraz da ona yakın olmak için yapmıştı bunu genç adam. Harry, Draco'nun ani hareketi yüzünden şaşırmıştı ve kendini geri çekememişti ve şimdi Draco'nun o keskin ve mayışmasına sebep olan kokusuna mahkum edilmişti. Kendini yavaşça uzaklaştırdı Harry kendini arasında huzurlu hissettiği kollardan, sakince dudaklarını ıslattı , bu saniyelik hareketin ne kadara dayanılması zor bir şey olduğunu bilmeden, Uzun olan dikkatini dağıtmak için boğazını temizledi ve sırtını dikleştirdi sonucu az çok tahmin edebiliyordu Draco ve yıkılmış görünmek istemiyordu, Evet dedi ve konuşmaya başladı Draco sakin ama net bir ses tonuyla.''
-Sana söylediklerim bulunduğumuz durumu ya da hiçibir şeyi değiştirmeyecek, keşke değiştirebilse ama ben buyum ve böyle olmaya mecburum, sadece bulunduğumuz durumun ve sana gösterdiğim kişiliğin gerçek olmadığını bilmeni istiyorum.
'' Draco konuşurken sakinliğini koruyabildiğine şaşkındı , çünkü içinden geçenlerle söyledikleri birbirine uyumlu değildi ve böyle olunca duygularını dizginlemek çok zor oluyordu ama 5 senedir bunu yapmaya alışmıştı o yüzden daha fazla bunun hakkında düşünmedi ve olurda bir daha bakamazsa diye o aşık olduğu yeşil gözlere bakmaya başlamıştı, içinden sadece Harry'nin de onu sevdiğini söylemesini geçirerek, umutlarla bakmıştı o gözlere. Harry derin bir nefes aldı başı dönüyordu artık düşünceleri birbirine girmiş sadece kargaşaya sebep oluyorlardı, bazen nefes almayı bile unutuyordu ne düşündüğünü anlamaya çalırken zavallı çocuk,sadece beyni değil vücudu da tepki veriyordu ve bu Draco'nun gözünden kaçmıyordu. Kontrolsüzce titriyordu Harry ve bu konuda Draco'nun elinden ona yaşattığı şeyler için suçluluk duymak haricinde bir şey gelmiyordu. Harry sonunda aklında geçen binlerce seneryo ve düşünceyi toparlayıp ağzını açmıştı ve sonucun onu nereye götüreceğini bilmeden, yanlış mı doğru mu yaptığını düşünmeden bir kere olsun herkesin istediğini ve doğruyu değil de içinden geleni, yanlışı yapmak istedi... En azından başkalarının yanlış gördüğünü, kendi doğrusunu yaşamak istedi ve konuştu.''
-Bir şey değişmeyecek öyle mi ? Peki ya bizim aramızdaki, o ne olacak? Herkesten uzak sadece birbirimiz olduğumuz zaman ben değişmek istiyorum kimsenin ne diyeceğini düşünmeden, senden kaçmak ya da kavga etmek zorunda olmadan seni sevmek istiyorum, ben senin olmak istiyorum Draco Malfoy!
''Harry cümlenin sonuna doğru biraz bağırmıştı ve bu Dracoyu girdiği şoktan çıkarmıştı, bir saniye bile duraksamadan Harry'i kendine çekmiş ve yıllardır hasret olduğu varlığı kollarının arasına almıştı bir yandan parçalamak ister gibi sıkı sarılıyordu ama diğer yandansa porselenden bir bebekmiş gibi narince seviyordu onu , duyduklarına inanamıyordu çocuk gibi zıplamak çığlıklar atmak istiyordu mutluluktan, nefesi tükenene kadar ağlamak istiyordu, dudakları kanayana kadar öpmek istiyordu onu ve kendini tutması gerekmiyordu da artık, göğsüne bastırdığı genci kendinden biraz uzaklaştırıp dudaklarına yöneltmişti tüm sevgisini, ilk öpücüklerinin böyle olmasını tercih ederdi ama şu an umrunda bile değildi , zaten dünyanın en mutlu varlığı olmuştu Harry'nin birkaç kelimesiyle, dahasına ihtiyaç duymuyordu sadece hep yanında olsun yeterdi.''
'' Harry ne kadar istemesede dudakları ayrılmak zorunda kalmıştı ikisinin de , uzaklaşması gerekmişti o güzel kokudan çünkü yüzlerine vuran ani bir gün ışığı olmuştu, bir de kısık bir küfür duyulmuştu, herkes içinden geçirmişti ama Harry gördüğü manzara karşısında bırak içinden küfretmeyi çığlık atacak duruma gelmişti. Minik süpürge odasını kapısı açılmıştı ve Malfoyla öpüşürken yakalanmışlardı, ve bu duruma uydurulacak bahane bile yoktu, olsa bile kim inanırdı ki! iki ezeli düşman bırak aynı havayı solumayı aynı odada nasıl dururlardı, insanlar sadece bunu düşünürdü ve kapıdaki şoktan kırpılmayı bile unutmuş gözler Zabini, Pansy, Ron ve Hermonieye aitti yalan atamayacakları insanlara ve bu çok daha kötüydü. Harry vücudunun daha fazla strese dayanamayacağını fark etmişti ama yapabileceği tek bir şey bile yoktu... O kadar çok şeyle uğraşıyordu ki vücüdü çok zayıflamıştı, Madam Pomfrey ona aylardır tedavi olması gerektiğini yoksa bir daha uyanamama riski olduğunu söylüyordu ama Potter bunun önemini şu ana kadar fark edememişti, gözleri yavaşça kararıyordu , dışarıdan gelen sesler boğuklaşıyordu ve duyduğu son şey kalbinin yanmasına sebep olmuştu kendinden bu kadar güçsüz oluduğu ve hiçbir şey yapamayacak kadar aciz olduğu için tekrar nefret etti Harry. Gözleri kapanırken bir damla göz yaşı düşütü ve Hermonie'nin sesini duyduğundaysa her yer çoktan kararmış ve bilincini yitirmişti Harry.
-SECTUMSEMPRA.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Beğendiysen ne mutlu bana ama sadece bir saliseni alacak olan vote tuşuna basarsan beni çok daha mutlu edersin bir de eğer bölüm hakkında bir düşüncen varsa bunu yorum olarak yaz lütfen.
